Την προσεχή Τρίτη 16 Απριλίου και ώρα 7.30 μ.μ., στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Τρικάλων θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση του Φιλολογικού, Ιστορι-κού, Λογοτεχνικού Συνδέσμου (Φ.Ι.ΛΟ.Σ.) Τρικάλων, κατά την οποία θα απονε-μηθεί το “Βραβείο Φιλίας Τρικάλων” για το 2018 στον καθηγητή αρχαιολογίας κ. Νίκο Νικονάνο, ο οποίος με το πλούσιο αρχαιολογικό του έργο και τις επιστημο-νικές δημοσιεύσεις του συνέβαλε στην ανάδειξη, διάσωση και προβολή των βυζα-ντινών μνημείων της Θεσσαλίας και του Ν. Τρικάλων ιδιαίτερα.
Για το έργο του τιμώμενου θα μιλήσει ο φιλόλογος – δρ ιστορίας της εκ-παίδευσης κ. Θεόδωρος Νημάς, ενώ για το «Βραβείο Φιλίας Τρικάλων» ως θεσμό θα μιλήσει ο αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Φ.Ι.ΛΟ.Σ. κ. Δημ. Κωνσταντινίδης. Η εκ-δήλωση θα κλείσει με σύντομη ομιλία του Τιμώμενου κ. Ν. Νικονάνου και προβο-λή εικόνων.
Ο Ν. Νικονάνος
Ο Νίκος Νικονάνος, με καταγωγή από την Έδεσσα, γεννήθηκε το 1935 στη Θεσσαλονίκη, όπου έζησε όλα σχεδόν τα χρόνια της ζωής του μέχρι σήμερα. Απο-φοίτησε με άριστα το 1959 από το ιστορικό-αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Από το 1962 εργάστηκε ως βοηθός στην έδρα της Βυζαντινής Αρχαιολογίας της ίδιας Σχολής του Α.Π.Θ. και από τον Μάιο του 1965, μετά από εξετάσεις, έγινε μέλος της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, στην οποία υπηρέ-τησε ως το 1984, αρχικά ως επιμελητής και στη συνέχεια ως Έφορος Αρχαιοτήτων. Μετεκπαιδεύτηκε στο Ινστιτούτο Ιστορίας της Τέχνης στη Χαϊδελβέργη με υποτροφία του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και του ιδρύματος Alexander von Humboldt. Το 1979 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. με βαθμό άριστα. Το 1984 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής και το 1992 καθηγητής της Βυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ., στο οποίο δίδαξε ως την συνταξιοδότησή του το 2003.
Ο κ. Νικονάνος, ήδη από φοιτητής (1957) έλαβε μέρος σε διάφορες ανασκαφές. Ως επιμελητής και έφορος αρχαιοτήτων, εκτός από τις σωστικές ανασκαφές στη Θεσσαλονίκη (1966-1969), τη Θεσσαλία (1969-1973) και τη Χαλκιδική (1973-1984), διενήργησε συστηματικότερες ανασκαφές στη Θεσσαλία και τη Χαλκιδική. Σε ό,τι αφορά στη Θεσσαλία διενήργησε συστηματικότερες ανασκαφές στη Λάρισα, το Ζάρκο Τρικάλων, το Κόκκινο Νερό Λαρίσης, το Αϊδίνιο Μαγνησίας, ενώ εντόπισε και κατέγραψε έναν σημαντικό αριθμό (22) άγνωστων βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων. Επεξεργάστηκε όλο αυτό το υλικό με «κριτική οξυδέρκεια» και συνέθεσε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο: Βυζαντινοί ναοί της Θεσσαλίας, Από τον 10ο αιώνα, ως την κατάκτηση της περιοχής από τους Τούρκους το 1393. Ακόμα έχει δημο-σιεύσει εργασίες για μεμονωμένα μνημεία της Θεσσαλίας και μία μεγαλύτερη συνθετική εργασία για τις βυζαντινές εκκλησίες της Μαγνησίας.
Από τα δημοσιεύματά του για τη Θεσσαλία αναφέρονται ενδεικτικά μερικά που έχουν σχέση με μνημεία του Ν. Τρικάλων.
1. Βυζαντινοί ναοί της Θεσσαλίας. Από τον 10ο αιώνα ως την κατάκτηση της περιοχής από τους Τούρκους το 1393, Αθήνα 1979.
2. Μετέωρα. Τα μοναστήρια και η ιστορία τους, Αθήνα 1987 (Έχει εκδοθεί και στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά).
3. «Ειδήσεις εκ Θεσσαλίας. Αχλαδοχώριον Τρικάλων. Κοίμηση της Θεοτόκου», ΑΑΑ 3 (1970), σ. 331 -334.
4. «Το εκκλησάκι της Παναγίας Δούπιανης ή Ζωοδόχου Πηγής στο Καστράκι Καλα-μπάκας», Τρικαλινά 2 (1982), σ. 99-110.
5. «Μοναστηριακή αρχιτεκτονική των Μετεώρων» στον τόμο Βυζαντινή τέχνη στην Ελλάδα, εκδ. Libro Ε.Π.Ε., Αθήνα 1994. σ. 152-154 και 171, εικ. 9.
6. «L’ architettura monastica nelle Meteore», στον τόμο L’ arte bizantina in Grecia, Federico Motta Editore, Μιλάνο 1995, σ. 150-152 και 169-170.
