Είναι ακριβές ότι «το Πολυτεχνείο δεν έχει ιδιοκτήτες», όπως ανακοίνωσε το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, ή ότι «οι τραμπουκισμοί το λεκιάζουν», όπως έσπευσε να προσθέσει ευρωβουλευτής του κυβερνώντος κόμματος; Ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, επισήμανε ότι «το Πολυτεχνείο δεν μπορεί να έχει κλειστές πόρτες σε όσους θέλουν να το τιμήσουν. Κλειστές πόρτες δείχνουν κλειστά αυτιά και κλειστούς ορίζοντες». Oμως μόνο στις 17 Νοέμβρη εμφανίζονται «τραμπούκοι» και «κλειστές πόρτες»; Oλον τον υπόλοιπο χρόνο, εδώ και χρόνια, ποια είναι η πραγματική συνθήκη του Πολυτεχνείου;
Επί της ουσίας, καθόλου δεν είναι «ακραίες μειοψηφίες με ολοκληρωτική αντίληψη» οι δράστες των επεισοδίων που τελετουργικά συμβαίνουν στην επέτειο του Νοεμβρίου. Είναι η υποκρισία το μεγάλο πρόβλημα, που μεγεθύνει την απόσταση ανάμεσα στο ιστορικό γεγονός και στον διαλυμένο στην μπαχαλοποίηση συμβολισμό του.
Oλες οι κυβερνήσεις τρύγησαν από τον καρπό της εξέγερσης του 1973. Η σημερινή πολιτική εξουσία έχει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για έναν ακόμη λόγο: πριν από το 2015 κατανοούσε τους προπηλακισμούς και τα επεισόδια ως «δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου», ενισχύοντας έτσι την απαξίωση που τώρα καταδικάζει.
Ας δούμε, λοιπόν, πώς διαμορφώνεται ο εορτασμός εν έτει 2018: Αυξημένες περιπολίες στο κέντρο της πόλης, φύλαξη αστυνομικών τμημάτων, πρεσβειών και υπουργείων, το παρακείμενο Αρχαιολογικό Μουσείο διαμορφώνει ειδικό ωράριο λειτουργίας, 5.000 αστυνομικοί επί ποδός, προληπτικοί έλεγχοι σε υπονόμους και φρεάτια για βόμβες, drones, οι μισοί σταθμοί του μετρό εκτός λειτουργίας και, φυσικά, η Αθήνα του κέντρου εκτός λειτουργίας. Από την παραμονή του «εορτασμού» έως και μία μέρα μετά, η καρδιά της πόλης νεκρώνει, μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη, μυρίζει δακρυγόνα, καταστροφική μανία και φόβο. Ποιος σεβασμός και ποια μνήμη;
Οσο για τις ημέρες που προηγούνται και έπονται της επετείου, να επαναλάβει κανείς τα χιλιοειπωμένα; Οτι το ΕΜΠ αναφέρεται ως το βασίλειο της παραβατικότητας και της ανομίας; Οτι έχει μετατραπεί σε άβατο, ορμητήριο πάσης φύσεως μπάχαλων, αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών και αναρχικών, τρελών, ναρκομανών, επικίνδυνου υποκόσμου; Ενώ λοιπόν η καθημερινότητα στο Πολυτεχνείο, 365 μέρες τον χρόνο, έχει έντονα τα στοιχεία ενός ανεξέλεγκτου κράτους εν κράτει, κάθε 17η Νοεμβρίου εμφανίζονται διαπορούντες και διαμαρτυρόμενοι πολιτικοί. Ενας φαύλος κύκλος εθελοτυφλίας, υποκρισίας, ατολμίας. Ο θορυβώδης εξευτελισμός μιας επετείου.
Author: admins
