Σχεδόν μισό εκατομμύριο ευρώ υποχρεούται να καταβάλλει το Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου στην οικογένεια της 4χρονης Μελίνας Παρασκάκη, που έχασε τη ζωή της τα ξημερώματα της 29ης Δεκεμβρίου του 2015 μετά από επέμβαση για «κρεατάκια».
Το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Ηρακλείου, με απόφαση που εξέδωσε πριν λίγες ημέρες για την πολύκροτη υπόθεση, αποφαίνεται ότι λάθη και παραλείψεις των οργάνων του νοσοκομείου συνδέονται αιτιωδώς με το θάνατο της 4χρονης Μελίνας και ως εκ τούτου θεμελιώνεται η σχετική αποζημιωτική ευθύνη για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν στενά συγγενικά πρόσωπα του άτυχου παιδιού.
Η εξέλιξη αυτή που αναμφίβολα συνιστά μια μορφή δικαίωσης για τους γονείς της 4χρονης-την πρώτη ουσιαστικά δικαίωση σε αυτόν τον Γολγοθά των 7,5 χρόνων- γίνεται γνωστή λίγες ημέρες αφ’ ότου ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την αναίρεση του αρμόδιου αντεισαγγελέα, ανάβοντας «πράσινο φως» για την εκδίκαση του ποινικού σκέλους της υπόθεσης στο Εφετείο, κάτι που αναμένεται να γίνει πολύ σύντομα.
Το δικαστήριο αναλύει διεξοδικά το σκεπτικό της πολυσέλιδης απόφασης, στην οποία κατέληξε στηριζόμενο αφενός στο σύνολο του αποδεικτικού υλικού της δικογραφίας (συμπεριλαμβανομένων των ιατρικών γνωματεύσεων), αφετέρου συνεκτιμώντας την πρωτόδικη αθωωτική απόφαση του Α’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου, με κατηγορούμενη την αναισθησιολόγο.
Η απόφαση των δικαστών
Οι δικαστές του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ηρακλείου, όπως καταδεικνύει και η απόφαση τους, σύμφωνα με πληροφορίες από το cretalive, θεωρούν ότι συγκεκριμένες πράξεις αλλά και παραλείψεις οδήγησαν στο θάνατο του άτυχου παιδιού.
-Καταρχάς, σε σχέση με το κρίσιμο θέμα της αλλεργικής αντίδρασης που κυριάρχησε στο πρωτόδικο ποινικό δικαστήριο, το Διοικητικό Πρωτοδικείο θεωρεί ότι αυτή η εκδοχή δεν τεκμηριώθηκε από κανένα τυπικό εύρημα. «Ωστόσο η πιθανότητα της αλλεργικής αντίδρασης δεν διαπιστώθηκε από κανένα τυπικό εύρημα που να την τεκμηριώνει» αναφέρεται σε κάποιο σημείο. Δεν την αποκλείει, δεν την αντιμετωπίζει όμως και ως δεδομένη.
Πολύ συνοπτικά, στην απόφαση επισημαίνεται ότι δεν υπήρξαν δερματικές ενδείξεις αναφυλαξίας, δεν υπήρχαν μεταθανάτια ευρήματα αλλεργίας μικροσκοπικά, ενώ η υπόθεση της οξείας δυσλειτουργίας της αριστερής κοιλίας της καρδιάς που εμφάνισε η 4χρονη ως συνέπεια άμεσης προσβολής του μυοκαρδίου σε αλλεργία, δεν φαίνεται-υποστηρίζεται-πιθανή και παρατίθεται η σχετική επεξήγηση.
-Επίσης γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο γεγονός ότι κατά τον κρίσιμο χρόνο, δεν υπήρχε διαθέσιμος νεφελοποιητής. «Ενόψει δε του ότι ο μετεγχειρητικός βρογχόσπασμος σε παιδιά που λαμβάνουν αναισθησία για ΩΡΛ επεμβάσεις αποτελεί συχνή επιπλοκή, τα όργανα του εναγόμενου νοσοκομείου όφειλαν να επιδείξουν αυξημένη προετοιμασία και ετοιμότητα από πλευράς των επιληφθέντων αναισθησιολόγων, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν άμεσα και έγκαιρα ακόμα και απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις με χορήγηση σαλβουταμόλης με νεφελοποιητή, ο οποίος από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει είτε να ζητήθηκε από την επιτετραμμένη αναισθησιολόγο με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση γύρω στις 9.30 το πρωί είτε να ήρθε με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση με αποτέλεσμα να μην καθίσταται δυνατή η έγκαιρη επέμβαση στην αντιμετώπιση του βρογχόσπασμου με τη χορήγηση βρογχοδιασταλτικών».
-Σε ό,τι αφορά στον βρογχόσπασμο, το δικαστήριο αποφαίνεται ότι δεν αντιμετωπίστηκε ούτε άμεσα ούτε ενδεδειγμένα βάσει των αλγορίθμων που προβλέπονται για παιδιά.
Το συμπέρασμα της απόφασης
«Με τα δεδομένα αυτά το δικαστήριο κρίνει ότι ο κατά παράβαση των διεθνώς αναγνωρισμένων πρακτικών και των παιδικών αλγόριθμων τρόπος θεραπευτικής αντιμετώπισης των επιπλοκών που παρουσίασε κατά την αφύπνιση η 4χρονη, από τα όργανα των οργάνων του εναγόμενου νοσοκομείου σε συνδυασμό με τη μη λήψη πριν από την επέμβαση ενημερωμένης συναίνεσης από τους γονείς της ανήλικης ασθενούς κατόπιν έκθεσης σε αυτούς των πιθανών κινδύνων από την χειρουργική επέμβαση και τις πιθανές αναισθησιολογικές επιπλοκές από τη χορήγηση των σχετικών φαρμάκων, ήταν (με δεδομένη την ανεπαρκή και μη έγκαιρη αντιμετώπιση του βρογχόσπασμου) πρόσφορες αιτίες, ικανές να οδηγήσουν αιτιωδώς κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων στην πρόκληση υποξίας και πνευμονικού οιδήματος, επιφέροντας το θάνατο στη Μελίνα, ο οποίος οφείλεται σε σύνδρομο έκπτωσης πολλαπλών οργάνων επί εδάφους συνδρόμου αναπνευστικής δυσχέρειας μετά από επεισόδια βαριάς υποξαιμίας και βαριάς υπότασης (καρδιογενές σοκ) συνεπεία βρογχόσπασμου».
Έχει πάντως ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι το δικαστήριο καταλήγει στο εξής:
«Εξάλλου ενόψει του βαθμού απόδειξης που ισχύει στην διοικητική δίκη, ο κατά τα ανωτέρω αιτιώδης σύνδεσμος δε δύναται να θεωρηθεί ότι διεκόπη από την υπόθεση της ύπαρξης βαριάς μορφής αναφυλαξίας, ανθεκτικής στη χορήγηση αδρεναλίνης, και μη δυνάμενης να αντιμετωπιστεί, δεδομένου ότι αφενός εν προκειμένω όχι μόνο για τον βρογχόσπασμο αλλά ούτε και για την αναφυλαξία ακολουθήθηκαν οι γενικώς αναγνωρισμένοι κανόνες της ιατρικής επιστήμης, για τους οποίους δεν μπορεί να υπάρξει αμφισβήτηση, ήτοι τα ισχύοντα πρωτόκολλα και οι αλγόριθμοι για νήπια-παιδιά, όπως προελέχθη ανωτέρω, αφετέρου διότι η ίδια η υπόθεση της αναφυλαξίας δεν τεκμηριώνεται και δεν αποδεικνύεται από κανένα τυπικό εύρημα και εν προκειμένω ερείδεται μόνο στις αντιφατικές μεταξύ των μαρτύρων καταθέσεις για τις ζωτικές λειτουργίες της 4χρονης».
