Ο έντονος προβληματισμός στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο του νομού δεν αποτελεί νέο στοιχείο. Έχει εισέλθει εδώ και χρόνια σε μια δύσκολη κατάσταση και αυτή δεν αποτελεί «προνόμιο» των Τρικάλων, αλλά όλης της Ελλάδας καθώς όλα δυσκολεύουν. Τα έξοδα πολλαπλασιάζονται, τα έσοδα μειώνονται και το έμψυχο δυναμικό μειώνεται αισθητά, με αποτέλεσμα να μειώνονται και οι ομάδες.
Δεν αποτελεί μυστικό στα Τρίκαλα πως αν δεν υπήρχε το ΤΕΦΑΑ θα είχαν απομείνει λιγότερες ομάδες. Μετρημένες. Η κόπωση των παραγόντων, τα αισθητά έξοδα μιας ομάδας η… τακτοποίηση των σωματείων από την Γ.Γ.Α βάζοντας τις ομάδες σ’ «επαγγελματικά» καλούπια, σε συνδυασμό με τις παραπάνω αλλά και άλλες αιτίες, δυσκολεύουν την ύπαρξή τους και πλέον δεν αποτελεί έκπληξη η έντονη ανησυχία για το μέλλον τους.
Σ’ αυτή την κατάσταση βρίσκονται τον τελευταίο καιρό και τα Σαράγια. Η «επόμενη μέρα» απασχολεί έντονα τους ανθρώπους που περιβάλουν την ομάδα και το «αύριο» είναι αμφίβολο. Ήδη, έχουν γίνει ενέργειες, επαφές και σχέδια μήπως αποφευχθούν τα χειρότερα και το αισιόδοξο μήνυμα όλων αυτών είναι πως υπάρχει θετική διάθεση να προσπαθήσουν όλοι για να βρουν λύση, προκειμένου η ομάδα να αγωνιστεί κανονικά. Προτάσεις και αντιπροτάσεις παίρνουν και δίνουν ενώ στο τραπέζι έχει πέσει και σχέδιο συνεργασίας, αν αυτό αποτελέσει ευνοϊκή λύση για την ομαλή λειτουργία των εμπλεκόμενων.
Το καμπανάκι κινδύνου χτύπησε για τα Σαράγια. Σήμερα. Χθες, ήταν άλλες ομάδες, αύριο διαφορετικές. Η αλήθεια μπορεί να «πονάει» αλλά αποτυπώνει την πραγματικότητα και οφείλουν όλοι να την αντιμετωπίσουν.
Πάνος Γιδόπουλος
