Επιτέλους προβληματισμός για τη σύγχρονη τέχνη.
Η πόλη μας είχε την τύχη να υποδεχτεί έργο ενός κορυφαίου Έλληνα καλλιτέχνη με διεθνή καριέρα, του Γ. Ζογγολόπουλου. Εξαιρετική συγκυρία της δωρεάς και πολύ καλή σκέψη να τοποθετηθεί το γλυπτό σε σημείο που του αξίζει, στην αρχή του πεζόδρομου της Ασκληπιού ώστε να γίνει σημείο αναφοράς της πόλης.
Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλές απόψεις, οι περισσότερες χωρίς δεύτερη σκέψη. Υποτιμητικές για το μέγεθος του καλλιτέχνη και κατά προέκταση για τη σύγχρονη τέχνη. Απόψεις με μικροπολιτικές προεκτάσεις που καμία σχέση δεν έχουν με την τέχνη.
Πάντα πίστευα πως η πρώτη επαφή με ένα έργο τέχνης, δείχνει και τη σχέση κάποιου μαζί του. Του αρέσει δηλαδή ή δεν του αρέσει. Αν του αρέσει αφιερώνει περισσότερο χρόνο να το περιεργαστεί, να πληροφορηθεί γι’ αυτό και για τον καλλιτέχνη που το δημιούργησε. Στην περίπτωση που δεν του αρέσει, πριν το απορρίψει αβίαστα, καλό είναι να δει ποιος το έκανε, το σκεπτικό του. Όταν ο καλλιτέχνης είναι σπουδαίος και καταξιωμένος, όπως στην περίπτωσή μας, πριν προχωρήσει σε αρνητικά σχόλια, ας σεβαστεί το γεγονός πως είναι ένα έργο αξιόλογο στον χώρο της τέχνης. Ίσως αντί να εκφραστεί με αρνητικό τρόπο, είναι καλύτερο να σκεφτεί το γεγονός να μην έχει εν τέλει την τη γνώση, την εμπειρία, την ευαισθησία να αναγνωρίσει σε ένα έργο τέχνης την αξία του, που για τους παραπάνω λόγους ή και άλλους, δεν φανερώνεται στα μάτια του.
ΥΣ.1
Στην τέχνη το «ωραίο» δεν είναι πάντα συνυφασμένο με το «όμορφο». Το ωραίο έργο μπορεί να είναι και συνειδητά άτεχνο, ή περίεργο, ασυνήθιστο, αλλά πάντα θα βγάζει μία δύναμη, εκφραστικότητα, έναν προβληματισμό που στη σύγχρονη τέχνη είναι και το ζητούμενο.
ΥΣ.2
Ο Ζογγολόπουλος δημιούργησε έργα πιο ενδιαφέροντα, μεγαλύτερα, πιο εντυπωσιακά. Στην περίπτωσή μας θα μπορούσε ο Δήμος δεχόμενος τη δωρεά να δώσει και ένα ποσό στο Ίδρυμα του καλλιτέχνη και να έρθει ένα πιο μεγάλο γλυπτό. Καιρός λοιπόν να διατεθούν και κάποια ποσά για σημαντικά έργα τέχνης.
