Την 31.10.2017 κατατέθηκε τροπολογία σε υπό συζήτηση νομοσχέδιο για την ανακύκλωση, η οποία και υπερψηφίσθηκε, σχετικά με τη δυνατότητα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα, βιοαέριο και βιορευστά.
Η συγκεκριμένη τροπολογία ακυρώνει διά της πλαγίας την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με τη χρήση των παραπάνω πρώτων υλών, οι οποίες χαρακτηρίζονται και ως ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εδώ να σημειώσουμε, ότι μέχρι το 2020 ο εθνικός στόχος είναι, αν δεν αποτελεί αυτό και εθνική υποχρέωση, η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια να προέρχεται κατά 20% από ανανεώσιμες πηγές. Με τον ρυθμό όμως που κινούμεθα, πολύ φοβούμαι, ότι ούτε το 2% δεν θα επιτύχουμε.
Το πρώτο που θα πρέπει να επισημάνουμε εδώ, είναι, ότι η συγκεκριμένη μορφή παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι ολιγότερον ρυπογόνος από τον συμβατικό τρόπο παραγωγής, με τη χρήση δηλαδή λιγνίτη- πετρελαίου. Η απελευθέρωση διοξειδίου του άνθρακα, που είναι υπεύθυνο για το θερμοκηπιακό φαινόμενο είναι μηδενική, καθώς όσο διοξείδιο του άνθρακα απελευθερώνεται κατά την καύση τόσο δεσμεύεται κατά την ανάπτυξη των φυτών.
Μηδενική είναι επίσης και η αποδέσμευση διοξειδίου του θείου, το οποίο ευθύνεται για την όξινη βροχή.
Ας αρκεσθούμε όμως στο γεγονός, ότι πρόκειται για μια καθαρότερη τεχνοτροπία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τη συμβατική. Παρόλα αυτά, οι τοπικές κοινωνίες, και όχι μόνον, ήταν και είναι κάθετα αρνητικές.
Η μεγάλη ένστασή τους, ήτο και είναι, ότι το υπάρχον περιβαλλοντικό νομοθετικό πλαίσιο για την έγκριση περιβαλλοντικής αδειοδότησης, ήτο χαλαρό και θα έπρεπε να αυστηροποιηθεί.
Τι παρατηρούμε όμως στην ψηφισθείσα τροπολογία.
Ουδεμία αναφορά γίνεται για την τροποποίηση των όρων περιβαλλοντικής αδειοδότησης , ουδεμία αλλαγή προτείνεται ,και συνεπώς τεκμαίρεται ,ότι το εν ισχύ περιβαλλοντικό νομοθετικό πλαίσιο είναι επαρκές ,και δεν επιδέχεται περαιτέρω βελτιώσεων. Καλύπτει απόλυτα ,όλες τις περιβαλλοντικές παραμέτρους. Τί κάνει όμως; Θέτει τέτοια εμπόδια και τέτοιους περιορισμούς ,που ουσιαστικά αυτού του είδους τις μικροεπενδύσεις ,τις παραπέμπει στις καλένδες. Ας δούμε όμως ποια είναι αυτά.
Πρώτον .Οι απαιτούμενες πρώτες ύλες ,λέει, πρέπει να προέρχονται από αγροτικές ,κτηνοτροφικές και δασικές εκμεταλλεύσεις, που να βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των τριάντα(30)χιλιομέτρων από την εγκατάσταση.
Δηλαδή, αν είναι 31 χιλιόμετρα, γιοκ επένδυση. Ωραία φιλοσοφία. Μάλιστα, σε μια εποχή επενδυτικής άπνοιας. Προφανώς και είναι καλύτερα οι πρώτες ύλες να είναι εγχώριες ,για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Εάν όμως για τον οποιονδήποτε λόγο δεν υπάρχουν ή δεν επαρκούν, τότε δεν ακυρώνεις την επένδυση αλλά στρέφεσαι σε άλλες πηγές, κι αν χρειασθεί και εκτός συνόρων. Πουθενά στον κόσμο, όσο κλειστή κι αν είναι μια οικονομία, δεν υπάρχουν τέτοιες απαγορεύσεις. Τέτοια διοικητικά μέτρα, καταστρατηγούν τον πυρήνα της ελεύθερης οικονομίας. Τέτοιοι περιορισμοί, μόνον σε συγκεντρωτικές και κεντρικά κατευθυνόμενες οικονομίες ισχύουν.
Επί πλέον. Σήμερα, δύο είναι οι βασικές συμβατικές πρώτες ύλες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Λιγνίτης – πετρέλαιο.
Εντάξει, ο λιγνίτης είναι πράγματι αυτόχθον και γηγενής πρώτη ύλη. Το πετρέλαιο όμως; Εδώ δεν ενοχλεί που είναι εισαγόμενο και μάλιστα σε τεράστιες ποσότητες ,και επιπροσθέτως πιο ρυπογόνο από τη βιομάζα, το βιοαέριο και τα βιορευστά; Τότε γιατί; Πολύ απλό. Αφού δεν υπάρχουν επαρκείς εγχώριες πρώτες ύλες, δεν θα υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον, δεν θα γκρινιάζει ο κόσμος .Το καθαρίσαμε το παιχνίδι.
Δεύτερον. Ο επενδυτής θα πρέπει να είναι εγγεγραμμένος στο μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων και να είναι εγκατεστημένος εντός της περιφερειακής ενότητας στην οποία βρίσκονται οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Δηλαδή ,μόνον οι κατ’ επάγγελμα αγρότες μπορούν να επενδύουν σε τέτοιες δραστηριότητες, όλοι οι υπόλοιποι αποκλείονται. Όμως, όταν λέμε επενδύω, σημαίνει, ότι ξοδεύω ίδια κεφάλαια. Την σήμερον όμως ημέρα ελάχιστοι αγρότες τα έχουν. Αυτοί που τα κατέχουν, καλώς ή κακώς, είναι εκτός αγροτικής δραστηριότητας. Περιορίζοντας λοιπόν τον κύκλο των επενδυτών, στραγγαλίζεις την ίδια την επένδυση. Στην οικονομία όμως, δεν κάνουμε επιλογή επενδυτών. Σαν αριστεροί που είσθε, σας υπενθυμίζω αυτό που είπε πριν 40 χρόνια περίπου χρόνια ο κινέζος ομοΐδεάτης σας Τένγκ Χσιάο Πίνγκ, όταν του ετέθη το ερώτημα, ότι με το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που εφαρμόζει, η κινέζικη οικονομία διολισθαίνει προς τον καπιταλισμό. Δεν έχει σημασία είπε, αν είναι άσπρη ή μαύρη η γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια.
Μ’ αυτά και με αυτά λοιπόν, υποτασσόμεθα για άλλη μια φορά σε αυτό που λέγεται πολιτικό κόστος.
Αφού οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν, αντί να τις πληροφορήσουμε και να τις ενημερώσουμε, υποκύπτουμε και συντασσόμεθα μαζί τους. Αντί να τις καθοδηγούμε μας καθοδηγούν.
43 μεταπολιτευτικού βίου, στο ίδιο έργο θεατές. Τρόμος, μπροστά στο πολιτικό κόστος. Διαχρονική η ατολμία του πολιτικού συστήματος. Μια γενναία απόφαση πήρε ο συντονιστής της αποκεντρωμένης Διοίκησης κ. Ντίτορας ,κόντρα σε όλους ,εγκρίνοντας την επένδυση στο Βαλτινό ,κι αυτήν, αμέτι μουχαμέτι να την ακυρώσουμε.
Για να δούμε όμως ,είναι τόσο τρομακτικός αυτός ο περιβαλλοντικός κίνδυνος που ξεσηκώνει τοπικές κοινωνίες, τοπικά συμβούλια, δημοτικά συμβούλια, περιφερειακά συμβούλια.
Γιατί κάποιος ανυποψίαστος, κρίνοντας από το μέγεθος της αντίδρασης, πιθανόν να πιστεύει ότι την επομένη της λειτουργίας της εγκατάστασης θα σκοτεινιάσει ο ουρανός.
Τι είναι λοιπόν αυτό το ηλεκτροπαραγωγό ζεύγος, αν είναι δόκιμος ο όρος, το οποίο καίγοντας βιορευστά παράγει ηλεκτρική ενέργεια. Είναι μια μηχανή εσωτερικής καύσης, όπως αυτές των Ι.Χ ,των φορτηγών, των τρακτέρ, των μοτοσυκλετών κ.λ.π., ολιγώτερον όμως ρυπογόνος. Η ανώτερη επιτρεπόμενη ισχύς της μηχανής αυτής είναι 500kw. Ισοδυναμεί δηλαδή με τις μηχανές 5 περίπου φορτηγών, για να έχουμε μια τάξη μεγέθους. Ξαφνικά λοιπόν ανακαλύπτουμε, ότι η εγκατάσταση ενός τέτοιου σταθμού σε μια περιοχή, αλλάζει τις οικολογικές ισορροπίες. Δεν μας ενοχλούν βεβαίως ούτε μας προβληματίζουν τα εκατοντάδες ή και χιλιάδες Ι.Χ. φορτηγά, τρακτέρ, κλπ που κυκλοφορούν και ρυπαίνουν τη συγκεκριμένη περιοχή. Εκεί μούγγα .Μας βολεύει βλέπετε. Να το πάμε παραπέρα. Κόβουμε φλέβες για μια τέτοια μικροεπένδυση, κουβέντα όμως για τους τόνους φυτοφάρμακα και λιπάσματα με τα οποία δηλητηριάζουμε τη γη. Το ότι τα νιτρικά έχουν κατέλθει σε τέτοιο σημείο, που σε σύντομο χρόνο τα υπόγεια ύδατα θα είναι ακατάλληλα για πόση και άρδευση δεν μας ενοχλεί. Κι εδώ μούγγα. Η επιτομή της υποκρισίας.
Τώρα, ας το δούμε το όλο ζήτημα, από μια ευρύτερη οπτική. Η χώρα μας είναι από τις ολιγώτερον ρυπογόνες. Ο ατμοσφαιρικός ρύπος όμως, δεν καταλαβαίνει σύνορα. Αλλού παράγεται και αλλού εγκαθίσταται.
Πριν τρείς περίπου δεκαετίες συνέβη το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ. Η πόλη αυτή βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μας. Τίποτα όμως δεν εμπόδισε την ραδιενέργεια να φθάσει στη χώρα μας ,και μάλιστα στην περιοχή μας σε πυκνές ποσότητες. Η Ανταρκτική παράγει μηδέν ρύπους ,και βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις ρυπογόνες ζώνες. Όμως οι ατμοσφαιρικοί ρύποι την ανακάλυψαν και την επισκέφθηκαν. Σήμερα, συνεπεία αυτών βρίσκεται στη διαδικασία της αποκόλλησης ένα μεγάλο κομμάτι πάγου μεγέθους όσο περίπου η Κρήτη. Ο κατάλογος τέτοιων παραδειγμάτων είναι μακρύς. Το περιβαλλοντικό ζήτημα δεν αντιμετωπίζεται αποσπασματικά, θα επιλυθεί εφόσον υπάρξει μια συντονισμένη παγκόσμια προσπάθεια, κυρίως από τις κατ’ εξοχήν ρυπογόνες χώρες .
Τι κάνουμε εμείς τώρα διαμαρτυρόμενοι επί του συγκεκριμένου ζητήματος; Απλώς, διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο.
Ομολογώ,ότι τίποτα δεν είναι παντελώς αθώο. Ακόμη κι αυτές οι μικροεγκαταστάσεις. Όμως δεν είναι αυτές το πρόβλημα.
Εν πάση όμως περιπτώσει, εάν θέλουμε μηδενική περιβαλλοντική επιβάρυνση, τότε ας συμφωνήσουμε να σταματήσουμε τον πολιτισμό. Εάν συμφωνείτε, μέσα κι εγώ. Πολιτισμός και μηδενική περιβαλλοντική επιβάρυνση, με τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα, δεν μπορεί να υπάρξει. Τώρα ,τι επιδιώκουμε με τις φωνασκίες, με τους ΄΄αγώνες΄΄, με τις ΄΄εξεγέρσεις΄΄ και τα υπόλοιπα ΄΄αγωνιστικά ΄΄. Είναι πολύ απλό. Να έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς όμως η εγκατάσταση παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας να είναι στη γειτονιά μας, να έχουμε κινητή τηλεφωνία, αλλά η κεραία να μην εγκατασταθεί πλησίον μας. Τώρα, που θα εγκατασταθούν; Μακριά από μας και ας είναι και στον αδελφό μας. Τόσο αλληλέγγυα, τόσο απονήρευτα, τόσο ανεπιτήδευτα Ωραία πράγματα. Φτού μας ,μη βασκαθούμε.
Υ.Γ. Την επένδυση στο Βαλτινό και όχι μόνο την υπερψήφισα στο Δ.Σ , μαζί με τον έτερο Καππαδόκη Μιχάλη Μπάρδα, ευθυγραμμιζόμενος με τη θετική εισήγηση της Υπηρεσίας.
Απόστολος Παππάς
Δημοτικός Σύμβουλος Τρικκαίων
Αφήστε το σχόλιό σας