Ζούσε χωρίς ρεύμα και νερό για 8 χρόνια. Δεν είχε κάνει μπάνιο για μια πενταετία. Ζούσε πρωτόγονα στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του Βόλου. Ο Ζαχαρίας είχε δύο παιδιά και τα αδέλφια του έμεναν στη γειτονιά του. Λιποθύμησε μέσα σε μια κάμαρη γεμάτη από σκουπίδια που είχε για σπίτι και πέθανε μόνος στο Νοσοκομείο. Την κηδεία του θα αναλάβει η Μητρόπολη καθώς κανείς δεν νοιάστηκε.
Η ιστορία του, σύμφωνα με το gegonota.news, ξεπερνούσε κάθε σενάριο. Για την επιβίωσή του, δηλαδή για την εξασφάλιση φαγητού έτρωγε στα συσσίτια της Μητρόπολης και ορισμένοι γείτονες είχαν αναλάβει εδώ και χρόνια τον ρόλο του κράτους καθώς ζούσε με τα 200 ευρώ του επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης .
Ο Ζαχαρίας ηταν 55 ετών και άνεργος. Δουλειά λόγω ηλικίας δεν μπορούσε να βρει αν και ήταν απόλυτα λειτουργικός , αλλά ποιος θα έπαιρνε στη δουλειά του έναν κλοσάρ… Με ένα καρότσι από σούπερ μάρκετ μάζευε παλιοσίδερα και τα πουλούσε. Για στέγη είχε την μικρή βεράντα ενός σπιτιού, που έκλεισαν αυθαίρετα οι γονείς του όταν παντρεύτηκαν και αυτός ο χώρος βαφτίστηκε δωμάτιο.
Κάθε μέρα και μια γειτόνισσα από εκείνες που έμεναν απέναντί του, υπολόγιζε ένα πιάτο παραπάνω για τον Ζαχαρία και εναλλάξ του παρείχαν φαγητό. Ο ίδιος μεγάλωσε χωρίς κανένα υποστηρικτικό περιβάλλον, η μητέρα του πέθανε στα 38 της χρόνια και ο πατέρας του δημιούργησε νέα οικογένεια, με τον Ζαχαρία κυριολεκτικά ξεχασμένο στο παράνομο δωματιάκι, να πεινάει και να ιδρυματοποιείται. Το υπόλοιπο σπίτι ήταν κλειδωμένο και δεν του επιτρεπόταν η είσοδος από τα αδέλφια του, που το διεκδικούσαν. Ο Ζαχαρίας που μεγάλωσε σε μια γειτονιά της Χιλιαδούς δεν έφυγε ποτέ από εκεί, γι΄αυτό και τον γνώριζαν όλοι.
Οταν τον είχαμε συναντήσει στις 26 Σεπτεμβρίου , μας είχε πει πως μεγάλωσε μόνος και στον σύντομο γάμο του απέκτησε δύο παιδιά, που τα άφησαν με την σύζυγό του στο Ορφανοτροφείο. Η σύζυγός του με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα έχει φύγει από τη ζωή.
“Δεν μπορούσα να τα ζήσω, τι να έκανα” μονολογούσε για τα παιδιά του που μεγάλωσαν χωρίς οικογένεια όταν οι γονείς τους ήταν ζωντανοί και ζούσαν στην ίδια πόλη . Ο γιός του είναι σήμερα 24 χρονών και έφυγε με την ενηλικίωσή του για την Αγγλία για να γλιτώσει, ενώ η κόρη του είναι 20. Στα 18 έφυγε από το ορφανοτροφείο και δεν είχε επαφή μαζί της.
Τον είχαμε ρωτήσει πως ζούσε κάθε χειμώνα χωρίς θέρμανση. “Συνηθίζεις στα πάντα. Δεν μου κάνει καμία αίσθηση το κρύο ή ή ζέστη. Νερό πίνω από το λάστιχο της γειτόνισσας. Για τουαλέτα χρησιμοποιώ μπουκάλια, μπάνιο δεν έχω κάνει πέντε χρόνια. Οταν δεν έχω φαγητό , δεν με ενοχλεί καθόλου. Όλα είναι μια συνήθεια. Μπορώ να δουλέψω αλλά κανείς δεν με θέλει”, έλεγε.
Ο 55χρονος που ζούσε στην απόλυτη εξαθλίωση, κατέρρευσε στις 16 Οκτωβρίου όταν πήγε να βάλει το κλειδί στην πόρτα της αποθήκης όπου ζούσε, για να βγει έξω. Έπεσε από την αδυναμία και άρχισε να φωνάζει βοήθεια, αλλά κανείς από την γειτονιά δεν μπορούσε να τον βοηθήσει γιατί εκείνος δεν μπορούσε να σηκωθεί από το πάτωμα για να ξεκλειδώσει την πόρτα. Αμέσως κλήθηκε ασθενοφόρο, ενώ έσπευσε και η αστυνομία για να σπάσει την πόρτα. “Πρέπει να ντρεπόμαστε που είμαστε άνθρωποι” φώναξε η γειτόνισσά του, που ήταν από τις λίγες που του προσέφερε φαγητό, ενώ οι διασώστες του ΕΚΑΒ έστησαν μια “ειδική επιχείρηση” για να τον εντοπίσουν μέσα στα σκουπίδια.
Ο 55 χρονος ήταν γνωστό περιστατικό στις κοινωνικές υπηρεσίες του Βόλου, γνώριζαν πως ζούσε μέσα στα σκουπίδια και δεν λάμβανε τροφή, παρά μόνο εάν του έδιναν οι γείτονες ή η Μητρόπολη, αλλά δεν είχε υπάρξει καμία αντίδραση , για να βοηθηθεί. Ξεψύχησε μόνος στο Νοσοκομείο του Βόλου στις 25 Νοεμβρίου.
