του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Ο Ιερός Ναός στον οποίο στεγάζεται το κοινωνικό φροντιστήριο της Μητρόπολης κάλεσε τους εκπαιδευτικούς που βοηθάνε στα μαθήματα για κοπή βασιλόπιτας το Σάββατο το απόγευμα. Επειδή βοηθάω κι εγώ ως καθηγητής Χημικός πήγα στην εκδήλωση. Συμμετείχαν στην βασιλόπιτα κι αυτοί που βοηθάνε στο «γεύμα αγάπης», στους καφέδες των μνημόσυνων κλπ.
Από παλιά άκουγα ότι στις κοπές βασιλόπιτας σ’ αυτό τον ιερό Ναό τα φλουριά δεν πέφτουν τυχαία, αλλά είναι κατευθυνόμενα στα πρόσωπα που θέλει ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού. Συνήθως πέφτουν σε συγγενικά πρόσωπα ή σε πρόσωπα που έχουν κάποια ιδιαίτερη θέση στις δραστηριότητες του Ιερού Ναού. Αν και παρόμοια άκουγα και για βασιλόπιτες άλλων Ιερών Ναών μέσα μου έλεγα μπορεί να είναι λόγια του αέρα.
Επειδή μόνο οι εκπαιδευτικοί που βοηθάμε στο κοινωνικό φροντιστήριο είμαστε περισσότεροι από 60 κόπηκε από τον Ιερέα μια βασιλόπιτα όπως λέει το έθιμο και μετά μοιράστηκαν σε όλους μας στρόγγυλα βασιλοπιτάκια που παίρναμε όλοι από ένα καλάθι που περνούσε μπροστά μας. Σε κάποια απ’ αυτά υπήρχαν φλουριά και όσοι τα τύχαιναν θα κέρδιζαν ένα δώρο από τον Ιερό Ναό.
Ξαφνικά βλέπω την γραμματέα του κοινωνικού φροντιστηρίου να έρχεται και να δίνει στον συνάδελφο που είναι υπεύθυνος για τους καθηγητές ένα βασιλοπιτάκι και να του λέει να το κοιτάξει αμέσως επειδή νομίζει ότι έχει μέσα φλουρί. Πραγματικά το τεμαχίζει ο συνάδελφος και βρήκε το φλουρί. Το φωνάζει αμέσως και ο προϊστάμενος Ιερέας λέγοντάς του ότι δίκαια το έτυχε αυτός αφού είναι ο υπεύθυνος των καθηγητών, του παρέδωσε μια τσάντα με το δώρο.
Δεν ξέρω τι ήταν το δώρο και ούτε με ενδιαφέρει. Με ενόχλησε όμως το εξής. Το έθιμο με την βασιλόπιτα είναι το πέσιμο του φλουριού να είναι τυχαίο. Αν ο προϊστάμενος Ιερέας ήθελε να πάρει το δώρο οπωσδήποτε ο συνάδελφος, ας του το έδινε μπροστά μας επαινώντας τον μάλιστα για τις υπηρεσίες του και δεν θα τον παρεξηγούσε κανείς. Δικαίωμά του να δώσει δώρο σε όποιον θέλει.
Αυτό όμως να γίνεται με κατευθυνόμενα φλουριά βασιλόπιτας την ώρα που όλοι ελπίζουμε μήπως τύχει και σε μας το φλουρί, το θεωρώ πολύ ταπεινό. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο ακόμα και για έναν Ιερέα να μπορεί να δώσει λόγω της θέσης του παροχές, δώρα, θέσεις στους δικούς του ανθρώπους και να μην το κάμνει επειδή είναι άδικο.
Πρέπει όμως το μόνο κριτήριο που έχει ο Ιερέας να είναι η δικαιοσύνη και να βλέπει όλους τους ανθρώπους το ίδιο, ανεξάρτητα από συγγένειες, φιλίες και συμπάθειες. Επειδή ακριβώς έτσι μας βλέπει και ο Θεός τον οποίο ο Ιερέας εκπροσωπεί. «Οὐ γάρ ἐστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ» λέει ο Απόστολος Παύλος (Ρωμ.2.11).
Author: Trikala News
