Η Ειδική Επιστημονική Επιτροπή για τον προσδιορισμό των ποσοστών αναπηρίας και των μη αναστρέψιμων παθήσεων αποφάσισε χθες την ένταξη της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας στον πίνακα των μη αναστρέψιμων παθήσεων, ύστερα από τις αντιδράσεις που προκάλεσε η πρόσφατη απόφαση του υφυπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης, Αναστάσιου Πετρόπουλου, η οποία ναι μεν διεύρυνε τον πίνακα με τις ασθένειες για τις οποίες η διάρκεια αναπηρίας των ασφαλισμένων καθορίζεται ως επ’ αόριστον -στις 132 συγκριτικά με τις μόλις 8 παθήσεις που προέβλεπε ο νόμος 3846 του 2010 ή τις 43 του 2013- αλλά άφηνε απ' έξω αρκετές παθήσεις, αποδεικνύοντας ότι ο δρόμος για μια ολοκληρωμένη και δίκαιη μεταρρύθμιση στον χώρο των επιδομάτων και των παρεχόμενων υπηρεσιών για τους ανάπηρους είναι ακόμη πολύ μακρύς…
Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρίες (ΕΣΑμεΑ) με σχετική ανακοίνωσή της έκανε λόγο για «ελλιπή πίνακα», ενώ η Ελληνική Εταιρεία για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΕΕΣΚΠ) απέστειλε επιστολή στην υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εφη Αχτσιόγλου και στον υπουργό Υγείας, Ανδρέα Ξανθό, διαμαρτυρόμενη για τον αποκλεισμό της ΣΚΠ από τον πίνακα, ζητώντας παράλληλα ειδικό επίδομα ΣΚΠ, αλλά και δωρεάν χορήγηση των φαρμάκων για τις συμπτωματικές παθήσεις της ασθένειας.
Συγκεκριμένα για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας, η μη υπαγωγή της στις ασθένειες που επιφέρουν μη αναστρέψιμη αναπηρία παραβλέπει την ίδια τη φύση της πάθησης, καθώς μπορεί να υπάρχουν φάρμακα που φρενάρουν τα συμπτώματα ώς έναν βαθμό, αλλά δεν υπάρχει πλήρης ίαση.
Είναι γνωστό ότι οι ασθενείς με ΣΚΠ έχουν προβλήματα τόσο οικονομικής όσο και κοινωνικής φύσης.
Τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι ο νεαρός εργαζόμενος μηχανικός στην καπνοβιομηχανία Παπαστράτος, ο οποίος απολύθηκε από την εταιρεία όταν νοσηλεύτηκε λόγω υποτροπής πολλαπλής σκλήρυνσης, καθώς και οι τρεις εκπαιδευτικοί με ΣΚΠ που απολύθηκαν με το επιχείρημα ότι καθυστέρησαν να προσκομίσουν τα πιστοποιητικά αναπηρίας από το ΚΕΠΑ (Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας) στο ΥΠΠΕΘ (αργότερα επαναπροσλήφθηκαν, χάνοντας όμως την προϋπηρεσία τους).
Τεράστιο κόστος
Πανευρωπαϊκές μελέτες δείχνουν ότι το ετήσιο κόστος (φάρμακα, θεραπείες, μέρες εκτός εργασίας, νοσήλια κ.λπ.) ενός ασθενούς με ήπια μορφή Σκλήρυνσης φτάνει τις 22.000 ευρώ, ενώ το αντίστοιχο ποσό στην περίπτωση της δύσκολης μορφής Σκλήρυνσης φτάνει τις 57.000 ευρώ.
Το γεγονός ότι η πάθηση εμφανίζεται κυρίως στις ηλικίες 25-30 και είναι μεν ανίατη αλλά όχι θανατηφόρα σημαίνει ότι οι ασθενείς θα ζήσουν τουλάχιστον άλλα 40 χρόνια, γεγονός που μας κάνει να σκεφτούμε ότι αργά ή γρήγορα το κράτος θα κληθεί να πληρώσει πολλαπλάσια ποσά, δεδομένου ότι δεν προσφέρει οικονομική ενίσχυση ή μη φαρμακευτική παρέμβαση (ψυχολογική υποστήριξη, γυμναστική, φυσιοθεραπείες κτλ), με κίνδυνο την επιδείνωση της υγείας των ασθενών.
Χθες συνεδρίασε εκ νέου η Ειδική Επιστημονική Επιτροπή για τον προσδιορισμό των ποσοστών αναπηρίας και των μη αναστρέψιμων παθήσεων, αποφασίζοντας την ένταξη της ΣΚΠ στον πίνακα των μη αναστρέψιμων παθήσεων, και συγκεκριμένα στις περιπτώσεις της πρωτοπαθώς ή δευτεροπαθώς προϊούσας μορφής της πάθησης όπου ο πάσχων δεν επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα λειτουργικότητας.
Το επόμενο διάστημα θα εκδοθεί η νέα Υπουργική Απόφαση η οποία θα περιλαμβάνει τις παραπάνω τροποποιήσεις.
Θετικά υποδέχθηκε την είδηση ο γενικός γραμματέας της ΕΕΣΚΠ, Κώστας Μιχαλάκης, ο οποίος δηλώνει στην «Εφ.Συν.»: «Η απόφαση είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Με αυτόν τον τρόπο καλύπτεται τουλάχιστον ένα μέρος των ασθενών. Ελπίζουμε στο μέλλον να υπάρξει ολοκληρωμένη και συνολική αντιμετώπιση της πάθησης σε όλα τα επίπεδα.
Πρέπει να υπάρχει κοινωνική, ψυχολογική, εργασιακή και θεραπευτική αντιμετώπιση και αποκατάσταση των ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας».
Της Διαλεκτής Αγγελή
από την Εφημερίδα των Συντακτών
