Η εικόνα ενός Δημαρχείου που μετατρέπεται σε «ρινγκ» δεν είναι απλώς ντροπιαστική. Είναι καμπανάκι για τον τρόπο που ασκείται η εξουσία στον Δήμο Τρικκαίων και για την κουλτούρα που έχει διαμορφωθεί.
Οι εικόνες του Δημαρχείου Τρικάλων, με τον Γενικό Γραμματέα και πολίτη να καταλήγουν με αστυνομική συνοδεία στο Νοσοκομείο, δεν είναι μια απλή «κακή στιγμή». Είναι το αποτέλεσμα μιας διοίκησης που έχει χάσει τον έλεγχο των μηχανισμών της.
Αντιδήμαρχοι, πρόεδροι υπηρεσιών και γενικοί γραμματείς λειτουργούν αυτόνομα, χωρίς σαφή γραμμή και χωρίς πολιτικό συντονισμό. Κάθε τόσο ο δήμαρχος καλείται να «μαζέψει τα αμάζευτα», την ώρα που οι πολίτες εισπράττουν αυτή τη συμπεριφορά και βιώνουν καθημερινά την αλαζονεία και την αναποτελεσματικότητα.
Σήμερα «τα μισά Τρίκαλα» συζητούν το περιστατικό και πολλοί πολίτες λένε «επιτέλους». Το λένε όχι γιατί στηρίζουν τη βία, αλλά γιατί αισθάνονται ότι η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Υπάλληλοι και δημότες εμφανίζονται δυσαρεστημένοι με τον Γενικό Γραμματέα, αλλά κανείς δεν τολμά να μιλήσει ανοιχτά. Ίσως το περιστατικό αυτό, με τον πολίτη να δηλώνει τραυματισμένος και να καταγγέλλει χρήση γκλοπ, να εξηγεί γιατί υπάρχει φόβος και σιωπή.
Η συνταγή Παπαστεργίου – ένα στρατιωτικό μοντέλο διοίκησης – έβαλε την πόλη σε μπελάδες. Σήμερα, χωρίς τον Παπαστεργίου παρόντα, το ίδιο μοντέλο μοιάζει να έχει χάσει κάθε έλεγχο. Οι πολίτες ζητούν λύσεις, διάλογο και σεβασμό· όχι καβγάδες, καταγγελίες και εικόνες ντροπής.
Ο Δήμος οφείλει να δώσει το παράδειγμα. Η προστασία του κύρους του Δημαρχείου, η ασφάλεια των πολιτών και η συμπεριφορά των ανώτερων στελεχών δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Ο Δήμαρχος Νίκος Σακκάς καλείται να αποδείξει στην πράξη ότι θέλει να είναι πραγματικός δήμαρχος, να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τις επιλογές του και να αλλάξει κουλτούρα. Δεν μπορεί κάθε μέρα να απολογείται για τις συμπεριφορές άλλων – ούτε να καλύπτει αυτομάτως στελέχη που βρίσκονται στο επίκεντρο καταγγελιών.
Η κοινωνία των Τρικάλων περιμένει από τον Δήμο να είναι χώρος εξυπηρέτησης και θεσμικότητας, όχι πεδίο μάχης. Το μήνυμα είναι σαφές: το Δημαρχείο δεν είναι στρατώνας και η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να λειτουργεί σαν αυλή εξουσίας.
