Πρωτ. Αθανασίου Πολ. Τύμπα, Θεολόγου – Μουσικού.
Συχνά όταν συναντούμε στον δρόμο έναν ζητιάνο βρίσκουμε χίλιες δικαιολογίες να μην απλώσουμε το χέρι μας να δώσουμε έστω και ένα δεκάλεπτο. Άλλοι πάλι αυτές τις ημέρες, όταν βλέπουν τις κυρίες του εράνου αγάπης με τα κουπόνια στο χέρι να ζητούν την συνδρομή μας, βγάζουν όλη την γκρίνια τους.
Την 1η Δεκεμβρίου γιορτάσαμε την μνήμη του αγίου Φιλαρέτου του ελεήμονος. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του γυρνούσε στους δρόμους της Κωνσταντινουπόλεως μ΄ έναν υπηρέτη ο οποίος κρατούσε τρία πουγγιά: ένα γεμάτο χρυσά νομίσματα, ένα με αργυρά και το τρίτο με χάλκινα. Μόλις τον πλησίαζε κάποιος ζητιάνος έπαιρνε στην τύχη νομίσματα χωρίς να υπολογίζει την ελεημοσύνη με βάση την δική του κρίση αλλά άφηνε στον Θεό να αποδίδει στον καθένα ό,τι του αξίζει.
Και μην μου πείτε ότι αυτός ήταν πλούσιος άρχοντας της εποχής. Ο Θεός για να τον δοκιμάσει, όπως τον Ιώβ, του στέρησε όλα τα υλικά αγαθά. Αυτός και τότε δεν σταμάτησε να ασκεί την αρετή της ελεημοσύνης. Το μοναδικό βόδι που είχε το χάρισε σ΄ έναν φτωχό χωρικό, το άλογό του σ΄ έναν στρατιώτη που είχε χάσει το δικό του και έτσι δεν είχε την δυνατότητα να οργώσει το χωράφι του. Γκρίνια από την γυναίκα του, γκρίνια και από τα παιδιά του.
Τον λυπήθηκε ένας πλούσιος γείτονας και του έδωσε ένα μεγάλο ποσό για να ζήσει για λίγο καιρό άνετα. Αυτός το χώρισε σε μερίδια όσα ήταν τα μέλη της οικογενείας του και το δικό του μερίδιο το μοίρασε στους φτωχούς. Ακόμη και το ένδυμά του το έδωσε σ΄ έναν φτωχό ζητιάνο διότι δεν είχε τίποτε άλλο να του δώσει όταν εκείνος του ζήτησε λίγη τροφή.
Η καλύτερη επένδυση τόσο για την ψυχή μας όσο και για την οικονομική μας ευμάρεια είναι η ελεημοσύνη. Ο άγιος Φιλάρετος γρήγορα πάλι έγινε πολύ πλούσιος διότι ο Θεός βλέποντας την μεγάλη του αρετή τον αντάμειψε ανάλογα. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΣΤ΄ έστειλε σ΄ όλη την επικράτεια απεσταλμένους με εντολή να του βρουν νύφη όμορφη και ενάρετη.
Όταν έφτασαν στην πόλη Άμνεια που κατοικούσε ο άγιος δέχτηκαν την φιλοξενία του, είδαν την αρχοντιά του και την σεμνότητα της κόρης του Μαρίας και την πρότειναν για νύφη στον αυτοκράτορα. Έτσι ο πατέρας της βρέθηκε πάλι πλούσιος στα ανάκτορα.
Μου διηγήθηκε πρόσφατα ένας φίλος μου επιχειρηματίας, πώς αντιμετώπισε τα δύσκολα χρόνια της κρίσης. Όταν η επιχείρησή μου άρχισε να μην πηγαίνει καλά πήγα, μου λέει, απελπισμένος στον πνευματικό μου με την απόφαση να την κλείσω, διότι κάθε μήνα τα χρέη της μεγάλωναν.
Εκείνος μου είπε να κάμω λίγο υπομονή ακόμη και να αρχίσω το ένα δέκατο των χρημάτων που περνούν από τα χέρια μου να το κάνω ελεημοσύνη. Με φώτισε ο Θεός και του έκανα υπακοή. Δεν άρχισε η ώρα που όλα στην ζωή μου αντιστράφηκαν. Και το οικονομικό θέμα λύθηκε αλλά κυρίως ήλθε η χαρά σε όλα τα μέλη της οικογενείας μου.
Ο Κύριός μας είπε: ''Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν'' (Ματθ. 6, 25-33). Ο κάθε άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές δείχνει πόσο έχει εμπιστοσύνη στον Θεό αλλά και πόσα αγαπά τον συνάνθρωπο. Ο Κύριός μας επαίνεσε το δίλεπτο της φτωχής χήρας.
Αγαπητοί φίλοι η ελεημοσύνη ας γίνει τρόπος ζωής για μας και τα παιδιά μας που δυστυχώς τα μαθαίνουμε μόνο να ζητούν και όχι να δίνουν. Η πνευματική χαρά όμως έρχεται όταν δίνουμε και όχι όταν παίρνουμε. Ένας βασικός λόγος που είναι σήμερα καταθλιπτικοί οι άνθρωποι γύρω μας είναι διότι είμαστε όλη εγωιστές και ξέρουμε μόνο πώς να βολεύουμε τον εαυτούλη μας.
Εάν γνωρίζαμε την ανιδιοτέλεια και τον τρόπο να βγούμε από τον εαυτό μας και να δοθούμε χωρίς ανταλλάγματα στον διπλανό μας δεν θα υπήρχε η αρρώστια της κατάθλιψης.
Και ας μην ξεχνούμε ότι υπάρχει και άλλη ζωή. Το καλύτερο εισιτήριο για την αιώνια ζωή είναι η ελεημοσύνη. Όσο εμείς ελεήσαμε τους συνανθρώπους μας σ΄αυτή την ζωή άλλο τόσο και το εκατονταπλάσιο αυτού θα μας δώσει ο Θεός στην άλλη ζωή. Επιπλέον θα ζούμε και σ΄ αυτόν τον μάταιο κόσμο χωρίς τύψεις γεμάτοι χαρά διότι πράξαμε και εμείς το ελάχιστο για τον φτωχό αδελφό μας. Η ελεημοσύνη ας γίνει τρόπος ζωής όχι μόνον για τις μέρες των Χριστουγέννων αλλά για όλη μας την ζωή.
