Ήταν μια μέρα σαν σήμερα-14 Απριλίου του 1897- όταν κηρύχθηκε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος και την ίδια μέρα μπήκαν οι Τούρκοι στα Τρίκαλα και κάθισαν ένα ολόκληρο χρόνο. Πανικόβλητοι τότε οι Τρικαλινοί άδειασαν την πόλη άρον άρον για να γλυτώσουν. Δυστυχώς και οι αρχές του τόπου εκείνης της εποχής, εγκατέλειψαν την πόλη, αφήνοντας την στο έλεος των Τούρκων εισβολέων.
Ο Δήμαρχος της πόλης Παναγιώτης Χατζηγάκης μετέβη στο Περτούλι και την διοίκηση του Δήμου ανέλαβε ο Βασίλειος Γ. Δεληλίγκας, υποδεχόμενος με λίγους ακόμη που απέμειναν πίσω, με διπλωματικό τρόπο τους Τούρκους, για να μην κάνουν ζημιά στην πόλη.
Ο Βασίλειος Γ. Δεληλίγκας ήταν τότε Δήμαρχος των 24 χωριών που ανήκαν στον Δήμο, εκλεγμένος με το ίδιο ψηφοδέλτιο του Δημάρχου Παναγιώτη Χατζηγάκη, όπου ως αιρετοί εκπρόσωποι, ο ένας αντικαθιστούσε τον άλλο, όπου και όταν χρειαζόταν.
Στην πόλη των Τρικάλων ήρθε και ο Τούρκος στρατιωτικός διοικητής, Γενικός αρχηγός του τουρκικού στρατού της Θεσσαλίας Εντέμ Πασάς, με σκοπό να κάψει και να ισοπεδώσει την πόλη.
Ο προηγούμενος Δήμαρχος Γεώργιος Κανούτας είχε καταστρέψει το Τουρκικό νεκροταφείο, ορισμένα Τούρκικα κτίσματα και τον τζαμί στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων και τον πρώτο που ρώτησαν οι Τούρκοι για το που βρίσκεται, ήταν ο Δήμαρχος Βασίλειος Γ. Δεληλίγκας: «Ο Κανούτας είναι πολιτικός μου αντίπαλος και έχω να τον δω 5 μήνες», ήταν το λόγια του Βασίλη Δεληλίγκα. Δεν πείστηκε όμως ο Τούρκος Στρατηγός, ζητώντας του επιτακτικά περισσότερες πληροφορίες. Αμέσως μετά ο Β.Δ.πήρε το άλογο του και πήγε στο Μεγ. Κεφαλόβρυσο (Μέρτσι), πήρε τον κουνιάδο του Ευάγγελο Κρικέλη και πήγαν στο σπίτι του, όπου έκρυβε τον Κανούτα, λέγοντας του: «Απόψε θα πρέπει να σε φυγαδεύσουμε, γιατί οι Τούρκοι έμαθαν πως είσαι στα Τρίκαλα». Πράγματι στις 12 τη νύχτα, τον πήγαν με κίνδυνο της ζωής τους στην Παραπράσταινα Καρδίτσας (σημερινό Προάστιο), στο σπίτι του Δημητρίου Μπούσδρα, φίλου του ΒασίλειουΔεληλίγκα και μετά από μια εβδομάδα, έφυγε για την Αθήνα και έτσι γλύτωσε.
Αν δεν είχαν γκρεμιστεί τότε τα τουρκικά κτίσματα στα Τρίκαλα, ίσως να υπήρχαν ακόμη και σήμερα ως ιστορικά μνημεία του παρελθόντος.
(Από το αρχείο του Βασιλείου Γ. Δεληλίγκα)
