Συγκεκριμένα, μια τεχνική αφαλάτωσης ονομάζεται αντίστροφη όσμωση, κατά την οποία το αλμυρό νερό ρέει σε μια μεμβράνη από όπου το αλάτι δεν μπορεί να περάσει. Στη μία πλευρά της μεμβράνης καταλήγει το πόσιμο νερό, ενώ από την άλλη συσσωρεύεται συμπυκνωμένη άλμη που είναι περίπου δύο φορές πιο αλμυρή από το κανονικό νερό των ωκεανών.
Οι περισσότερες μονάδες αφαλάτωσης ρίχνουν το αλμυρό υποπροϊόν πίσω στον ωκεανό. Αλλά οι ερευνητές ανησυχούν ότι αυτό μπορεί να βλάψει ευαίσθητους στην αλμυρότητα οργανισμούς, όπως φύκια ή οστρακοειδή που αλληλεπιδρούν με ένα ευρύ φάσμα θαλάσσιων ειδών.
Για να αποφευχθούν οι πιθανώς αρνητικές συνέπειες, μια πρόταση είναι οι μονάδες αφαλάτωσης να διαλύουν το αλμυρό υποπροϊόν με καθαρό αλλά μη πόσιμο γλυκό νερό προτού το επιστρέψουν στον ωκεανό. Αυτό βέβαια θα περιέπλεκε τις εγκαταστάσεις αφαλατώσεων αλλά θα μπορούσε να έκανε τη διαφορά στην προστασία των ευαίσθητων ενδιαιτημάτων του ωκεανού.
Author: admins
