Οι κτηνοτρόφοι της Θεσσαλίας ζουν την καταστροφή. Η ευλογιά σαρώνει κοπάδια, ζώα θανατώνονται, οικογένειες χάνουν το βιος τους. Στα χωριά η απελπισία είναι καθημερινότητα. Οι παραγωγοί βλέπουν τα προβατοστάσια να αδειάζουν και αναρωτιούνται αν θα αποζημιωθούν ποτέ, ενώ στο τραπέζι σέρνονται καταγγελίες για αδικίες και παρατυπίες στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Κι όμως, μπροστά σε αυτή την κρίση, η πολιτική διαχείριση θυμίζει περισσότερο γραφειοκρατικό καφενείο. Ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας Δημήτρης Κουρέτας εξαντλήθηκε σε αλλεπάλληλες επιστολές προς την κυβέρνηση, χωρίς αποτέλεσμα. Οι επιστολές στοιβάζονται, λύσεις δεν έρχονται. Και τώρα, από τις Βρυξέλλες, ο Περιφερειάρχης ζητά από την Κομισιόν να δώσει διέξοδο, να φτιάξει ειδικό παράρτημα για την ευλογιά, να εγκρίνει πρόγραμμα εμβολιασμών, να διασφαλίσει τις εξαγωγές φέτας.
Μόνο που οι κτηνοτρόφοι δεν ζουν με κανονισμούς, αλλά με τα ζώα τους. Και όταν αυτά θανατώνονται, καμία ευρωπαϊκή οδηγία δεν φέρνει πίσω το γάλα, την παραγωγή, το εισόδημα. «Νισάφι πια», λένε οι ίδιοι. Περιμένουν πράξεις: κτηνιάτρους στα χωράφια, αποζημιώσεις στην ώρα τους, στήριξη για να σταθούν όρθιοι.
Ο Κουρέτας δείχνει περισσότερο σαν διακοσμητικός Περιφερειάρχης των επιστολών, που μεταφέρει το πρόβλημα από το Μαξίμου στην Κομισιόν. Η κυβέρνηση αδρανεί, οι ευρωπαίοι τεχνοκράτες δεν βιάζονται, και στο ενδιάμεσο ο γνήσιος κτηνοτρόφος καταστρέφεται.
Η Θεσσαλία, η καρδιά της ελληνικής κτηνοτροφίας, βυθίζεται σε κρίση. Και το ερώτημα μένει αναπάντητο, θα υπάρξουν μέτρα για να σωθούν οι κτηνοτρόφοι με τα ζώα τους ζωντανά, ή θα σωθούν μόνο στα χαρτιά, με επιστολές και αποζημιώσεις σε κοπάδια που χάθηκαν;
