του Δημήτρη Φανού
Με αφορμή την συζήτηση που πυροδότησε η παραλίγο πολιτική αυτοκτονία του Ευρωβουλευτή της ΝΔ Στέλιου Κυμπουρόπουλου με την “γκάφα” του να υπερασπιστεί την ανθρώπινη ζωή από την στιγμή της συλλήψεως της, ανεξάρτητα εάν μετά υπό τον φόβο του κομματικού αναθέματος ανέκρουσε πρύμναν παίρνοντας πίσω μια γενναία στάση, τίθεται ευθέως και νομικό ζήτημα και καλό θα ήταν να τοποθετηθούν και νομικοί σ’ αυτή τη συζήτηση.
Το έμβρυο θεωρείται ή όχι άνθρωπος από τη σύλληψη του? Σε κάποιο άρθρο του αστικού κώδικα δεν θεωρείται, αλλά σε κάποιο άλλο που αφορά τα κληρονομικά του δικαιώματα, θεωρείται.
Το έμβρυο τυγχάνει νομικής προστασίας σε περίπτωση αδικοπραξίας εις βάρος του, σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα? Τυγχάνει. Εάν τυγχάνει, προφανώς προσλαμβάνεται, λογίζεται από το νόμο ως άνθρωπος.
Με ποια λογική, λοιπόν, ένας άνθρωπος προστατεύεται από τις εναντίον του διαθέσεις όταν αυτές προέρχονται από ξένο πρόσωπο αλλά όχι όταν προέρχονται από την μητέρα του?
Επειδή αυτά είναι απλά ερωτήματα κάποιου μη νομικού αλλά και που δεν απαιτούνται βαθιές νομικές γνώσεις για να διατυπωθούν, καλό θα ήταν να ανοίξει και μια συζήτηση στη νομική βάση του θέματος.
Εκτός αν μας αρκούν οι αλαλαγμοί του Νάσου Ηλιοπούλου και των όμοιών του από όλο το πολιτικό φάσμα που επιμένουν στην ανθρωποθυσία όταν αυτή γίνεται στο βωμό της περιώνυμης “αυτοδιάθεσης του σώματος”.
