Ο υπολογιστής ήταν και πριν από το Διαδίκτυο ένα ισχυρό εργαλείο μάθησης. Δεν υπήρχε βέβαια ο σημερινός πλούτος της γνώσης, αλλά με ένα αξιοσέβαστο για την εποχή ποσό (50.000-100.000 δρχ.), μπορούσες να αγοράσεις μια «ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια» και να έχεις στην άκρη των δακτύλων σου περισσότερα απ’ όσα είχε η εικοσιτετράτομη τότε «Δομή» ή η ακόμη μεγαλύτερη «Britannica». Αλλά και η αγορά του υπολογιστή δεν ήταν φθηνή υπόθεση. Για παράδειγμα, ο πρώτος Macintosh με μνήμη 128 kilobytes βγήκε στην ελληνική αγορά στην τιμή του ενός εκατομμυρίου δραχμών. Με λίγα παραπάνω αγόραζες τότε αυτοκίνητο…
Είναι ευτύχημα λοιπόν που τότε δεν κυβερνούσε η ριζοσπαστική (τρομάρα μας!) Αριστερά και δεν είχε ξεκινήσει η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, γιατί σίγουρα θα πρότεινε την απαγόρευση εισαγωγής τους, υπό το επιχείρημα του κ. Αλέξη Τσίπρα: «Οσο είμαστε εμείς εδώ, άλλη εκπαίδευση για τους κληρονόμους και άλλη για τα παιδιά του λαού, δεν θα επιτρέψουμε». Διότι, όπως και να το κάνουμε, άλλη είναι η εκπαίδευση των παιδιών του λαού με τον κονδυλογράφο και άλλη των «κληρονόμων» με ένα πανάκριβο μηχάνημα. Οι τελευταίοι, ως ψηφιακώς εγγράμματοι, θα μπορούσαν να γίνουν μέχρι και τρολ του ΣΥΡΙΖΑ και να μας ζαλίζουν για τα δεινά της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Αλλά πάλι, ακόμη και στο σημερινό –ασφυκτικά ελεγχόμενο– πλαίσιο της κρατικής ανώτατης παιδείας, σε άλλα ΤΕΙ πάνε τα παιδιά του λαού και σε άλλα ΑΕΙ οι κληρονόμοι. Ενα παιδί από ευκατάστατη οικογένεια, ακόμη και αν μείνει στην Ελλάδα, έχει περισσότερες πιθανότητες να περάσει σε κάποια περιζήτητη σχολή, απ’ όσες έχει ένα «παιδί του λαού». Γιατί δεν καταργεί λοιπόν η κυβέρνηση την Ιατρική, τη Νομική, έτσι ώστε να μην υπάρχουν ανισότητες στην εκπαίδευση; Αν περνάνε όλοι στη «Σχολή Σχεδιασμού και Εφαρμοσμένων Τεχνών» των Σερρών, θα έχουμε την πλήρη ισότητα. Μην πούμε ότι θα επιτύχουμε τον «άλλο κόσμο» τον εφικτό, τον καραμπουζουκλίδικο κομμουνισμό.
Ανοησίες, θα πουν κάποιοι και θα έχουν δίκιο. Δεν γίνονται αυτά. Αλλά πάλι, πως γίνεται να συζητάμε ακόμη αν θα πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 16, όταν τα ιδρύματα σε ολόκληρο τον ανεπτυγμένο κόσμο προσφέρουν μαθήματα εξ αποστάσεων και μέσω κινητού τηλεφώνου; Πώς γίνεται ανεκτό –και χειρότερα: νόμος του κράτους– το γεγονός ότι το μοναδικό εν τη γενέσει του εξωστρεφές πανεπιστήμιο μετατρέπεται εν μια νυκτί από τον άρχοντα (ελέω άρθρου 16) της Παιδείας υπουργό σε ένα συνονθύλευμα σχολών ΤΕΙ (σε Καβάλα, Σέρρες, Κιλκίς, Δράμα, Κατερίνη και αλλαχού), που προφανώς δεν χωρούσαν με άλλο τρόπο στις μικροπολιτικές στοχεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτός ο παραλογισμός –που τον πληρώνει η χώρα και η νέα γενιά– αποτελεί ακόμη θέμα αντιπαράθεσης στη Βουλή. Είναι αυτό λογικό;
