Με την αποχώρηση των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση συνεργασίας, ο Τσίπρας έχασε την δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της Βουλής και όφειλε να παραδώσει την εντολή στον ΠτΔ. Κάθε κόμμα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει οφείλει πρώτα να έχει την «δεδηλωμένη», είτε αυτοδύναμα είτε σε συνεργασία με άλλο κόμμα και μετά να ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή (άρθρα 37, 38 και 84 του Συντάγματος). Ό,τι άλλο εκτός από αυτό, δεν είναι παρά συνταγματική εκτροπή και καταπάτηση της δημοκρατικής νομιμότητας.
 
Γιατί κανένας από την αντιπολίτευση -ούτε ο Καμμένος- δεν το θίγει; Όλοι τους στριφογυρίζουν γύρω από το θέμα –η ΝΔ μιλάει για «περιφερόμενους βουλευτές», το ΚΙΝΑΛ για «παζάρια» και για «κυβέρνηση μειοψηφίας», το Ποτάμι (ως… ποτάμι!) βλέπει ψαράδες και «ψαρέματα»- αλλά κανένας δεν θέτει στη βάση του το θέμα. Θλιβερότερος των θλιβερών, ο κ. Κουτσούμπας, ο οποίος… απεφάνθη ότι «προφανώς και έχει πολιτική νομιμοποίηση» η κυβέρνηση, αν πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά «το ζητούμενο είναι ότι δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση στη συνείδηση του ελληνικού λαού»! Τι σημασία έχει τι λέει το Σύνταγμα, άλλωστε, όταν υπάρχει ένας κύριος Κουτσούμπας και οι (προφανώς!) φιλολαϊκές του ερμηνείες; Έτσι, τόσο απλά και… αρκούντως επαναστατικά, το διαχρονικό αίτημα αυτού του λαού για δημοκρατία, για το οποίο τόσοι αγώνες δόθηκαν και τόσο αίμα χύθηκε, ακόμα και από τους προκατόχους του κ. Κουτσούμπα, ανάγεται σχεδόν σε ψυχολογικό φαινόμενο, κατά το λαϊκό ρηθέν «όλα μια ιδέα είναι»!
 
Γιατί λοιπόν κανένα κόμμα δεν βάζει το χέρι «επί τον τύπον των ήλων»; Γιατί κανένα κόμμα δεν παραιτείται σύσσωμο, ώστε να διαλυθεί αυτή η παράνομη Βουλή και να οδηγηθούμε σε εκλογές; Γιατί ακόμα και τα εξωκοινοβουλευτικά, τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά» ή «αντισυστημικά» κόμματα δεν σηκώνουν το θέμα της κατάλυσης της δημοκρατικής νομιμότητας; Γιατί όλοι τους θέλουν να μας πείσουν ότι όλα είναι φυσιολογικά και νόμιμα και ότι το μόνο πρόβλημα είναι αν και από πού θα βρει ο κ. Τσίπρας τους 151 βουλευτές;
 
Τα ερωτήματα είναι σαφώς ρητορικά, από τη στιγμή που όλοι τους ανεξαιρέτως έχουν αποδεχτεί εδώ και οκτώ χρόνια επανειλημμένες συνταγματικές εκτροπές και πραξικοπηματικές πρακτικές από όλες ως τώρα τις μνημονιακές κυβερνήσεις, έχουν αποδεχθεί ακόμα και την παράδοση της χώρας μας σε καθεστώς ξένης κατοχής. Όταν, ακόμα και οι λεγόμενοι «αντιμνημονιακοί» εξαντλούν την αντίδρασή τους στην «αντιλαϊκότητα των μέτρων», χωρίς ποτέ να αμφισβητήσουν την νομιμοποιητική βάση της λήψης αυτών των μέτρων, πώς περιμένουμε τώρα να υπερασπιστούν την τήρηση του Συντάγματος; Το μόνο που τους απασχολεί, εντελώς μικροκομματικά, είναι αν τους συμφέρει ή όχι να πάμε άμεσα σε εκλογές και τι πιθανότητες έχουν να εκλεγούν εκ νέου. Και επειδή οι πιθανότητες είναι μάλλον ελάχιστες, κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν την «καρέκλα» τώρα που την έχουν, γιατί αν την αφήσουν ποιος ξέρει αν θα την ξαναβρούν…
 
Στο βωμό της προσωπικής τους φιλοδοξίας και ιδιοτέλειας θυσιάζουν το μέλλον του λαού και του τόπου!
 
Αθήνα, 15 Ιανουαρίου 2019
Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ