Χωρίς γέφυρα, αλλά με… αυτοσχέδιο δρόμο, οι κάτοικοι συνεχίζουν να περνούν τον Πηνειό, την ώρα που οι υποσχέσεις για νέα κατασκευή μένουν στα λόγια.
Αν περιμένεις το κράτος να λύσει το πρόβλημα της Διάβας Καλαμπάκας, καλύτερα να έχεις γερό όχημα και ακόμα γερότερα νεύρα.
Μετά την κατάρρευση της ιστορικής γέφυρας της Διάβας -για δεύτερη φορά, η πιο πρόσφατη μετά την κακοκαιρία «Daniel»- οι κάτοικοι του χωριού παραμένουν αποκομμένοι από την Καλαμπάκα. Για να φτάσουν, χρειάζεται να διανύσουν αρκετά χιλιόμετρα παρακάμψεων, με κόστος και ταλαιπωρία.
Κι ενώ Δήμαρχος και Περιφερειάρχης αρκούνται σε επιστολές, συσκέψεις και φωτογραφίες με υπουργούς, η λύση –έστω και προσωρινή– ήρθε… από την ανάγκη και την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Με υλικά από την ίδια την κοίτη του Πηνειού και χωρίς πολλά τυπικά, διαμορφώθηκε ένας αυτοσχέδιος χωμάτινος δρόμος μέσα στο ποτάμι, τον οποίο χρησιμοποιούν καθημερινά κάτοικοι και εργολάβοι.
Κι αν αναζητούσε κανείς την πιο χαρακτηριστική εικόνα αυτής της ελληνικής επινοητικότητας, θα τη συναντούσε σε ένα βίντεο:
Μια μπετονιέρα που περνά μέσα από τον Πηνειό, με φόντο το όνομα “ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ”, θυμίζοντας πως σε τούτο τον τόπο, όπου σταματά το κράτος… συνεχίζουν τα τσιμέντα.
Οι κάτοικοι της Διάβας, αφήνοντας πίσω υποσχέσεις και χαιρετούρες, περνούν το ποτάμι με δική τους ευθύνη, ελπίζοντας κάποια στιγμή να μην χρειάζεται να διασχίζουν τις πέτρες για να πάνε στην Καλαμπάκα, αλλά να ξαναπερπατήσουν σε μια πραγματική γέφυρα.
Μέχρι τότε, κάθε πέρασμα από τον αυτοσχέδιο δρόμο είναι μια υπενθύμιση ότι τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα γίνονται, συχνά, μόνο όταν τα φτιάχνουν μόνοι τους εκείνοι που τα χρειάζονται.
