Ήταν λαμπρός επιστήμων και χαρισματικός δάσκαλος
Την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019 αναχώρησε για την αιωνιότητα ο Τρικαλινός Φροντιστής Γεώργιος Χήρας, έτσι ήρεμα και απλά, όπως απλή, σημαντική και ουσιαστική υπήρξε όλη η ζωή του. Παρουσίασε το χάρισμα της αριστείας καθ’ όλη τη διάρκεια της μαθητικής, της φοιτητικής και της επαγγελματικής του ζωής, συνδυασμένο κάλλιστα και με μια παραδειγματική σεμνότητα.
Εισήχθη πρώτος στο Φυσικό Τμήμα τής Φυσικομαθηματικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1953 και αποφοίτησε πρώτος το 1958. Πρώτος ανεδείχθη και στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών μετά τις λαμπρές σπουδές του. Ακόμη υπήρξε και Πρόεδρος της ΧΦΕ Θεσσαλονίκης. Ευτύχησα να τον γνωρίσω το 1957 στο φοιτητικό Οικοτροφείο «Απόστολος Παύλος» τής Θεσσαλονίκης, όπου είχα διαμείνει και εγώ για μια περίπου διετία.
Μετά τη στρατιωτική του θητεία εγκαταστάθηκε ως Φροντιστής στα Τρίκαλα, ιδρύοντας Γενικό Φροντιστήριο με βασικούς συνεργάτες τον αείμνηστο τώρα Μαθηματικό Κώστα Γεωργολιό και τον Γιάννη Στάμο, έναν άριστο Φιλόλογο, συνοικότροφο και φιλικό μου ίνδαλμα από τις σπουδές μας ακόμη στην παλαιά και διάσημη Φιλοσοφική Σχολή τής Θεσσαλονίκης .
Το 1965 είχα αντικαταστήσει τον Γιάννη σε μια οκτάμηνη απουσία του από το Φροντιστήριο. Τότε γνώρισα από κοντά την επιστημονικότητα, την ευγένεια και την αγάπη τού Γιώργου για τη δουλειά του και για τον μαθητόκοσμο. Η σύντομη παραμονή μου στο ιστορικό αυτό Φροντιστήριο (με επιλογή τού Γιώργου) σημάδεψε και τη δική μου επί μία εικοσαετία φροντιστηριακή σταδιοδρομία στην Καρδίτσα.
Υπήρξε γοητευτικός δάσκαλος ο Γιώργος. Ήταν απλός, προσιτός, φιλομαθής και ευρυμαθής, «τέρας» γνώσεων, μνήμης και κρίσης. Ενέπνεε εμπιστοσύνη και σιγουριά στους μαθητές του, που πίστευαν ότι κοντά του θα αποκτούσαν τις επιπλέον γνώσεις για την επιτυχία τους στις Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές τού Κράτους. Όσες φορές ταίριαζε να διδάσκω τα φιλολογικά μαθήματα του λεγόμενου τότε «Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου» μετά από τον Γιώργο στην ίδια αίθουσα, λυπόμουν να σβήσω από τον πίνακα τα ωραία του εκείνα σχήματα Φυσικής, συνοδευμένα με μια υπέροχη γραφή.
Ο Γιώργος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βαλτινό Τρικάλων και ήταν γιος τού ιερέως Χρίστου και της πρεσβυτέρας Βασιλικής. Μικρότερος αδελφός του είναι ο Καθηγητής Φυσικής Δημήτρης και αδελφές του οι αείμνηστες Ουρανία και Ευθαλία, και οι εν ζωή Βασιλική και Χαρίκλεια.
Ήταν από τα πιο φωτισμένα παιδιά του χωριού και της περιοχής. Στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή συνδύαζε σπάνια επιστημοσύνη, ξεχωριστή παιδαγωγικότητα και πηγαία καλοσύνη. Ήταν ένας υποδειγματικός εκπαιδευτικός, ένας «γλυκύτατος άνθρωπος» κατά πάγκοινη διαπίστωση. Οι Τρικαλινοί, και όχι μόνο, συγκινημένοι συνέρρευσαν και τον αποχαιρέτησαν κατά την εξόδιο ακολουθία, που εψάλη στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Τρικάλων στις 19-12-2019.
Αξίζει να επισημάνουμε ακόμη ότι ο Γιώργος είχε ανά την Ελλάδα πολλούς και σπουδαίους φίλους ζωής. Μερικούς από αυτούς τους γνώρισε στα χρόνια τών σπουδών του, όπως τους Θεσσαλονικείς τώρα Γιώργο Ρόγκα και Κώστα Φραντζολά, διαπρεπείς Καθηγητές, που παραβρέθηκαν και στο ξόδι του. Οι περισσότεροι φίλοι του (διακεκριμένοι επιστήμονες, καλλιτέχνες και επαγγελματίες σήμερα) υπήρξαν αγαπημένοι μαθητές του. Ήξερε τα πάντα για τις σπουδές τους, τις διακρίσεις τους και την όλη επαγγελματική και οικογενειακή προκοπή τους, και καμάρωνε γι’ αυτούς.
Έφυγε ο Γιώργος έμφορτος χαρισμάτων και αρετών. Ευνοήθηκε που είχε ώς το τέλος πλήρη διαύγεια πνεύματος και βαθιά πίστη, και που η έξοδός του ήταν σύντομη, ανώδυνη και ειρηνική. Ωστόσο, ο πόνος της εκδημίας του δοκιμάζει σήμερα τις ψυχές τής ευρύτερης οικογενείας του: της συζύγου του Έφης και των οικογενειών τών τριών θυγατέρων τους, της Βασούλας, της Μαρίας και της Αντωνέλας. Ας έχουν την εξ Ύψους δύναμη και παρηγοριά. Μέσα στη θλίψη τους μπορούν να σεμνύνονται κιόλας που συμπορεύτηκαν στη ζωή με έναν υπέροχον άνθρωπο, που άφησε σε αυτους, στους λοιπούς συγγενείς και σε όλους μας σημαντική παρακαταθήκη ηθικής, κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής.
«Καλόν Παράδεισο», φίλε και κουμπάρε Γιώργο!
Νίκος Κατοίκος
