Πριν από την διαμόρφωση του χώρου που αποτέλεσε την κεντρική πλατεία των Τρικάλων αμέσως μετά την Απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό (και κατόπιν πολλών ακόμη) η πόλη δεν διέθετε πλατείες, όσο και αν αυτό ακούγεται σήμερα σχεδόν εξωπραγματικό.
Υπήρχαν απλώς κάποιοι χώροι συνεύρεσης των κατοίκων, συνήθως κοντά στις βρύσες που πάντα ήταν άφθονες ή στις αυλές των καφενείων της εποχής.
Γι’ αυτό και η λεζάντα της φωτογραφίας που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Εστία» το 1891, κάνει λόγο για «πλατεία των Τρικάλων» που βέβαια δεν ανταποκρίνεται στην σύγχρονη έννοια της λέξης.
Βλέπουμε την οκτάκρουνη βρύση της Γούρνας φωτογραφημένη από το κατάντι του ρου του Ληθαίου ποταμού (την ίδια που συναντήσαμε από άλλη οπτική γωνία στην καρτ ποστάλ της Ελληνικής Ταχυδρομικής Υπηρεσίας, Νο. 297), καθώς και δύο πρόχειρες ξύλινες κατασκευές που χρησίμευαν ως γέφυρες για την διέλευση των πεζών όταν ο ποταμός ήταν ήρεμος.
