Σε διάστημα δύο μηνών από την εκδρομή στην Αράχωβα – Λειβαδιά, ο Σύλλογος Ηπειρωτών Τρικάλων πραγματοποίησε μια άλλη ευχάριστη εκδρομή, σε μια περιοχή της Ηπείρου, που τα αξιοθέατα δεν έχουν τελειωμό. Σε μια περιοχή που σου ξυπνάει μνήμες, σε κάνει να νοσταλγείς, να χαμογελάς, να χαίρεσαι. Όλο αυτό το φάσμα των συναισθημάτων, αυτή η περιοχή, έχει τον τρόπο να το ξεθάβει και να το φέρνει στο φως του ηλίου, που μερικές φορές λάμπει ακόμα και στην καρδιά του χειμώνα.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από τα Τρίκαλα, μ’ ένα κατάμεστο λεωφορείο και με μια ομολογουμένως ευχάριστη παρέα. Φτάσαμε στους πρόποδες του όρους Τόμαρος, όπου είναι χτισμένη στις πλαγιές του, η Δωδώνη με το αρχαίο θέατρο. Περνώντας από την πόλη της Παραμυθιάς και κοιτάζοντας τον κάμπο του Φαναρίου, μια έντονη υδάτινη χαρακιά σχηματίζει ο ποταμός Αχέρων, με τα σημάδια της Σκάλας της Τζαβέλαινας, τυλιγμένο στην ιστορία του μύθου. Φτάνοντας στη Γλυκή, ακολουθήσαμε το μονοπάτι ανάμεσα στα πλατάνια. Στο σημείο όπου το μονοπάτι γίνεται υδάτινο και προχωράει μέσα στα νερά του ποταμού. Ένα ψυχρό ρεύμα νιώσαμε όλοι, από τα ορμητικά νερά που ξεπηδούσαν μέσα από τα κλαδιά των δέντρων που σχηματίζουν τεράστια σπηλιά. Είναι παράδοξο πως γινόταν ένας ποταμός, ο οποίος ταυτιζόταν με τα ζοφερά σκοτάδια του Άδη, να είναι τόσο ειδυλλιακός. Ο Αχέροντας ο οποίος σφιχταγκαλιάζεται από τα όρη του Σουλίου, διασχίζει πολλά χωριά, ανάμεσα από άγρια φαράγγια και εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος. Είναι συνδεδεμένος με την αρχαία μυθολογία και το Βασίλειο του Άδη. Μέσα στα στενά και απόκρημνα φαράγγια, ο χάρος οδηγούσε τις ψυχές στις πύλες του Άδη.
Σε μια μικρή απόσταση από την περιοχή, επισκεφθήκαμε την Ιερά Μονή της Αγ. Παρασκευής, όπου εκεί προσκυνήσαμε τον τάφο της. Δίπλα στο τάφο της βρίσκεται η μεγάλη ωοειδής πέτρα, πάνω στην οποία στηρίχθηκε η Αγία Παρασκευή και έκανε την προσευχή της, την ίδια στιγμή που οι διώκτες της την αποκεφάλισαν.
Επόμενος προορισμός το Νεκρομαντείο, το οποίο είναι χτισμένο σε βραχώδη λόφο, ανάμεσα σε γραφικά χωριά. Στην περιοχή αυτή υπήρχε η Αχερουσία λίμνη. Εκεί πήγαιναν οι προσκυνητές να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς, οι οποίοι τους αποκάλυπταν το μέλλον. Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την παραλία της Καστροσυκιάς. Η διαδρομή μαγευτική. Εδώ το πράσινο σμίγει με το μπλε, σε όλες τις αποχρώσεις του, μ’ ένα μοναδικό τρόπο. Μια διαδρομή με αντιφατικά γνωρίσματα. Απ’ τη μια πλευρά, όλη η περιοχή τυλιγμένη μέσα στους ελαιώνες, τα πεύκα και τα λουλούδια, και από την άλλη να λαμπυρίζουν τα γαλανά ανήσυχα νερά του Ιονίου. Ο χρόνος ήταν αρκετός, οπότε δόθηκε σε όλους μας η ευκαιρία να βουτήξουμε στα καθαρά καταγάλανα νερά του Ιονίου.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στην Μονή της Αγ. Πελαγίας. Η Μονή έχει κτιστεί στα ερείπια ρωμαϊκού κτιρίου, λείψανα του οποίου είναι εμφανή στον περίβολό της. Η Μονή είναι κτισμένη σε ελαιόφυτη πλαγιά, ανάμεσα σε ψηλά δέντρα και ανθισμένους κήπους, με θέα το Ιόνιο πέλαγος. Σε κοντινή απόσταση από εκεί, ήπιαμε τον απογευματινό μας καφέ, στην παραλία, στο Κανάλι. Μια παραλία που σε προκαλεί και σε προσκαλεί να την αγκαλιάσεις.
Ήταν μια εκδρομή με πολύ ενδιαφέρον. Μας αποζημίωσε με τον καλύτερο τρόπο, διότι μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε το φυσικό πλούτο και τα αξιοθέατα, αλλά πολύ περισσότερο να αφήσουμε με τη σιωπή μας, να περάσει για λίγο από την σκέψη μας, σαν κινηματογραφική ταινία, το παρελθόν που μένει ολόρθο στο πέρασμα των αιώνων και λάμπει στο στερέωμα της ιστορίας μας.
Ευχαριστούμε όλους τους εκδρομείς για το άφθονο γέλιο, τα τραγούδια που μας χάρισαν, αλλά και για την ευγενική τους συμπεριφορά..
Η πρόεδρος του Συλλόγου Ηπειρωτών Ν. Τρικάλων
Νίκη Χύτα
Αφήστε το σχόλιό σας