Ένα από τα περισσότερο ελεύθερα και ανοιχτόμυαλα πνεύματα στην Ελλάδα είναι ο Ιερομόναχος της Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους π. Συμεών ντε λα Χάρα από το Περού της Νότιας Αμερικής. Γράφει ποιήματα, βιβλία και στο διαδίκτυο υπάρχουν και κάποιες συνεντεύξεις του. Θεωρείται ο ποιητής του Αγίου Όρους.
Το ερώτημα είναι πως ο π. Συμεών έφτασε όχι μόνο να γίνει μοναχός στο Άγιο Όρος, αλλά να γίνει και κάτι σαν μύθος στην Ελλάδα ; Ένα μεγάλο μέρος της απάντησης βρίσκεται στην Μητέρα του, με κεφαλαίο το Μ. Μια μητέρα που έβαζε την ευτυχία του παιδιού της πάνω από τις δικές της επιθυμίες. Από παιδί σε όλα τα πράγματα του έλεγε «διάλεξε» για να μάθει να ακούει την καρδιά του. Και όταν μεγάλωσε και η ελευθεριότητα στην συμπεριφορά του ήταν σκάνδαλο για την καλουπωμένη κοινωνία του Περού, τον παρότρυνε να γυρίσει τον κόσμο για να βρει αυτό που ψάχνει η ψυχή του.
Ο π. Συμεών είχε κάνει ομιλία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων που ήμουν φοιτητής στις αρχές της δεκαετίας του 80 με θέμα «Χριστιανισμός και Αναρχία» και μετά συζήτησε με φοιτητές σε κάποιο σπίτι. Από την ομιλία του δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα επειδή τα χρόνια εκείνα δυστυχώς είχα το μυαλό μου καλουπωμένο μέσα στην Χριστιανική Φοιτητική Δράση και την ζωή μου την καθόριζαν τα «πρέπει». Περιττό να πω ότι αυτά με εμπόδισαν να ωριμάσω και να κερδίσω εμπειρία ζωής από τα φοιτητικά μου χρόνια.
Στο σπίτι μετά με είχε σκανδαλίσει με την ελευθεριότητα που μιλούσε και τον κατηγόρησα στο εντευκτήριο της θρησκευτικής οργάνωσης «σιγά, σε όλα αυτά που τον ρωτούσαν θα μπορούσε να απαντήσει και ο θεολόγος που έχουμε στην οργάνωση». Φυσικά πολλά χρόνια μετά κατάλαβα ότι ο θεολόγος της οργάνωσης όχι απλώς δεν έκαμνε για καπετάνιος αλλά ούτε για ναύτης, και εμείς του εμπιστευθήκαμε το καράβι της ζωής μας (και ήταν από τους καλύτερους θεολόγους της οργάνωσης). Φανταστείτε όταν τελείωναν οι συνάξεις των φοιτητριών, μας φώναζε να φύγουμε γρήγορα για να μη συναντηθούμε με τις φοιτήτριες.
Φυσικά το πνεύμα του π. Συμεών ήταν εντελώς αντίθετο από την «γραμμή» της οργάνωσης. Για παράδειγμα εκεί στο σπίτι είπε ο π. Συμεών ότι το να έχει μια γυναίκα όμορφα πόδια είναι δώρο του Θεού, απλώς το πονηρό μας μάτι φταίει που δεν μπορούμε να δούμε αθώα την ομορφιά. Φαντάζεστε πως κτύπησαν τα λόγια αυτά στο καλουπωμένο μου μυαλό.
Πολλές συνεντεύξεις του π. Συμεών υπάρχουν στην ιστοσελίδα «αέναη επανάσταση». Σε κάποια συνέντευξη πέρα από το «διάλεξε» που του έλεγαν οι γονείς του σε όλα τα πράγματα, λέει για τους γονείς του : « Μ’ επηρέασαν χωρίς να μου επιβληθούν. Τρυφερά σεβόμενοι το παιδί τους κι εμπιστεύοντάς το στο Θεό, μου μετέδιδαν την αίσθηση ότι δεν ήμουνα δικό τους παιδί αλλά παιδί του Θεού».
Να μην πω πόσο σεβόμαστε την ελευθερία των παιδιών μας οι γονείς στην Ελλάδα. Σιγά μη πούμε στο παιδί μας να διαλέξει αν θέλει να πάει στο Λύκειο ή να κάνει κάτι άλλο, σιγά μην το αφήσουμε να διαλέξει το επάγγελμά του, πως θα περνάει τα καλοκαίρια του, ποιες να είναι οι παρέες του, με ποια κοπέλα να τα φτιάξει … Αλλά τι λέω. Εγώ μέχρι που παντρεύτηκα, ποτέ δεν διάλεξα ούτε τα ρούχα που θα φορούσα. Μια φορά στην λαϊκή φώναζε ένας άντρας 2 μέτρα μπόι «ρε, εγώ ντομάτες δεν ξέρω να διαλέγω, γυναίκα θα διάλεγα ; ».
Ποιος από εμάς θα τολμούσε να πει στο παιδί του αυτό που είπε στον π. Συμεών η Μητέρα του «παιδί μου αν μείνεις στο Περού τέτοιες αναζητήσεις που έχεις θα είσαι δυστυχισμένος. Γύρνα στον κόσμο μήπως βρεις αυτό που ποθεί η ψυχή σου». Και πούλησε προσωπικά της είδη για να του δώσει τα απαραίτητα χρήματα. Και ενώ αφού γύρισε όλο τον κόσμο χωρίς να βρει αυτό που ποθούσε και ήταν έτοιμος να επιστρέψει στο Περού, του γράφει η Μητέρα του να επιμείνει ακόμα λίγο και τότε ήταν που βρήκε στο Παρίσι τον Ορθόδοξο Μοναχό που του μίλησε για το Άγιο Όρος και άλλαξε όλη η ζωή του.
Ο π. Συμεών αγαπάει πολύ την Ελλάδα και χειρίζεται την ελληνική γλώσσα καλύτερα από πολλούς Έλληνες. Γράφει πάντα στο πολυτονικό και ποτέ στο μονοτονικό. Λέει : «Με το μονοτονικό εκτός του ότι δυσκολεύουν στην ανάγνωση, απογυμνώνουν τον λόγο από τα στολίδια του. Το στολίδι έχει πάντα, ως περιττό, έναν παραμυθητικό χαρακτήρα πολύ αναγκαίο για τον άνθρωπο, που από τη φύση του είναι ατελής, του λείπει η παραμυθία για την οποία πλάστηκε. Αλλά θέλουν ανθρώπους παραγωγικούς και όχι λυρικούς. Όλη η παιδεία που ακολουθούμε δεν έχει σχέση με τον ελληνικό λαό».
Στα λόγια αυτά του π. Συμεών θα ήθελα να προσθέσω ότι πλέουν σε πελάγη ευτυχίας οι Υπουργοί Παιδείας που αγωνίζονται να εφαρμόσουν στα σχολεία τον αποτυχημένο Δυτικό Ανθρωπισμό, αντί να καλλιεργούν στους μαθητές την αγάπη προς τον Χριστό και την Ελλάδα. Και όμως αυτά είναι που στήριξαν τους Έλληνες σε πολύ δύσκολα χρόνια όπως παρατηρεί και ο διάσημος ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν : « Στα 400 χρόνια της απάνθρωπης Τουρκικής σκλαβιάς, όσο επιβίωνε η Ορθόδοξη Εκκλησία, το Ελληνικό Γένος δεν μπορούσε να πεθάνει».
