Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Διάβασα σε λεξικό ότι η λέξη αβουλία σημαίνει αδυναμία του χαρακτήρα να επιβάλει στον εαυτό του τη θέλησή του, έλλειψη ισχυρής βούλησης, αδυναμία να πάρει κανείς αποφάσεις και πρωτοβουλίες. Στην «Χριστιανική ηθική» όμως του αγίου Νεκταρίου δίνει ο άγιος έναν άλλο ορισμό που μου άρεσε περισσότερο.
Αβουλία εστί σκέψις αβασάνιστος και έλλειψις ορθού λογισμού. «Ώσπερ πόλις τα τείχη καταβεβλημένη, ούτως ανήρ, ός ού μετά βουλής πάντα πράσσει»(Παροιμ.25,28). Σαν την πόλη που έχει γκρεμισμένα τα τείχη της και είναι εύκολο να κυριευθεί, έτσι μοιάζει και ο άνθρωπος ο οποίος ενεργεί χωρίς λογική σκέψη και χωρίς κρίση.
Αβουλία είναι λοιπόν σκέψη αβασάνιστη. Δηλαδή είναι σκέψη που δεν αφέθηκε μέσα μας κάποιες μέρες να χτυπηθεί από την αμφιβολία, δεν αφέθηκε να δοκιμαστεί, να ωριμάσει. Αλλά την δεχθήκαμε αμέσως και την εφαρμόσαμε. Και φυσικά οι αμφιβολίες, τα χτυπήματα, τα βασανιστήρια θα έρθουν μετά.
Έχεις αβουλία όταν επειδή έχεις δυσκολίες στον πνευματικό αγώνα σου προτείνει ο Εξομολόγος να παντρευτείς και εσύ πας αμέσως και παντρεύεσαι οποιαδήποτε γυναίκα χωρίς να αφήσεις την σκέψη του γάμου και την επιλογή του προσώπου να βασανιστεί μέσα σου κάποιο χρονικό διάστημα.
Έχεις αβουλία όταν σου προτείνει κάποιος της Εκκλησίας που εμπιστεύεσαι ποιο πρόσωπο να παντρευτείς και εσύ το κάνεις αμέσως. Έχεις αβουλία όταν προβληματίζεσαι να γίνεις μοναχός ή πρώτα να πας στρατό και μετά να γίνεις, και σου προτείνει σεβαστός Ηγούμενος Μοναστηριού «εγώ στη θέση σου θα γινόμουν απ’ ευθείας μοναχός » (εννοείται στο δικό του μοναστήρι) και εσύ το κάνεις αμέσως.
Έχεις αβουλία όταν σου προτείνει σεβαστός Ηγούμενος Αγιορείτικου Μοναστηριού να γίνεις παπάς (εννοείται σε Δεσπότη που θέλει αυτός) και εσύ το κάνεις αμέσως χωρίς να αφήσεις την σκέψη να βασανιστεί μέσα σου. Έχεις αβουλία όταν σαν μαθητής Λυκείου δεν αφήνεις μέσα σου να βασανιστεί η σκέψη ποια κατεύθυνση να διαλέξεις, αλλά την διαλέγεις αμέσως επειδή στο λένε οι γονείς σου ή οι καθηγητές σου.
Έχεις αβουλία όταν φωνάζεις ένα μάστορα να σου κάνει μια δουλειά και αν και δεν σε ικανοποιούν αυτά πους σου προτείνει συμφωνείς μαζί του με την σκέψη «φαίνεται δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά». Έχεις αβουλία όταν ψάχνεις να αγοράσεις διαμέρισμα και υποχωρείς σ’ αυτά που μέσα σου επιθυμείς με την σκέψη «όλα τα διαμερίσματα ίδια είναι».
Έλεγε ο άγιος Παΐσιος «τα σοβαρά θέματα όταν καθυστερούν λίγο, μετά πάνε πιο γρήγορα και πιο καλά». Ακόμα έλεγε «όταν πρέπει να πάρω μια σοβαρή απόφαση προσπαθώ να δω το θέμα από όλες τις πλευρές, και να ζυγίσω καλά όλες τις επιπτώσεις». Δυστυχώς πολλοί από εμάς παραείμαστε επιπόλαιοι και δεν βασανίζουμε τις σκέψεις μας.
Είχα λίγα χρόνια παντρεμένος και περνώντας από την Θρησκευτική Οργάνωση που σύχναζα τον καιρό εκείνο, συνάντησα έναν γνωστό μου δάσκαλο που μόλις είχε παντρευτεί. Μόλις του ευχήθηκα για τον γάμο του με ρωτάει «περνάει γρήγορα ο καιρός ;». Μη καταλαβαίνοντας τι εννοούσε τον ρωτάω «ποιος καιρός ;». «Ο καιρός που είσαι παντρεμένος» μου απαντάει «πάντως ο πεθερός μου είναι πολύ καλός». Προφανώς μέσα σ’ αυτόν τον δάσκαλο η σκέψη του να προχωρήσει στο γάμο και με ποια γυναίκα δεν βασανίστηκε καθόλου μέσα του.
Πόσα όμως τέτοια που χειροτερεύουν την ζωή μας θα είχαν αποφευχθεί αν στα σοβαρά θέματα της ζωής μας ενεργούσαμε με παρόμοιο τρόπο σαν αυτόν που συστήνει ο σοφός άγιος Ιωάννης στο βιβλίο του «Η κλίμαξ» για έναν άνθρωπο που ψάχνει σε ποιο μοναστήρι να γίνει μοναχός. «Αν βρέθηκες σε Μοναστήρι και σε Ηγούμενο που δεν τον ξέρεις, και θέλεις να ζήσεις μαζί τους για να γιατρευτεί και να σωθεί η ψυχή σου, όμως αγνοείς την κατάσταση και την πολιτεία τους, και δεν έμαθες ούτε με δοκιμή ούτε από άλλους τις γνώμες και τις διαθέσεις τους, ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ, ούτε να βάλεις αμέσως μετάνοια ούτε να δεθείς εκεί έτσι ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ χωρίς να κάνεις την απαραίτητη έρευνα και εξέταση, αλλά προφασίσου πως είσαι περαστικός και επισκέπτεσαι τα μοναστήρια για προσκύνημα και πρόσεχε και εξέταζε κρυφά όλη τη ζωή τους και τις πράξεις τους και την κατάσταση και την ταπείνωση που έχουν όλοι τους.
Και αφού δοκιμάσεις ακριβώς την πολιτεία τους και πληροφορηθείς πως ωφελείσαι από το καλό τους παράδειγμα και απαλύνεται η καρδιά σου και ταπεινώνεται η ψυχή σου και κατανύγεται η όρεξή σου να μείνεις μαζί τους και να τελειώσεις εκεί την πρόσκαιρη ζωή σου, ΤΟΤΕ υποτάξου και βάλε μετάνοια και πουλήσου ως δούλος στον Δεσπότη Χριστό και στην αδελφότητα και αγωνίσου εκεί μέχρι τον θάνατό σου» (τα κεφαλαία ήταν δικά μου).
Author: TrikalaNews
