Σωτήρης Σγούρος (1929 – 3 Νοεμβρίου 2009). Ο τελευταίος μεγάλος της παλιάς Σχολής των οργανοπαιχτών, από το Γαρδίκι Ασπροποτάμου ν. Τρικάλων. Το τελευταίο μεγάλο Ασπροποταμίτικο κλαρίνο.
9 χρόνια μετά τον θάνατό του, η χήρα του, κ. Σπυριδούλα Σγούρου, δήλωσε αποκλειστικά στο trikalanews.gr ότι το μεγάλο και σπουδαίο αρχείο του συζύγου της, καπηλεύονται αρκετοί, όλα τα χρόνια από τον θάνατό του μέχρι σήμερα.
«Και δεν φτάνει που παίρνουν την δουλειά του άντρα μου και βάζουν το όνομά τους, τον έχουν ξεχάσει κιόλας. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για την μνήμη του. Τίποτα, σαν να μην υπήρξε! Όταν τους έπαιρνε στα πανηγύρια και έπαιρναν τα εκατομμύρια, ήταν καλά, τώρα κανείς δεν θυμάται τον Σωτήρη Σγούρο. Δεν έδιωχνε κανέναν από όσους ζήτησαν να δουλέψουν μαζί του. Με όλους έχει δουλέψει. Σε όλους έδωσε δουλειά και τώρα, κάποιοι, του παίρνουν την δουλειά» είπε η κ. Σ. Σγούρου και συμπλήρωσε με νόημα: «Δεν ήταν άνθρωπος πονηρός. Ήταν αθώος. Καλοσυνάτος. Για αυτό και ήταν πραγματικός καλλιτέχνης. Δεν περίμενε αυτός κανέναν για να φτιάξει τραγούδια. Μόνος του τα έφτιαχνε. Όποια πέτρα και να σηκώσεις στο Γαρδίκι, Σγούρο θα λέει, γιατί όλες τις είχε πατημένες. Τον μελετάει όλο το χωριό».
Μετά την καταγγελία της κ. Σπυριδούλας Σγούρου και γνωρίζοντας, ότι ο επιστήθιος φίλος του Σωτήρη Σγούρου, κ. Γιώργος Ιωάννη Γιαννίτσης, πριν από δυο χρόνια, είχε κάνει με δικά του έξοδα – πληρώνοντας ακόμη και ενοίκιο στο Πνευματικό Κέντρο Τρικάλων! – μια μεγάλη εκδήλωση Μνήμης και Τιμής στον φίλο του, ήρθαμε σε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του.
Στην ερώτησή μας, τι ακριβώς γνωρίζει σχετικά με την τύχη του αρχείου του Σωτήρη Σγούρου, ο κ. Γ. Γιαννίτσης, απάντησε στο trikalanews.gr : «Δεν μιλάμε για λεηλασία, αλλά για κανιβαλισμό! Τον εκμεταλλεύτηκαν όσο ζούσε, τον εκμεταλλεύονται και μετά τον θάνατό του. Καπηλεύονται το έργο του και βάζουν μπροστά το όνομά τους. Ένα όμως έχω να πω: Χωρίς τον Σωτήρη Σγούρο, δεν θα μας ήξερε και εμένα και άλλους πολλούς, συνεργάτες του, ούτε η μάνα μας!» και συμπληρώνοντας, τόνισε: «Επιπλέον, ούτε ο Δήμος Τρικκαίων, ούτε η Περιφέρεια Τρικάλων, τιμούν την Μνήμη του. Σαν να μην υπήρξε ποτέ αυτός ο καταπληκτικός παραδοσιακός καλλιτέχνης».
Author: Λέλα Κατεχάκη
