Με αφορμή την επίσκεψη Τσαβούσογλου, παρατηρούμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που τούρκοι αξιωματούχοι επισκέπτονται την Θράκη, με το «ελληνικό» κράτος να δίνει σχετική άδεια και να υποβαθμίζει την σημασία τους, με το γελοίο πρόσχημα πως πρόκειται για «ιδιωτικές επισκέψεις». Τι είδους, όμως, ιδιωτική επίσκεψη είναι αυτή, όταν, όπως έχει γίνει μέχρι στιγμής γνωστό, ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών θα έχει επαφές στο προξενείο της Κομοτηνής, μεταξύ άλλων, τόσο με τους δύο ψευτομουφτήδες της Ξάνθης και της Κομοτηνής όσο και με εκπροσώπους της μουσουλμανικής μειονότητας; Ακόμα, θα επισκεφτεί μειονοτικό σχολείο της περιοχής, αλλά και τον τάφο του πρώην βουλευτή Αχμέτ Σαδίκ, τον οποίο η Άγκυρα έχει ανακηρύξει ως «ήρωα της τουρκικής μειονότητας». Ιδιωτική είναι μια επίσκεψη σε συγγενείς και φίλους, όχι όμως μια πλήρης περιοδεία, με συναντήσεις με έναν σωρό εκπροσώπους της μειονότητας και με ιδιαίτερες – συγκεκριμένες στοχεύσεις (μειονοτική εκπαίδευση, μουφτήδες). Χαρακτηρίζεται ως «ιδιωτική επίσκεψη» μια προκλητική περιοδεία, που εκ των πραγμάτων προκαταβάλλει το όποιο περιεχόμενο των συνομιλιών, εκβιάζοντας την έκβασή τους. Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, η Θράκη, και κατά συνέπεια η Χώρα μας, εμφανίζεται ανοχύρωτη και αιφνιδιασμένη απέναντι στις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Τιμητική εξαίρεση οι Έλληνες Πομάκοι, οι οποίοι έσωσαν την Τιμή της Πατρίδας, χαρακτηρίζοντας με ανακοινώσεις τους τον τούρκο ΥΠΕΞ ανεπιθύμητο, θυμίζοντας τα εγκλήματα της Τουρκίας στην περιοχή και δηλώνοντας πως είναι ανεπιθύμητος στα Πομακοχώρια.
Αυτή η επίσκεψη Τσαβούσογλου συμπίπτει χρονικά με μια σειρά από γεγονότα: Διαπραγματεύσεις – πιέσεις για το Κυπριακό και τουρκικός εκβιασμός για διχοτόμηση, ένταση και παζάρι υποτέλειας σε σχέση με τις ΗΠΑ, συνέχιση των τουρκικών προκλήσεων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, σε περιοχές δηλαδή όπου πραγματοποιείται μέχρι και τις 6 Ιουνίου η στρατιωτική άσκηση της Τουρκίας «Θαλασσόλυκος 2021», ως μία επίδειξη των νέων της οπλικών συστημάτων. Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ «η πολιτική πληθυσμών» παραμένει ένα από τα πιο βασικά στοιχεία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Αφορά την κηδεμονία μουσουλμανικών πληθυσμών και δημιουργία μουσουλμανικού τόξου, αξιοποίηση μειονοτικών ζητημάτων, εργαλειοποίηση λαθρομεταναστευτικών ροών, μετακινήσεις πληθυσμών και προσπάθεια εποικισμού. Αυτό είναι το πλάνο της τουρκικής επιθετικότητας, το οποίο βλέπουμε να επαναλαμβάνεται σε μια σειρά μέτωπα.
Αυτό που απαιτείται, λοιπόν, είναι: α) μια πολύπλευρη οχύρωση (και) της Θράκης απέναντι στις αδηφάγες ορέξεις της Τουρκίας, καθώς και την στρατιωτική οχύρωση της περιοχής με κριτήριο την αποτροπή οποιασδήποτε εισβολής και την θωράκιση της άμυνας της Χώρας. β) Οικονομική και αναπτυξιακή ενίσχυση της περιοχής, κόντρα στην αποπαραγωγικοποίηση και την ερήμωση. γ) Ενίσχυση της Ελληνικής ταυτότητας της μειονότητας, ιδίως δε των Πομάκων, κόντρα στην τουρκοποίηση που επιδιώκει η Άγκυρα. δ) Έλεγχος και περιορισμός αρχικά της δράσης του προξενείου στην Κομοτηνή και μετέπειτα «λουκέτο». Το ίδιο δε να συμβεί και με όσους συλλόγους στην περιοχή έχουν εμπεριστατωμένη και ξεκάθαρη ανθελληνική δράση.
Το να τα περιμένει, όμως, όλα αυτά κανείς από τις αλλεπάλληλες εγχώριες κυβερνήσεις που φέρονται διαχρονικά ως «γιουσουφάκια» στις τουρκικές επιθυμίες, αποτελεί μάλλον όνειρο θερινής νυκτός…
Γιώργος Μισιάκας
