Ας μιλήσουμε καθαρά.
Αυτό που συμβαίνει δεν είναι απλώς ψηφιακή διακυβέρνηση. Είναι ψηφιακή φυλακή.
Όταν ένας αγρότης που συμμετέχει σε κινητοποίηση δεν μπορεί να αγοράσει ούτε ένα αναψυκτικό, όχι επειδή καταδικάστηκε, όχι επειδή του επιβλήθηκε ποινή, αλλά επειδή «μπλοκαρίστηκαν οι λογαριασμοί για έλεγχο» που δεν γνώριζε καν ότι γίνεται, τότε δεν μιλάμε για διοίκηση. Μιλάμε για εκβιασμό μέσω επιβίωσης.
Έλεγχο μπορεί να κάνει το κράτος.
Τιμωρία χωρίς προειδοποίηση, όμως, δεν μπορεί.
Ο άνθρωπος αυτός δεν ενημερώθηκε. Δεν είχε χρόνο να προετοιμαστεί. Δεν του δόθηκε καμία θεσμική εξήγηση. Πέρασε γιορτές άφραγκος, όχι επειδή αποδείχθηκε ένοχος, αλλά επειδή το σύστημα είχε τη δύναμη να τον παγώσει. Και αν στο τέλος ο έλεγχος δεν βρει τίποτα; Κανείς δεν του επιστρέφει τις χαμένες μέρες, την ταπείνωση, την οικονομική ασφυξία.
Αυτό είναι το επικίνδυνο σημείο:
η ποινή προηγείται της κρίσης.
Και εδώ τελειώνουν οι ωραιοποιήσεις.
Όταν η συμμετοχή σε μια διαμαρτυρία μπορεί να συνοδεύεται από αιφνίδιο οικονομικό αποκλεισμό, τότε το μήνυμα είναι σαφές: «Σώπα, αλλιώς δεν θα ζήσεις».
Αυτό δεν είναι απλώς ψηφιακό κράτος.
Είναι μηχανισμός πειθάρχησης.
Η πλήρης διασύνδεση τραπεζών, εφορίας και κρατικών μητρώων έχει δημιουργήσει ένα εργαλείο που δεν χρειάζεται δικαστή, δεν χρειάζεται ένταλμα, δεν χρειάζεται καν ανθρώπινη επαφή. Αρκεί ένα «σήμα» στο σύστημα. Και ο πολίτης απενεργοποιείται.
Αυτό το μοντέλο φέρει πολιτική υπογραφή. Και το φέρει στο όνομα της ψηφιακής προόδου του υπουργείου που σήμερα εκπροσωπεί ο Τρικαλινός Δημήτρης Παπαστεργίου. Όχι γιατί σχεδίασε προσωπικά κάθε έλεγχο, αλλά γιατί αυτό είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζεται.
Η τεχνολογία δεν είναι ουδέτερη όταν μπορεί να στερήσει τροφή, μετακίνηση και αξιοπρέπεια. Και δεν είναι πρόοδος όταν χρησιμοποιείται χωρίς ειδοποίηση, χωρίς φίλτρα, χωρίς ανθρώπινη δικλείδα.
Αν το κράτος μπορεί να σε αφήσει χωρίς χρήματα επειδή διαμαρτύρεσαι —έστω και προσωρινά— τότε η φυλακή δεν έχει κάγκελα. Έχει server.
Και τότε το ερώτημα δεν είναι τεχνοκρατικό. Είναι βαθιά πολιτικό και ηθικό:
Αυτή είναι η Ελλάδα που αξίζει να ζεις;
