Τρίτη θητεία χωρίς ανάληψη ευθύνης – Το «μοντέλο Μητσοτάκη» σε επανάληψη
Η συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο protothema.gr λειτούργησε σαν άσκηση πολιτικής σκηνοθεσίας: χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής, με γενικόλογες υποσχέσεις για το μέλλον, ο Πρωθυπουργός ξεδίπλωσε για πρώτη φορά με τόση σαφήνεια το αφήγημα μιας τρίτης τετραετίας. Ένα αφήγημα που στηρίζεται όχι σε όσα έγιναν, αλλά σε όσα ίσως γίνουν.
Από τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών μέχρι την πολυσυζητημένη ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας–Κύπρου–Ισραήλ, η πολιτική ευθύνη διαρκώς μετατοπίζεται, άλλοτε στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, άλλοτε στον χρόνο – πάντα όμως όχι εδώ, όχι τώρα. Η «ευελιξία» του νέου ΟΣΕ θα εξεταστεί… την άλλη Δευτέρα. Το καλώδιο θα γίνει «στον χρόνο του». Η οικονομία… θα μεταφραστεί σε κοινωνική ευημερία μόλις ωριμάσουν οι συνθήκες. Και οι φοροελαφρύνσεις; Στη ΔΕΘ του Σεπτεμβρίου, φυσικά.
Το μέλλον ως άλλοθι, η «σταθερότητα» ως φόβητρο
Αυτό που χτίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι σχέδιο. Είναι αφήγημα που μεταθέτει τις λύσεις στο μέλλον, ενώ τα προβλήματα μένουν στο παρόν. Και την ίδια στιγμή, επιστρατεύεται το παλιό καλό δίλημμα: αυτοδυναμία ή ακυβερνησία. Ποια αυτοδυναμία όμως, όταν η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης εξαντλείται σε επικοινωνία, σε ανακοινώσεις, σε στρατηγικές «καθησυχασμού»;
Με λέξεις όπως «ευημερία των πολιτών», «φορολογική δικαιοσύνη» και «τεχνολογική πρόοδος», ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να ντύσει με περιτύλιγμα ένα πολιτικό μοντέλο που έχει φτάσει στα όριά του. Στην πράξη, μιλά για σταθερότητα, αλλά λειτουργεί με τακτική διαρκούς αναβολής και ελάχιστης λογοδοσίας.
Επιθέσεις αντιπερισπασμού και ετικετοποίηση
Η ρητορική εναντίον των πολιτικών αντιπάλων του –με αποκορύφωμα τον χαρακτηρισμό της Ζωής Κωνσταντοπούλου ως «θηλυκού Βαρουφάκη»– αποκαλύπτει την αγωνία μιας εξουσίας που αρχίζει να φοβάται ακόμα και τη λέξη «Ζωή». Με ευκολία μοιράζει ταμπέλες και αποφεύγει το ουσιαστικό πολιτικό πεδίο.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αντιμετωπίζεται περίπου ως σκιά άλλων πολιτικών, ενώ ο Κυριάκος Βελόπουλος αναγορεύεται σε γεννήτορα θεωριών συνωμοσίας. Όσο η κοινωνία απομακρύνεται, τόσο περισσότερο γίνεται η προσπάθεια να καούν οι εναλλακτικές.
Μια χώρα σε αναμονή
Το κλείσιμο της συνέντευξης έρχεται με τη γνωστή επωδό, αν όλα πάνε καλά, αν το πρόγραμμα υλοποιηθεί, αν ο παγκόσμιος χάρτης σταθεροποιηθεί, τότε το 2027 η χώρα θα ξαναδώσει εντολή στη Νέα Δημοκρατία.
Με άλλα λόγια, «συγχωρήστε μας για ό,τι δεν κάναμε, και εμπιστευτείτε μας για ό,τι υπόσχεται το μέλλον». Η ευημερία έρχεται, αλλά… δεν έχει φτάσει ακόμα. Όπως και η πολιτική ευθύνη.
