Το βιβλίον τοῦ Κώστα Σαμαρά ἐντελῶς τυχαίως περιῆλθεν εἰς χεῖρας μας και ὡς ἦτο φυσικόν ὑπέστημεν την βάσανον τῆς ἀναγνώσεως και τό δυσβάσανον τῆς κριτικῆς, καθότι το μη κρίνετε ἵνα μη κριθεῖτε δεν ἰσχύει , ἀκόμη και το κουτσομπολιό τῆς γειτονιᾶς ἔχει την ἀξίαν του , την ὁποίαν βεβαίως οὔτε κατά διάνοιαν ἔχει το μη ἐρευνάτε τας γραφάς .
Ἐξ ἀρχῆς διαφαίνεται ὅτι ὁ Σ. ἐπέλεξεν συνειδητά το ζῆν ἐπικινδύνως και εἰς την πορείαν τοῦ βίου του συνειδητά ἤ μᾶλλον ἀσυνείδητα διέβη τον Ρουβίκωνα , διέβη τα ὅρια τοῦ ζῆν ἐπικινδύνως και κινεῖται στον κύκλο τῆς ἀπόλυτης ἐπικινδυνότητος με σιγουριά που πηγάζει ἀπο την δομήν τοῦ χαρακτῆρος του και την κτηθεῖσαν γνῶσιν, αὐτό περιγράφεται παραστατικά ἀπο το ἀνέκδοτο ἐνῶ την ἑπομένην θα ἀπεφυλακίζετο κανονικά και με το νόμο την προηγουμένην ἀπέδρασεν διότι το εἶχεν σχεδιάσει .Τά ἀναφερόμενα εἰς τας λεπτομερείας τῶν ἀποδράσεων δεν μᾶς ἐνδιαφέρουν, ἴσως ἐνδιαφέρουν τους σκηνοθέτες και σεναριογράφους κινηματογραφικῶν ταινιῶν τοῦ εἴδους .
Ὁ Σ. περιγράφει πληρέστατα , ἀντικειμενικώτατα και παραστατικώτατα το περιθώριον εἰς το ὁποῖον εἶναι ἀναγκασμένοι να ζήσουν για μεγάλο ἤ μικρό χρονικό διάστημα οἱ φυλακισμένοι .Σελίδα 361 ,μιλάμε για ἕναν φαῦλο κύκλο, ὅπου παλιοί και νέοι τοξικοεξαρτημένοι κρατούμενοι ἀποτελοῦν το λιπαντικό λειτουργίας ὅλου αὐτοῦ τοῦ ὑποτιθέμενου σωφρονιστικοῦ και δικαστικοῦ μηχανισμοῦ καί τοῦ λόγου ὕπαρξης καί συντήρησης χιλιάδων δικηγόρων καί νομικῶν κάθε εἴδους που κάνουν παιχνίδι με τους ἀντίστοιχους ναρκονόμους που τους νομοθετοῦν στα μέτρα τους με ἀποτέλεσμα τα ἀδικήματα τῶν μισῶν κρατουμένων στίς φυλακές να ἀφοροῦν ὑποθέσεις ναρκωτικῶν .Τό περιθώριον λοιπόν, margin,ἀποτελεῖ το ἔσχατον σημεῖον ἀντίστασης ὑπάρξεως τοῦ θνήσκοντος κράτους ὡς αὐτό λειτούργησε τα τελευταῖα διακόσια χρόνια .Πέρα ἀπο το περιθώριον τῆς φυλακῆς ὑπάρχει το περιθώριον τοῦ στρατοῦ , τῶν διαφόρων κρατικῶν ἱδρυμάτων , τῆς οἰκογένειας , τῶν κομμάτων ,τῶν συντεχνιῶν ,τοῦ ἐργασιακοῦ χώρου, το περιθώριον που χτίζει ὁ κάθε ἕνας για να ἀμύνεται , το περιθώριον τῶν συνασπισμῶν και λυκοσυμμαχιῶν τῶν κρατῶν , το περιθώριον τοῦ πλανήτη γῆ .Κύριον χαρακτηριστικόν ὅλων αὐτῶν εἶναι ἡ ἀνεξήγητος ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου να μεταβαίνει ἀπο το ἕνα περιθώριον στο ἄλλο , τώρα βρίσκεται στην ἀναζήτηση τρόπων να φύγει ἀπο το περιθώριον τοῦ πλανήτη και να πάει σε ἄλλους πλανῆτες γιατί δεν τον χωράει ὁ τόπος , φευγᾶτος και βαρεμένος .Ἐπανερχόμεθα εἰς τα τοῦ Σ. ὁ ὁποῖος περιγράφει πῶς ἄνοιξε μια τρύπα στο πάτωμα μιᾶς κλούβας μεταγωγῶν και οἱ ἄλλοι κρατούμενοι ἔβλεπαν την ὀπήν διαφυγῆς ἀλλά ἔχαναν το θάρρος τους δεν προσπαθοῦσαν να δραπετεύσουν διότι εἶναι ἀπίστευτον το μέγεθος τῆς ὑποσυνείδητης ψυχολογικῆς ἡττοπάθειας που ἔχει καταφέρει να ἑδραιώσει το ἐξουσιαστικό κρατικό σύστημα στους ὑποτελεῖς του , ὄχι μονον στο σωφρονιστικό σύστημα ἀλλά και στο σύνολο τῶν ἐπιμέρους σχέσεων ἐξουσίας –κράτους και ἐξουσιαζόμενου –πολίτη .Συνεχίζουμε και φθάνουμε στη μεγαλύτερη ληστεία που ἔγινε στην Τράπεζα Καλαμπάκας και ἔμεινε ἱστορική στην περιοχή μας ,ὁ Σ. περιγράφει ὅτι τους κάρφωσε μια καλόγρια ἀπο το μοναστῆρι τοῦ Βυτουμά , ὁ ἴδιος ἐξηγεῖ το συμβάν με ἀναφορές εἰς τας γραφάς:<< ὑπενθύμιζε αὐτούς να ὑποτάσσονται εἰς τας ἀρχάς και ἐξουσίας >> ( Ἀποστ. Παῦλος ). Ὑποταχθεῖτε σε κάθε ἀνθρώπινη ἐγκατεστημένη ἐξουσία για χάρη τοῦ Κυρίου εἴτε σε βασιλέα ἐπειδή ὑπερέχει , εἴτε σε ἡγεμόνες ὡς σταλμένους ἀπο αὐτόν για τιμωρία τῶν κακοποιῶν καί ἔπαινο τῶν ἀγαθοποιῶν. ( Πέτρου Α΄ κεφ.1 >>.Υποταγή λοιπόν εἰς τας ἀρχάς και ἐξουσίας, ἡ ὑποταγή εἶναι ὁ μόνος δρόμος για τον Παράδεισο.
Τελειώνουμε και θεωροῦμεν ὅτι στην σχεδιαζόμενη ἀναθεώρηση τοῦ συντάγματος εἶναι ἀπαραίτητες οἱ δέουσες μεταρρυθμίσεις σε ὅλα τα περιθώρια τοῦ βίου με γνώμονα τον σεβασμόν προς τον ἄνθρωπον .
Κουτσιμπέλας Εὐάγγελος . Τρίκαλα 8.12.2018 μ.Χ.
