Άγγελος Μπραντίτσας «Τίποτα δεν τελειώνει, όσο έχεις καρδιά και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις». Επιστρέφει στη δράση μετά το σοβαρό τραυματισμό του
Η καλύτερη είδηση των τελευταίων ημερών! Η επιστροφή του Αγγελου Μπραντίτσα στα γήπεδα σημαίνει πολλά και δεν αναφερόμαστε στα ποδοσφαιρικά προσόντα του νεαρού τα οποία έχει δείξει πέρυσι και με τη φανέλα του Α.Ο Τρίκαλα. Η επιστροφή του σημαίνει πολλά περισσότερα. Δείχνει τη δύναμή του να παλέψει έναν σοβαρό τραυματισμό ο οποίος δεν αφορά κάποιο μυϊκό πρόβλημα, ούτε κάποιο τραυματισμό σε άρθρωση. Το πρόβλημα που αντιμετώπισε ο νεαρός αφορά οπή ωχράς κηλίδας σε τραυματισμό που συνέβη σε αγώνα του ΑΟΤ.
Αν διαβάσει κάποιος την ανάρτησή του θα διαπιστώσει πως ο νεαρός ποδοσφαιριστής και η οικογένειά του πέρασαν δύσκολες στιγμές γιατί με την όραση δεν παίζει κανείς. Θα καταλάβει επίσης πόση δύναμη ψυχής έχει αυτό το παιδί, πόση υπομονή, πόση αισιοδοξία για το μέλλον, τη χαρά που ένιωσε όταν άκουσε τον γιατρό του να του δίνει την άδεια της επιστροφής στα γήπεδα με τη φανέλα του Απόλλωνα Λυγαριάς. Ηταν ένα μάθημα ζωής για τον Αγγελο, ο οποίος αν και την έχει μπροστά του έμαθε από νωρίς πως ελάχιστοι άνθρωποι στέκονται στα δύσκολα και αξίζουν τον σεβασμό, αφήνοντας αιχμές για κάποιους οι οποίοι δεν μπήκαν καν στον κόπο μιας λέξης στήριξης, όπως αναφέρει:
Τον περασμένο Απρίλιο τραυματίστηκα σοβαρά, αντιμετωπίζοντας οπή ωχράς κηλίδας — ένας τραυματισμός που με κράτησε εκτός γηπέδων και με έκανε να δω τη ζωή και το ποδόσφαιρο με άλλο μάτι. Μετά από επτά μήνες αποκατάστασης και με την έγκριση του γιατρού μου, έφτασε επιτέλους η στιγμή να επιστρέψω και να κάνω ξανά αυτό που αγαπώ από παιδί. Ήταν μια δύσκολη περίοδος, γεμάτη αγωνία, υπομονή και προσπάθεια.
Η όρασή μου μπορεί να μην ξεπεράσει ποτέ το 40%, αλλά η θέληση και η πίστη μου να συνεχίσω είναι στο 100%.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς την οικογένειά μου, που στάθηκε δίπλα μου σε κάθε δύσκολη στιγμή, τους φίλους μου και όλους όσοι με στήριξαν με μηνύματα, τηλεφωνήματα και ειλικρινό ενδιαφέρον. Αυτοί είναι οι πραγματικοί “σύμμαχοι” που με βοήθησαν να σταθώ ξανά στα πόδια μου.
Δυστυχώς, υπήρξαν και άνθρωποι που δεν αντιλήφθηκαν ποτέ τη σοβαρότητα του τραυματισμού μου — ούτε ένα ενδιαφέρον, ούτε μια λέξη στήριξης. Όμως μέσα από όλα αυτά έμαθα ποιοι πραγματικά αξίζουν να είναι γύρω μου.
Ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στη νέα μου ομάδα, Απόλλων Λυγαριάς, που πίστεψε σε μένα, παρά τις δυσκολίες. Με υπομονή, κατανόηση και σεβασμό, μου έδωσε ξανά τη χαρά του παιχνιδιού και την ευκαιρία να προσφέρω ό,τι μπορώ στο γήπεδο. Οι δυσκολίες ξεκαθαρίζουν ποιοι σε βλέπουν ως άνθρωπο και ποιοι απλά ως ποδοσφαιριστή
Η επιστροφή αυτή δεν είναι απλώς μια συνέχεια· είναι μια νέα αρχή, γεμάτη ευγνωμοσύνη, εμπειρία και πίστη ότι τίποτα δεν τελειώνει, όσο έχεις καρδιά και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις.
Πάνος Γιδόπουλος
