Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η διάλεξη του Ψυχιάτρου και Διδάκτωρος του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χρίστου Λιάπη για τη βία κατά των γυναικών.
Η αίθουσα της βιβλιοθήκης γέμισε με κόσμο που παρακολούθησε με ενδιαφέρον τα όσα εξέθεσε ο νεαρός επιστήμονας, ενώ στο τέλος της ομιλίας το κοινό συμμετείχε ενεργά με ερωτήσεις στις οποίες απάντησε ο Δρ. Λιάπης.
Σταχυολογώντας από την ομιλία του, ο κ. Λιάπης υπογράμμισε, ανάμεσα στα άλλα:
«Η βία κατά των γυναικών είναι η έκφραση της ιστορικά διαπιστωμένης ανισότητας στις σχέσεις ισχύος μεταξύ ανδρών και γυναικών, που οδήγησε στην κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών και στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, με αποτέλεσμα τη παρεμπόδιση της ανάπτυξής τους.
Η βία κατά των γυναικών είναι ίσως η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών ή πλούτου. Όσο συνεχίζεται, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη».
Δυστυχώς, η βία κατά των γυναικών αποτελεί -ακόμη και σήμερα- σημείο ντροπής για τα θύματα, ενώ η μόνη ντροπή θα έπρεπε να ανήκει στους θύτες. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που ήταν μεν διαρκώς παρόν σε όλες τις ανδροκρατούμενες κοινωνίες, αλλά και το οποίο παρουσιάζει έντονη αλληλεπίδραση, στις εξάρσεις και στις μεταβολές του, με την τρέχουσα κοινωνικοοικονομική συγκυρία της κρίσης.
Ο ορισμός της βίας κατά των γυναικών αντιστοιχεί στον ορισμό που υιοθετήθηκε το 1995 στην 4η Παγκόσμια Διάσκεψη Γυναικών και αναφέρεται στις παραγράφους 113 και 118 της Πλατφόρμας Δράσης του Πεκίνο.
Ο όρος «βία κατά των γυναικών» περιλαμβάνει, λοιπόν, κάθε πράξη βίας που στηρίζεται στο φύλο και έχει ως αποτέλεσμα ή είναι δυνατό να έχει ως αποτέλεσμα, την σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βλάβη ή πόνο για τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των απειλών τέτοιων πράξεων, τον εξαναγκασμό ή την αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας είτε αυτό προκύπτει στην δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή(παρ. 113).
Επομένως στον όρο «βία κατά των γυναικών» συγκαταλέγονται:
Η βία μέσα στην οικογένεια (ενδοοικογενειακή βία).
Η βία γενικά μέσα στην κοινωνία (βιασμός, σεξουαλική κακοποίηση, σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία, trafficking/σωματεμπορία).
Η εικόνα των σχετικών στατιστικών στοιχείων είναι αποκαλυπτική.
1 στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της.
1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού
40% με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας
500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, εκτιμάται ότι διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία.
Το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο σχετικό ψήφισμά του της 6ης Φεβρουαρίου του 2013 αναφέρεται στην κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών ως συνέπεια και ταυτόχρονα ως αιτία της γενικότερης ανισότητας μεταξύ των δύο φύλων. Κορυφαία δε προτεραιότητα για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών πρέπει να είναι η εξάλειψη των κοινωνικο-πνευματικών στάσεων που ευνοούν τις διακρίσεις και υποδαυλίζουν την υποδεέστερη θέση των γυναικών στην κοινωνία, με επακόλουθο την ανοχή της βίας κατά των γυναικών τόσο στην ιδιωτική, όσο και στη δημόσια σφαίρα».
Σύντομο βιογραφικό του ομιλητή
Ο Δρ. Χρίστος Χ. Λιάπης ΜD, MSc, PhD, αποφοίτησε το 2003 από την Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πραγματοποίησε το Αγροτικό του στα ορεινά χωριά της Καλαμπάκας και τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας, στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας των Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Michigan των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ παράλληλα εκπαιδεύτηκε στο Νοσοκομείο των Βετεράνων του Αμερικανικού Στρατού, Veteran Affairs Hospital στο Ann Arbor του Michigan. Ειναι κάτοχος και δευτέρου Μεταπτυχιακού Διπλώματος, στη Διεθνή Ιατρική και τη Διαχείριση Κρίσεων Υγείας, από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ συμμετείχε στις δραστηριότητες των Γιατρών του Κόσμου στην Αφρική.
Εκπαιδεύτηκε στην Ά Ψυχιατρική Πανεπιστημιακή Κλινική του Αιγινητείου Νοσοκομείου Αθηνών και ειδικεύτηκε περαιτέρω στις Συναισθηματικές Διαταραχές στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης των Η.Π.Α. Εργάζεται ως Ψυχίατρος στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Γενικού Ογκολογικού Νοσοκομείου Κηφισιάς» Άγιοι Ανάργυροι» και έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του ως Συντονιστής στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας (ΕΚΕΠΥ). Διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο στην Κηφισιά, συστεγαζόμενος με τον Καθηγητή Ψυχιατρικής Γιώργο Αλεβιζόπουλο, καθώς και 2ο ιατρείο – υποκατάστημα στην Καλαμπάκα, προσφέροντας υπηρεσίες ψυχικής υγείας και στην ιδιαιτέρα του πατρίδα. Έχει εκπαιδευτεί σε ψυχαναλυτικού και γνωσιακού προσανατολισμού ψυχοθεραπείες και είναι Διδάκτωρ Ιατρικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει πολλές συμμετοχές και ανακοινώσεις σε διεθνή και ελληνικά Ψυχιατρικά και Ιατρικά Συνέδρια, καθώς και δημοσιεύσεις επιστημονικών άρθρων και συγγραμμάτων του σε περιοδικά και βιβλία του κλάδου του.
Διηγήματα, δοκίμια και ποιήματά του έχουν βραβευθεί σε Πανελλήνιους και Παγκόσμιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς. Παράλληλα με το κλινικό και ερευνητικό του έργο αρθρογραφεί τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και εμφανίζεται στα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Έφεδρος Ανθυπολοχαγός και ο ίδιος, είναι εγγονός του Ήρωα του Ελληνοαλβανικού Έπους, Εφέδρου Υπολοχαγού Δημητρίου Ζιώγα, το όνομα του οποίου φέρει τιμητικώς το Στρατόπεδο της Καλαμπάκας και γιος του αποστράτου Αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας Χρυσοστόμου Λιάπη και της Φρειδερίκης Λιάπη-Ζιώγα.
