Ο κόσμος του ποδοσφαίρου αποχαιρέτησε έναν άνθρωπο που έπαιξε με πάθος, έζησε με αξιοπρέπεια και έφυγε όρθιος
Δεν ήταν μια απλή κηδεία. Ήταν μια τελετή βαθιάς αναγνώρισης. Ο Τάκης Ρούσσας, μια από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του Τρικαλινού ποδοσφαίρου, οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία συνοδευόμενος όχι απλώς από φίλους, αλλά από μια ολόκληρη ποδοσφαιρική γενιά.
Οι παλιοί συμπαίκτες του, προπονητές, παίκτες που τον έζησαν ως κόουτς, άνθρωποι που τον θαύμαζαν εντός και εκτός γηπέδων, γέμισαν τον προαύλιο χώρο του ναού. Εκεί όπου οι σιωπές λένε περισσότερα από τα λόγια.
Ο Ρούσσας δεν υπήρξε ποτέ «σταρ». Υπήρξε παρών: στο γήπεδο, στην ομάδα, στη δουλειά, στην οικογένεια. Ένας ποδοσφαιριστής με ταυτότητα, ένας προπονητής με αυθεντικότητα, ένας πατέρας με ακλόνητη αγάπη για την κόρη του, ένας φίλος που «έπαιζε καθαρά» και στη ζωή.
Ο ΑΟ Τρίκαλα ήταν για εκείνον κάτι παραπάνω από φανέλα. Ήταν χώρος έκφρασης, δέσμευση, ευθύνη, οικογένεια. Και εκείνος, το ανταπέδωσε με τρόπο που λίγοι μπορούν. Πάντα με τον δικό του ήσυχο δυναμισμό, χωρίς ποτέ να ζητά. Μόνο να δίνει.
Το πλήθος του κόσμου που συγκεντρώθηκε δεν ήταν αποτέλεσμα ανακοινώσεων. Ήταν η φυσική συνέπεια του σεβασμού και της αγάπης που είχε κερδίσει. Η παρουσία δεκάδων ανθρώπων του ποδοσφαίρου, παλαιών αθλητών, παραγόντων και απλών φίλων, μαρτυρά το μέγεθος της απώλειας.
Στην τελετή παρέστησαν, μεταξύ άλλων, ο Δήμαρχος Τρικκαίων Νίκος Σακκάς, ο πρόεδρος και μέλη του ΑΟ Τρίκαλα, ο αρχηγός της ομάδας Νίκος Σκόνδρας, και δεκάδες πρώην ποδοσφαιριστές που τίμησαν τον Ρούσσα με την παρουσία και τη συγκίνησή τους.
Για όσους τον έζησαν, ο Τάκης θα είναι πάντα ο «Κρουκς» – όχι για το παρατσούκλι του, αλλά για την αυθεντικότητα που το κουβαλούσε.
Για όσους δεν τον πρόλαβαν, θα είναι το όνομα που θα αναφέρεται όταν μιλούν για αφοσίωση, για σιωπηλή γενναιότητα, για καθαρό ποδόσφαιρο.
Ο Τάκης Ρούσσας δεν έφυγε. Πέρασε στην ιστορία, με τον τρόπο που του άξιζε: με αξιοπρέπεια, με ήθος και με τη μνήμη όλων να τον κρατά ζωντανό.
