Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Αναρωτιέμαι, αν για λόγους σκοπιμότητας βλέπουμε στην καθημερινή ενημέρωση για την πορεία του Covid 19, τα κρούσματα να ανεβοκατεβαίνουν σαν ασανσέρ.
Την απάντηση δίνει η καθηγήτρια επιδημιολογίας κυρία Αθηνά Λινού, η οποία ήταν ξεκάθαρη. Ο δείκτης θετικότητας του ιού, είναι πολύ υψηλός και πλησιάζει το 4, όταν τα κρούσματα φτάνουν τα 2147 στη χώρα, αλλά και όταν μας παρουσιάζουν πως είναι μόνο 880. Κι αυτό, γιατί τα πρώτα προέκυψαν από 55.000 τεστ που έγιναν σ’ ολόκληρη την επικράτεια και τα 880, μόλις από 15.000 τεστ.
Σε τι εξυπηρετεί όμως αυτή η παραπλάνηση που γίνεται στον Ελληνικό λαό; Μα φυσικά στη σκοπιμότητα του ακορντεόν των μέτρων που παίρνονται. Κι αυτό γιατί όλα εξαρτώνται από τους δείκτες της οικονομίας. Λογαριάζουν οι λογιστές που ηγούνται του υπουργείου οικονομικών, αν βγαίνουν τα κουκιά του κρατικού κορβανά και αναλόγως δίνουν εντολή για άνοιγμα ή κλείσιμο των δραστηριοτήτων, φυσικά σύμφωνα με τα κρούσματα που έχουμε τις μέρες εκείνες.
Η κυρία Λινού ήταν και σ’ αυτό σαφής και είπε, «η κυβέρνηση πρέπει να διαθέσει χρήματα για να πάρει μέτρα». Φυσικά τα χρηματικά αποθέματα τελειώνουν κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Οι εμβολιασμοί δεν τους βγήκαν στους αριθμούς που είχαν υπολογίσει, αφού λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή τις εταιρείες παραγωγής εμβολίων, οι οποίες δεν τήρησαν τις συμφωνίες του ποδαριού που υπέγραψε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι έτσι βρεθήκανε μπρος στο μεγάλο αδιέξοδο. Τι κλείνουμε; για πόσο το κλείνουμε; και πόσο κοστίζει αυτό το κλείσιμο;
Τις πηγές υπερμετάδοσης του ιού, δεν μπορέσανε να τις περιορίσουν. Για παράδειγμα στις στάσεις των λεωφορείων στα μεγάλα αστικά κέντρα, Αθήνα – Θεσσαλονίκη, κατά τις ώρες αιχμής δεν μπόρεσαν να περιορίσουν το συνωστισμό. Κανείς όμως δεν μιλάει για την ανικανότητα του υπουργείου μεταφορών να πράξει το αυτονόητο. Δηλαδή να αυξήσει τα δρομολόγια τις ώρες αιχμής για να μη συνωστίζεται ο κόσμος στις στάσεις και στα λεωφορεία. Όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, σαν να μην τρέχει τίποτα και το προσπερνούν.
Τα παιδιά που είναι μια ακόμη εστία υπερμετάδοσης, σύμφωνα με την κυρία Λινού, γιατί κολλούν το ίδιο με τους μεγάλους όπως είπε, απλά τα ίδια νοσούν λιγότερο, όμως παραμένει υψηλή η υπερμετάδοση στις ομάδες αυτές και κατ’ επέκταση στο οικογενειακό τους περιβάλλον, δεν μπόρεσαν να βρουν μια λύση ώστε να είναι λιγότερα σε κάθε σχολική τάξη. Η αρχική πρόταση για να περιοριστεί το πρόβλημα, δεν ήταν το κλείσιμο των σχολείων, αλλά να γίνουν περισσότερες αίθουσες με λιγότερους μαθητές και να υπάρξουν μεγαλύτερες αποστάσεις μεταξύ τους. Ούτε κι αυτό κατάφερε να κάνει η κυρία Κεραμέως, καθαρά για οικονομικούς λόγους.
Παλεύουν στην κυβέρνηση με ημίμετρα να βάλουν φρένο στη μετάδοση του ιού κι επειδή δεν τα καταφέρνουν, παρουσιάζουν ελλιπή στοιχεία που παραπλανούν τον κόσμο και τον κάνουν, πότε να χαλαρώνει και πότε να απογοητεύεται. Η κυρία Λινού αναφέρει πως οι ίδιες επιτροπές δίνουν παραπλανητικά στοιχεία ακόμη και στον πρωθυπουργό.
Το ψέμα όμως, όπως λέει ο σοφός λαός, έχει κοντά ποδάρια. Σήμερα βρισκόμαστε να κοιτάμε το πρόβλημα κατάματα και να είμαστε και πάλι εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε. Δηλαδή να έχουν κάνει μια τρύπα στο νερό και να έχουν ξεμείνει κι από λεφτά. Το ερώτημα είναι που θα φτάσει το πράγμα. Να κλειστούμε όλοι μέσα για να το αντιμετωπίσουμε, αλλά χωρίς οικονομική βοήθεια από το κράτος ή θα αφεθούν όλα ελεύθερα και γαία πυρί μιχθήτω;
Ό,τι απ’ τα δυο κι αν συμβεί ή ακόμα κι αν υπάρξει κάποια τρίτη καλύτερη λύση, ένα είναι το σίγουρο. Μετά το τέλος της πανδημίας θα κληθούμε όλοι μας να πληρώσουμε το μάρμαρο και θα είναι πολύ βαρύ κι ασήκωτο το άτιμο, να μου το θυμηθείτε. Κι αυτό γιατί τα λεφτά που ξοδεύονται, είναι δανεικά και όχι αγύριστα.
