Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται ανάμεσα από τα χωριά Νεραϊδοχώρι και Πύρρα στα ορεινά Τρίκαλα.
Ιδρύθηκε σε άγνωστο χρόνο κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας στα ερείπια κατεστραμμένης βυζαντινής μονής. Ως καθολικό της μονής χρησιμοποιούνταν βυζαντινός ναός, η θέση του οποίου βρίσκεται 40 περίπου μέτρα νοτιοδυτικά του σημερινού καθολικού πάνω στο λόφο. Το 1792 ο κτήτορας της Μονής, Γούσιος Χατζηπέτρος, αρματολός από το Βετερνίκ (σημερινό Νεραϊδοχώρι), έχτισε το σημερινό καθολικό (βλέπε επιγραφή στο μεγάλο υπέρθυρο) χρησιμοποιώντας και υλικά από τον (ετοιμόρροπο κατά την παράδοση) βυζαντινό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που προϋπήρχε.
Ο Χατζηπέτρος κατασκεύασε στη μονή εκτός από το καθολικό, κελιά, αρχονταρίκι, βιβλιοθήκη, στάβλους, υδραγωγό μήκους 1.800μ. με πήλινους σωλήνες για τη μεταφορά νερού, δώρισε στη μονή κτήματα και δάσος και προίκισε αυτή με μια αξιόλογη βιβλιοθήκη αποτελούμενη από περισσότερους των 2.500 τόμων βιβλίων κάθε είδους. Επίσης αφιέρωσε στη μονή δύο αργυρές λειψανοθήκες με λείψανα διαφόρων αγίων τις οποίες έφερε ο ίδιος από τα Ιεροσόλυμα. Το καθολικό διακοσμούνταν με ξυλόγλυπτο τέμπλο ενώ δεν γνωρίζουμε αν έφερε τοιχογραφίες.
Δυστυχώς με την έναρξη της επανάστασης του 1821 και την εμπλοκή σ’ αυτή του Χριστόδουλου Χατζηπέτρου (γιου του Γούσιου) η μονή πυρπολήθηκε το 1823, όπως και τα τρία χωριά Βετερνίκ, Πύρρα και Περτούλι, από τον τούρκο Δερβέναγα Σελιχτάρ Μπόδα, προκειμένου να σταματήσει η δράση του Χριστόδουλου στην περιοχή. Της πυρπόλησης διεσώθησαν τα ιερά κειμήλια , το πλήθος των βιβλίων και οι εικόνες του τέμπλου.
Η μονή ήταν επανδρωμένη ως το 1908, οπότε και παρέμεινε ανενεργή λόγω έλλειψης μοναχών, προσφέροντας σημαντικό έργο στην εκμάθηση γραμμάτων, και χρησιμεύοντας ως καταφύγιο στους κλέφτες που αγωνίζονταν για την απελευθέρωση της περιοχής. Η περιοχή ελευθερώθηκε το 1881. Στη συνέχεια αποτέλεσε μετόχι της γειτονικής μονής του Αγ. Μοδέστου Πύρρας, μοναχοί της οποίας σταδιακά αφαίρεσαν από τη μονή τα κειμήλια και τα μετέφεραν στην δική τους μονή. Τα βιβλία της μονής καταστράφηκαν από τους αντάρτες κατά την περίοδο του πολέμου 1944-1949, οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν ως προσάναμμα.
Τα κελιά της μονής κατέρρευσαν με την πάροδο του χρόνου. Το 1959 ήρθε στη μονή ο τότε Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών, μακαριστός Διονύσιος, και αφού είδε την κατάσταση του καθολικού (ήδη είχαν καταρρεύσει κάποια τμήματά του) και αποφάσισε να ανήκει ο ναός στην ενορία του Αγ. Νικολάου Νεραϊδοχωρίου και να συντηρείται από αυτή. Το Σεπτέμβριο του 1988 ιερόσυλοι έκλεψαν τις εικόνες του τέμπλου. Το καθολικό συντηρήθηκε πρόσφατα με δαπάνες ευσεβών χριστιανών. Η μονή πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου και αποτελεί το κεντρικό πανηγύρι του χωριού.
Δείτε φωτογραφίες:
Φωτογραφίες: Θανάσης Καλιακούδας
Πηγή: larissanet.gr με πληροφορίες απο το elati-pertouli.gr
