Πασίγνωστο. Η οικονομική κρίση, είναι πρωτίστως κρίση αρχών και αξιών. ‘Η μήπως και επιλογών;
Η πτώση, λοιπόν. Η κατάρρευση. Η παρακμή. Οι χαμένες αξίες.
Ή μάλλον, καλύτερα, ο κύκλος των χαμένων αξιών.
Όπως για παράδειγμα – θα μπορούσαμε να πούμε – ο κύκλος των χαμένων εποχών!
Γιατί δεν προλαβαίνουμε να δούμε τις εποχές που αλλάζουν.
Αν εξακολουθείτε να διαβάζετε το παρόν άρθρο και δεν το έχετε ήδη απορρίψει, θα σκεφτόσαστε, ίσως: Τι αηδίες είναι αυτές! Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα! Χαζά πράγματα θα διαβάζουμε, τώρα;
Ας πιαστούμε με τα «σοβαρά», λοιπόν.
Ας πούμε: με την επιτυχία, την δόξα και το χρήμα.
Όλα θέμα επιλογών είναι. Η επιλογή, ολότελα δική μας. Όπως και τα μάτια.
Πάντως, στα Τρίκαλα και στις εξοχές τους, ένα βήμα, στην κυριολεξία από την πόλη, υπάρχει για όποιον το επιζητήσει, ένας ολόκληρος κόσμος ανεξερεύνητος.
Εκείνος της παλέτας των φθινοπωρινών χρωμάτων.
Τζάμπα είναι, δεν πληρώνεις εισιτήριο για να τον δεις. Αρκεί να τον κοιτάξεις, κατάματα.
Η ομορφιά είναι δίπλα μας, παιδιά, και προσφέρεται εντελώς δωρεάν, φτάνει να μπορούμε να αντιστεκόμαστε στην παρακμή. Και στην ανθρώπινη χρεωκοπία.
Υστερόγραφο: Το παρόν φωτορεπορτάζ, είναι από τη σημερινή, πρώτη βροχερή μέρα του Νοέμβρη, ελάχιστα έξω από την πόλη των Τρικάλων.
