Ο Οικονομικός απολογισμός του Δήμου Τρικκαίων είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος με το αντιλαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο.
Στη συζήτηση του οικονομικού απολογισμού του Δήμου Τρικκαίων για το 2018 , το οποίο καταψήφισε η Λαϊκή Συσπείρωση, ο Δημοτικός Σύμβουλος Γιώργος Καΐκης μεταξύ άλλων ανέφερε :
« Άλλος ένας οικονομικός απολογισμός που αποδεικνύει την υποταγή και την συμμόρφωση της οικονομικής πολιτικής και του Δήμου Τρικκαίων στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, την ευθυγράμμισή της με το αντιλαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο. Μια διαδικασία που την εποπτεύει το οικονομικό παρατηρητήριο και το αντίστοιχο υπουργείο μέσα από ένα ευρύτατο πλαίσιο συμμόρφωσης που αφορά όργανα και εργαζόμενους.
Για μια ακόμη φορά τα έσοδα από την κρατική χρηματοδότηση (ΚΑΠ) και στο δήμο Τρικκαίων εμφανίζονται τραγικά μειωμένα.
- Σε σχέση με το 2009 που η επιχορήγηση ήταν 20εκ ευρώ το 2019 μειώθηκε σε 11,8 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 80 εκ ευρώ όλα αυτά τα χρόνια δεν ήρθαν στον δήμο.
- Ταυτόχρονα τα έσοδα που προέρχονται από την τοπική φορολογία αυξήθηκαν από 8.4 εκ ευρώ το 2009 σε 10 εκ το 2018, δηλαδή μέσα στα χρόνια της κρίσης ο Τρικαλινός λαός πλήρωσε επιπλέον συνολικά 12,7 εκ ευρώ από την τοπική φοροληστεία.
- Επομένως η αναλογία κρατικής χρηματοδότησης και τοπικής φορολογίας γέρνει όλο και πιο πολύ υπέρ της είσπραξης των «ιδίων εσόδων». Αναλογία που δείχνει το ξεκάθαρο ξεζούμισμα του Τρικαλινού λαού και από τις 2 πλευρές.
- Κεντρικό κράτος και τοπική διοίκηση ευθυγραμμίζονται στην πτώχευση του λαού «απελευθερώνοντας κεφάλαια», ώστε να εξασφαλίζεται η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Άλλωστε το κυνήγι των «ιδίων εσόδων» (φόροι, τέλη πρόστιμα ή τυχόν άλλα έσοδα από επιχειρηματική δράση) είναι η κοινή γραμμή που ενώνει όλες τις άλλες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου, αγνοώντας την όποια διεκδίκηση της αναγκαίας κρατικής χρηματοδότησης.
- Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τα ποσά που έχουν παρακρατηθεί παράνομα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και που για τον Δήμο Τρικκαίων τα τελευταία 15 χρόνια ξεπερνούν τα 100 εκ ευρώ τότε μπορούμε να καταλάβουμε πως προκύπτουν τα διάφορα χρηματοδοτούμενα προγράμματα τύπου «Φιλόδημος» κλπ, δηλαδή μας έχουν παρακρατήσει 20 και μας δίνουν πίσω το 1!!!
- Στον απολογισμό για μία ακόμη φορά, παρά τις παρεμβάσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης όλα αυτά τα χρόνια δεν αποτυπώνεται η παραμικρή ανακούφιση σε αδύναμες οικονομικά ομάδες εργαζομένων μέσα από την μείωση και κατάργηση ορισμένων τελών και φόρων.
- Παράλληλα το σαφάρι των οφειλετών προς τον Δήμο για παλαιότερα χρέη που ανέρχονται στα 14 εκ ευρώ και με τις προσαυξήσεις φτάνουν τα 28 εκ βρίσκεται σε εξέλιξη. Κάτω από την πίεση των κατασχέσεων, λογαριασμών, την μη έκδοση φορολογικής ενημερότητας κλπ, χιλιάδες Τρικαλινοί εκβιάζονται κυριολεκτικά να τα πληρώσουν, ανεξάρτητα από το αν έχουν ή όχι αυτήν την δυνατότητα.
Ξεσπά η Δημοτική Αρχή σε χιλιάδες οφειλέτες μερικών δεκάδων ή εκατοντάδων ευρώ ενώ γνωρίζει ότι 76 Τρικαλινοί με χρέη από 50.000 και πάνω χρωστάνε στον Δήμο 10 εκ ευρώ. Σε ένα τέτοιο οικονομικό περιβάλλον οικοδομείται η γενική συμφωνία του Δημοτικού Συμβουλίου για οικονομική αυτοτέλεια και αυτοδυναμία που φτάνει μέχρι και την διαχείριση του άγριου αντιλαϊκού φόρου, του ΕΝΦΙΑ.
Σε άλλο σημείο της τοτοθέτησής του ο Γιώργος Καϊκης σημείωσε ότι η χαρά και ικανοποίηση του Δημάρχου για την πορεία εξυγίανσης των οικονομικών του Δήμου μειώνοντας τα χρέη του, κρύβει την σκληρή πραγματικότητα ότι αυτό επιτυγχάνεται στις πλάτες του λαού του δήμου μας.
Οι Τρικαλινοί εργαζόμενοι συνεχίζουν να «χρυσοπληρώνουν» την υπερχρέωση του Δήμου, πληρώνοντας κάθε χρόνο τοκοχρεολύσια 2.8 εκ ευρώ, ενώ από το 2010 έως το 2018 έχουν πληρωθεί για την απομείωση του χρέους τοκοχρεολύσια 25,65 εκ ευρώ. Είναι ένας μεγάλος όγκος χρημάτων που λείπουν από τον Τρικαλινό λαό σε έργα και υπηρεσίες. Να γιατί ο κος Παπαστεργίου αποφεύγει «όπως ο διάολος το λιβάνι» να μας υπενθυμίσει ότι ο ίδιος είναι μέρος της υπερχρέωσης του Δήμου, αφού ήταν δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος κλπ την περίοδο 2002-2009 επί δημαρχείας του κ. Ταμήλου, τότε που οι δανειακές υποχρεώσεις του Δήμου από 5,75 εκ ευρώ το 2002 εκτινάχθηκαν στα 22,6 εκ ευρώ το 2009, δλδ αύξηση 287%.
