Η νύχτα της 14ης Ιουνίου 2025 μπορεί να αποδειχθεί ιστορική για τη Μέση Ανατολή, ίσως και για την παγκόσμια σταθερότητα. Οι ισραηλινές επιθέσεις κατά στρατηγικών και πυρηνικών στόχων στο Ιράν, στο πλαίσιο της επιχείρησης “Rising Lion”, άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο στην πιο επικίνδυνη γεωπολιτική ζώνη του πλανήτη. Η αντίδραση της Τεχεράνης, με άμεση εκτόξευση drones και βαλλιστικών πυραύλων, έθεσε τις βάσεις για έναν περιφερειακό πόλεμο χωρίς προβλέψιμο τέλος.
Η ερώτηση είναι απλή και αμείλικτη: Θα εμπλακούν οι Ηνωμένες Πολιτείες; Και αν όχι άμεσα, πόσο καιρό θα αντέξουν στην πίεση της ισραηλινής πλευράς και των δικών τους γεωπολιτικών συμφερόντων;
Η επιχείρηση “Rising Lion”
Πρόκειται για την πιο συντονισμένη και εκτεταμένη επιχείρηση που έχει πραγματοποιήσει το Ισραήλ εδώ και δεκαετίες. Με τη συμμετοχή περισσότερων από 200 μαχητικών αεροσκαφών και την εκτόξευση άνω των 330 βλημάτων, στόχοι σε Natanz και Fordow επλήγησαν με χειρουργική ακρίβεια. Εκτός των πυρηνικών υποδομών, χτυπήθηκαν στρατιωτικές βάσεις και υποδομές πυραυλικής άμυνας.
Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκονται οι Χοσεΐν Σαλαμί και Μοχάμεντ Μπαγκερί, δύο από τις πλέον καθοριστικές φυσιογνωμίες του ιρανικού στρατιωτικού κατεστημένου.
Η απάντηση της Τεχεράνης
Η απάντηση ήρθε άμεση και συντονισμένη. Πάνω από 100 drones και 150 βαλλιστικοί πύραυλοι εκτοξεύθηκαν κατά στόχων στο Ισραήλ. Οι εικόνες από το Τελ Αβίβ με αμάχους να τρέχουν σε καταφύγια, αλλά και οι πρώτες αναφορές για απώλειες 13 έως 21 Ισραηλινών, αναζωπυρώνουν φόβους για πλήρη απεμπλοκή από τη διπλωματική λογική.
Η Τεχεράνη κατήγγειλε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την ισραηλινή επιχείρηση ως “κήρυξη πολέμου”.
Ο ρόλος των ΗΠΑ
Η Ουάσιγκτον δηλώνει πως δεν συμμετείχε στην επιχείρηση, αλλά επιβεβαίωσε ότι είχε ενημερωθεί εκ των προτέρων από το Ισραήλ. Ο Ντόναλντ Τραμπ κάλεσε το Ιράν «να καταλήξει σε συμφωνία πριν να είναι αργά», χωρίς όμως να προχωρήσει σε απειλές στρατιωτικής εμπλοκής.
Εδώ όμως γεννιούνται τα μεγάλα ερωτήματα:
- Αν το Ιράν συνεχίσει τα αντίποινα, οι ΗΠΑ θα τηρήσουν παθητική στάση;
- Πώς θα αντιδράσει το ΝΑΤΟ σε ένα ενδεχόμενο γενικευμένης κρίσης;
- Τι ρόλο διατηρεί η Ρωσία και η Κίνα στην εξίσωση αυτή;
Περιφερειακές ισορροπίες – ή η αρχή του τέλους;
Ήδη, αναλυτές προειδοποιούν για εμπλοκή Χεζμπολάχ, Χούθι και άλλων φιλοϊρανικών δυνάμεων. Οι κυβερνήσεις του Λιβάνου και της Υεμένης δεν έχουν μέχρι στιγμής σχολιάσει, αλλά το ενδεχόμενο πολλαπλών μετώπων είναι πιο ρεαλιστικό από ποτέ.
Την ίδια ώρα, η διεθνής κοινότητα βλέπει την τιμή του πετρελαίου να εκτοξεύεται και τη Μέση Ανατολή να εισέρχεται σε μια ζώνη ρευστότητας και κινδύνου. Οι αποφάσεις των επόμενων ημερών ίσως καθορίσουν τις ισορροπίες της επόμενης δεκαετίας.
Και τώρα τι;
Το αφήγημα της «προληπτικής αυτοάμυνας» από το Ισραήλ βρίσκει στήριξη στον φόβο ενός πυρηνικού Ιράν. Όμως η πραγματικότητα δεν είναι μονόχρωμη. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, οι επιπλοκές στις ενεργειακές ροές, η αποσταθεροποίηση κρατών και η κατάρρευση των διπλωματικών καναλιών απειλούν να μετατρέψουν την κρίση σε σύγκρουση ανεξέλεγκτη.
Αν αυτός είναι ο πρόλογος, τότε ο κύριος κορμός της κρίσης δεν έχει ακόμη γραφτεί. Και το ερώτημα παραμένει: μπορεί η διεθνής διπλωματία να παρέμβει εγκαίρως ή θα παρακολουθούμε για άλλη μία φορά μια σύγκρουση να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο;
Το μόνο βέβαιο είναι πως, αν η Μέση Ανατολή φλέγεται, κανείς δεν θα μείνει ανεπηρέαστος – ούτε γεωγραφικά, ούτε πολιτικά, ούτε ενεργειακά. Η Ιστορία δεν χαρίζεται σε κανέναν. Και σε κάθε της σελίδα, κάποιος πληρώνει το τίμημα της αδράνειας.
