Έχουμε ήδη διανύσει περίπου δύο μήνες από την έναρξη της σχολικής χρονιάς και όλοι όσοι σχετίζονται με την σχολική πραγματικότητα βιώνουν πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις.
Οι μαθητές και οι οικογένειές τους, πορεύονται σε μια καθημερινότητα που έχει χάσει προ πολλού την κανονικότητά της και αγωνιούν για την επόμενη μέρα. Οι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται εκ των πραγμάτων, να διεκπεραιώσουν το εκπαιδευτικό τους έργο σε συνθήκες υγειονομικής ανασφάλειας. Στα σχολεία μας, σε όλες τις βαθμίδες, δίνεται ο καθημερινός αγώνας της εκπαίδευσης, έχοντας ως προτεραιότητα την ασφάλεια των μαθητών και του προσωπικού.
Θα περίμενε κανείς μέσα σε αυτή τη δίνη των δύσκολων και όπως είπαμε πρωτόγνωρων καταστάσεων, οι υπεύθυνοι και εν προκειμένω το Υπουργείο Παιδείας, να ενεργοποιήσει όλα του τα αντανακλαστικά και με αυξημένη ευαισθησία αλλά και δημιουργικότητα, να ανταποκριθεί στο έργο του και να ανταπεξέλθει τις κρίσιμες για την κοινωνία στιγμές.
Δεν έπραξε όμως με αυτόν τον τρόπο! Θεώρησε ότι μπορεί με καταιγισμό εγκυκλίων, με διφορούμενες στρατηγικές και με αυταρχικές αντιλήψεις να αντιμετωπίσει ένα γενικευμένο πρόβλημα, που είναι πια προφανές, ότι εκτείνεται πέραν των αρμοδιοτήτων του ενός Υπουργείου και απαιτεί συνολικές προσεγγίσεις και προτάσεις για την αντιμετώπισή του.
Η απαραίτητη ενίσχυση των σχολείων με εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό δεν προγραμματίστηκε έγκαιρα, δεν διατέθηκαν οι απαραίτητες πιστώσεις, δεν αναζητήθηκαν οι απαραίτητοι χώροι.
Οι προσλήψεις εκπαιδευτικού προσωπικού με ολιγόμηνες συμβάσεις, μόλις πριν από λίγες ημέρες, καταδεικνύουν την έλλειψη προνοητικότητας και οργάνωσης και προφανώς δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά απλώς λειτουργούν σαν μπάλωμα σε κενά που δημιουργήθηκαν μετά την έξαρση της πανδημίας.
Οι μαθητές συνεχίζουν να συνωστίζονται σε αίθουσες μέχρι 25 άτομα, οι καθηγητές και οι δάσκαλοι κάνουν τον «παιδονόμο του παλιού καιρού» για να συγκρατήσουν τη νεανική κινητικότητα και ενέργεια, οι μάσκες ανεβοκατεβαίνουν και γίνονται μαντήλια, προσωπίδες και κάποιες «ευμεγέθεις» γίνονται και παιχνίδια !
Μέσα στο γενικότερο κλίμα, έτσι όπως διαμορφώθηκε, οι μαθητικές κινητοποιήσεις κάθε άλλο παρά μη αναμενόμενες ήταν. Και εκεί, για άλλη μια φορά, αναδείχτηκε το «μεγαλείο» του Υπουργείου Παιδείας. Είδε μόνο παράνομες καταλήψεις, είδε εκκολαπτόμενους τρομοκράτες, είδε κομματικούς υποκινητές, είδε , είδε…
Δεν είδε νέους ανθρώπους που αγωνιούν για το μέλλον, δεν είδε μαθητές που λαχταρούν για ζωντανό και δημιουργικό σχολείο, δεν είδε μάχιμους εκπαιδευτικούς να δίνουν τον εκπαιδευτικό αγώνα , δεν είδε, δεν είδε,…!
Φαίνεται ότι το Υπουργείο Παιδείας έχει εγκλωβιστεί σε μια αντιπαραγωγική, αδιάλλακτη και βαθιά αντιεκπαιδευτική στάση.
Αναρωτιόμαστε, γιατί άραγε το Υπουργείο έβαλε απέναντι τον εκπαιδευτικό κόσμο και γενικότερα την κοινωνία;
Μπορούμε να πούμε ότι η συμπεριφορά της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, πηγάζει από ένα αμφιλεγόμενο ιδεολογικό υπόβαθρο. Από το στοιχείο αυτό προέρχεται η άρνηση να συνομιλήσει παραγωγικά και όχι προσχηματικά, με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, να ανατροφοδοτηθεί θετικά από όλες τις κοινωνικές δυνάμεις, να συγκεράσει διάφορες απόψεις, να λειτουργήσει δημοκρατικά και τελικά να παραδώσει στην κοινωνία ένα ισχυρό δημόσιο σχολείο.
Καλούμε λοιπόν, την Υπουργό Παιδείας να αλλάξει τακτική και να αφουγκραστεί τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, το υπόλοιπο προσωπικό των σχολείων, τους γονείς. Να πάψει με τις πράξεις της να δίνει την εντύπωση ότι λειτουργεί μονομερώς και απέναντι από την κοινωνία.
Τμήμα Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ν.Καρδίτσας
