Eurostat: Ένας στους τρεις Έλληνες δουλεύει τα Σαββατοκύριακα – Κανείς δεν μιλά για το κόστος στον άνθρωπο, μόνο για αριθμούς.
Κάποιοι πανηγυρίζουν για την “ανθεκτικότητα” της ελληνικής οικονομίας. Άλλοι χειροκροτούν την “αύξηση της απασχόλησης”. Και οι υπόλοιποι – όλοι εμείς – δουλεύουμε Σάββατα και Κυριακές για να μη μείνουμε πίσω, για να πληρώσουμε το ρεύμα, για να βγει ο μήνας.
Η Eurostat ήταν ξεκάθαρη: η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε εργασία τα Σαββατοκύριακα. Ένας στους τρεις. Το 32,3% των εργαζομένων. Το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη. Και κανείς δεν φαίνεται να ανησυχεί πραγματικά.
Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, με συναινετική σιωπή, έχει αποδεχτεί το μοντέλο της “ανάπτυξης” που δεν παράγει ευημερία, αλλά εξάντληση. Ένα μοντέλο όπου ο άνθρωπος είναι αριθμός – και αν δεν αντέχει, αλλάζει.
Καμία πραγματική σύγκρουση, καμία διαφορετική πρόταση. Οι κυβερνώντες μιλούν για ευελιξία, η αντιπολίτευση ψιθυρίζει αντί να φωνάζει. Και το μόνο κόμμα που αντιδρά είναι τόσο δογματικό, που μοιάζει με άγαλμα, ακίνητο, βαρύ, εκτός εποχής.
Κι έτσι περνούν οι μέρες, περνούν και τα Σαββατοκύριακα – όχι σαν ανάσες, αλλά σαν βάρδιες.
Ο ελεύθερος χρόνος είναι προνόμιο, όχι δικαίωμα. Ο ύπνος πολυτέλεια. Η οικογένεια βλέπεται σε ραντεβού. Η ζωή; Ένα διάλειμμα ανάμεσα σε δύο δουλειές.
Αν αυτή είναι η Ελλάδα του μέλλοντος, τότε δεν φταίει μόνο όποιος την σχεδίασε. Φταίνε και όσοι τη βλέπουν να χτίζεται και σιωπούν.
Γιατί το χειρότερο δεν είναι να μην έχεις χρόνο. Είναι να μη θυμάσαι πια τι σημαίνει να τον έχεις.
