Ο αγώνας για απεξάρτηση δεν μπορεί να έχει καμία πολιτική απόχρωση γιατί είναι αγώνας εθνικός και κοινωνικός, με έναν από τους βασικούς του πυλώνες να συγκροτείται από το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων και τους ανθρώπους του.
Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και με συνέπεια στις δεσμεύσεις μας για διεύρυνση των δημοκρατικών διαδικασιών εντός του ΚΕΘΕΑ, η επιφορτισμένη με τη σύστασή του Επιτροπή, απέστειλε προσχέδιο Οργανογράμματος και Κανονισμού Λειτουργίας, για διαβούλευση, σε όλους τους εργαζόμενους του ΚΕΘΕΑ.
Πρόκειται για μια εσωτερική διαδικασία πολυφωνίας και συναπόφασης και όχι για τη Διαβούλευση που αφορά σε νομοσχέδια πριν την κατάθεσή τους στη Βουλή.
Το αν για κομματικούς λόγους, μερίδα των εργαζομένων επιλέγει να προπαγανδίζει τη δήθεν κατάργηση του ΚΕΘΕΑ, αυτό δεν έχει να κάνει με την ουσία των αλλαγών που ετέθησαν προς συζήτηση και οι οποίες θα συμπεριλαμβάνουν όλες τις υποβληθείσες προτάσεις, με στόχο την ευρύτερη δυνατή συναίνεση.
Επί 20 χρόνια ελάμβαναν χώρα αλλεπάλληλες ζυμώσεις, εντός του ΚΕΘΕΑ, με στόχο τη συγκρότηση Οργανογράμματος, χωρίς αυτό να έχει υλοποιηθεί.
Το Οργανόγραμμα, όμως και ο Κανονισμός Λειτουργίας αποτελούν βασικά θεσμικά εργαλεία τα οποία διασφαλίζουν τη λογοδοσία, τη διαφάνεια και την αξιολόγηση του παραγόμενου έργου, τα οποία πρέπει να χαρακτηρίζουν τη χρηστή και αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση.
Δεν πρόκειται λοιπόν κανένας εργαζόμενος να χάσει τη δουλειά του αλλά, αντίθετα με τα όσα παραπειστικά και στρεβλά προπαγανδίζονται, το Οργανόγραμμα έρχεται να κατοχυρώσει τις θέσεις όλων των εργαζόμενων που προσφέρουν, για χρόνια, πολύτιμες υπηρεσίες στο ΚΕΘΕΑ, αλλά και όλων των νέων που έρχονται να πυκνώσουν τις τάξεις μας στον μεγάλο αγώνα της απεξάρτησης.
Φέρνει τέλος στο “ισόβιο” καθεστώς που χαρακτήριζε την ανάδειξη κάποιων εργαζομένων στις θέσεις των Υπευθύνων.
Τώρα πλέον, όλες οι θέσεις ευθύνης θα αξιολογούνται ανά τρία χρόνια και θα μπορεί ο κάθε εργαζόμενος, αν έχει τα απαραίτητα προσόντα, να ανέρχεται στην ιεραρχία, βάσει αδιάβλητων, καθαρών και θεσπισμένων με σαφήνεια και διοικητική ορθότητα διαδικασιών.
Όχι μόνον, λοιπόν, δεν καταργούνται μονάδες και κοινότητες, αλλά νέες δομές αναπτύσσονται σε όλη την επικράτεια.
Η “Κοινότητα” παραμένει το βασικό κύτταρο της θεραπευτικής διαδικασίας του ΚΕΘΕΑ, αλλά πλάι της αναπτύσσονται καθημερινά νέες δομές, υπηρεσίες, πολυδύναμα κέντρα και ξενώνες που στόχο έχουν να διαμορφώσουν έναν σύγχρονο Οργανισμό ικανό να ανταποκρίνεται σε όλο το φάσμα των εξαρτήσεων και των ψυχοπιεστικών συνθηκών που διαμορφώνει η παρούσα συγκυρία για την κοινωνία και ιδιαίτερα για τις ευαίσθητες ομάδες των συνανθρώπων μας.
Για να επιταχυνθεί ο κοινωνικά ωφέλιμος ρυθμός όλων αυτών των σημαντικών αναπτυξιακών βημάτων τα οποία δεν αλλοιώνουν τον παραδοσιακό θεραπευτικό χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ, αλλά προσφέρουν νέες, ακόμη πιο ουσιαστικές λύσεις στο διογκούμενο και πολλαπλό πρόβλημα των εξαρτήσεων, πρέπει το ΚΕΘΕΑ να έχει καταρτισμένο Οργανόγραμμα και Κανονισμό Λειτουργίας που έρχονται για να λύσουν και να άρουν γραφειοκρατικά προσκόμματα και να εγγυηθούν την απρόσκοπτη πορεία του ΚΕΘΕΑ στο μέλλον.
Το παλαιό, “αυτοδιοίκητο” καθεστώς χαρακτηρίζονταν από άμισθα μεν, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες δε, Διοικητικά Συμβούλια, τα οποία, πρακτικώς, δεν ασκούσαν διοίκηση και το λέω αυτό με σεβασμό στις κοινωνικές και επιστημονικές διαδρομές πολλών από τα πρόσωπα που τα στελέχωσαν κατά καιρούς.
Πρωταρχική όμως προϋπόθεση της χρηστής και αποτελεσματικής Δημόσιας Διοίκησης είναι η εξίσωση “εξουσίας και ευθύνης”. Αυτή αποτυπώνεται, στην πρόταση της Επιτροπής και Οργανογραμματικά, ώστε να μπορεί πλέον ο καθένας να ξέρει ποια είναι τα καθήκοντα, ο ρόλος και η αποστολή του.
Μία αποστολή που σε καμία περίπτωση δεν χάνει τον ανθρωποκεντρικό της προσανατολισμό και τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της.
Γιατί, «αυτοδιοίκητο» σημαίνει εμπέδωση της έννοιας της ανάληψης της προσωπικής ευθύνης. Σημαίνει βιωματική συνδιαμόρφωση της θεραπευτικής διαδικασίας, κυρίως από άτομα τα οποία έχουν περάσει μέσα από αυτήν.
Δεν σημαίνει θεσμικές στρεβλώσεις αυθαίρετης και άναρχης διαχείρισης κρατικών κονδυλίων, σκιώδους λειτουργίας δομών και ανάληψης ή παρασιώπησης δράσεων χωρίς αποτύπωση οργανογράμματος, προαγωγές και απολαβές χωρίς αξιολόγηση, ισόβια παραμονή στις θέσεις υπευθύνων, εργαζόμενους δύο και τριών ταχυτήτων και επίπλαστη ανεξαρτησία που φαλκιδεύεται από συγκεκαλυμμένο, αλλά εν τέλει μονολιθικό και έξωθεν επιβαλλόμενο κομματισμό.
Αυτά δυστυχώς χαρακτήριζαν τη λειτουργία πολλών Γενικών Συνελεύσεων, σε ότι αφορά στην εκλογή των προηγούμενων, άνευ διοικητικών αρμοδιοτήτων, Διοικητικών Συμβουλίων.
Πέραν αυτού ο ρόλος των Γενικών Συνελεύσεων ήταν περιορισμένος σε αυτόν των «χειροκροτητών», ενώ συχνά γινόταν πεδίο αντιπαράθεσης, μέσα από κομματικά κατευθυνόμενες υποψηφιότητες Προέδρων, Αντιπροέδρων και μελών ΔΣ.
Ο δημοκρατικός τους ρόλος είχε –συχνά- εκφυλιστεί σε αυτόν της αρένας εσωκομματικών φραξιών και μάλιστα συγκεκριμένου πολιτικού χώρου.
Με τις αλλαγές που εισηγείται ο νέος κανονισμός λειτουργίας και το νέο Οργανόγραμμα, θωρακίζεται ο ρόλος της Γενικής Συνελεύσεως ως αποφαινόμενο και επικυρωτικό όργανο όσων έχουν να κάνουν με το θεραπευτικό μοντέλο και τις θεραπευτικές διαδικασίες, βάσει και των σχετικών δεσμεύσεών μας, στην αρχή της θητείας μας.
Μιας θητείας που παρά τις αρχικές αναταράξεις προπαγάνδας και πολιτικής σπέκουλας που επιχείρησαν κινδυνολογικά και θλιβερά να την πλήξουν, παρέμεινε εθελοντική, συνεπής και αδιάβλητη, προάγωντας την αποστολή του ΚΘΕΑ.
Μια αποστολή που η κοινωνία και οι πολίτες τη γνωρίζουν καλά και για αυτό δρομολογήσαμε συναινετικά τη θωράκισή της μέσα από τη συνδιαμόρφωση Οργανισμού και Κανονισμού Λειτουργίας.
Αν ο χρόνος που εδόθει από τη συγκροτηθείσα Επιτροπή για την εσωτερική υποβολή και συζήτηση των προτάσεων των εργαζομένων, αποδεικνύεται περιορισμένος, παρά την εικοσαετή ατελέσφορη προιστορία της διαδικασίας, ως Πρόεδρος του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ, το οποίο καλείται να ασκήσει ουσιαστική και όχι «διακοσμητική» διοίκηση, διευρύνω τα χρονικά πλαίσια της συζήτησης και διευκρινίζω πως άλλο είναι το πλαίσιο μιας διαδικασίας εσωτερικής διαβούλευσης και άλλο το ειδικό θεσμικό βάρος και τα όρια της διαβούλευσης των προς κατάθεση νόμων, η χρονική προτεραιοποίση των οποίων καθορίζεται από τις συνθήκες που διαμορφώνει η τρέχουσα συγκυρία της Πανδημίας και η ανάγκη για αναζήτηση ευρείας συναίνεσης όλου του πολιτικού φάσματος και όχι κατασκευής διχαστικών αφορμών σε ένα πεδίο, όπως αυτό της απεξάρτησης που δεν προσφέρεται για μικροκομματική εκμετάλλευση και προπαγάνδα.
Εκεί που τα κομματικά ενεργούμενα θα φαλκιδεύουν την αλήθεια, προπαγανδίζοντας τον διχασμό και την καταστροφολογία εμείς θα αναζητούμε συναίνεση, ανθρωποκεντρική προσφορά και εξέλιξη στο μέλλον, κρατώντας όρθιο το ΚΕΘΕΑ, γιατί όπως λέει και ο ποιητής: «εκεί που οι άλλοι βρίσκουν αφορμές θανάτου, ψαξε εσύ του βίου σου τις μυστικές δροσοπηγές».
Στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, άρθρο του Προέδρου του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ, Ψυχιάτρου και Διδάκτορος του Παν/μίου Αθηνών, Χρίστου Λιάπη.
