Ο συγγραφέας Ηλίας Στεργιόπουλος απέστειλε την ακόλουθη επιστολή διαμαρτυρίας:
“Πρόκειται λοιπόν για ένα θέμα της εποχής, της γενιάς των καρβουνοκίνητων τρένων, στην οποία ανήκω . Κυρ Δήμαρχε αθετήσατε την υπόσχεσή σας, που μου μετέφεραν συνεργάτες σας, ότι το καρβουνοκίνητο τρένο, μετά την λήξη των εκδηλώσεων του Μύλου των Ξωτικών, θα επιστρέψει χωρίς καθυστέρηση στη θέση του. Η άρνησή σας αφήνει ερωτηματικά .Έτσι δίνετε την εντύπωση του «εγώ διατάζω.»
Το θέλετε έτσι; Μάθετε όμως δεν βιώσατε στο σπίτι σας τα παρακάτω, πλην όμως αυτή η γενεά που ήρθε λίγο μετά την λήξη του ΒΠΠ, και με την έναρξη του Εμφυλίου σπαραγμού και των δύο παρατάξεων…(όλοι μεγαλώνοντας γινόμαστε πιο «σοφοί», έτσι κι εγώ κατάλαβα στην τρίτη ηλικία πως σ έναν Εμφυλίο, δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι… ΜΟΝΟ ΝΤΡΟΠΙΑΣΜΕΝΟΙ στις επόμενες γενεές…).
Με αυτά τα τρένα, λοιπόν, χιλιάδες εργάτες πηγαίνανε – πηγαίναμε στο Βόλο στο μάζεμα της ελιάς για μεροκάματο να φέρουμε κάποιες δραχμές να ξοφλήσουμε τον μπακάλη και να πάρουμε ένα μπουκάλι καθαρό πετρέλαιο ν´ανάβουμε τη λάμπα, να διαβάζουμε το βράδυ στα πλύθινα κονάκια μας…κι ένα τενεκέ λάδι…
Επίσης χιλιάδες από το νόμο μας με αυτά τα τρένα πήγαιναν στον Ορχομενό Λειβαδιάς, στο Δημερλί για σκάλισμα και στην συγκομιδή του βαμβακιού, για να πάρουν ένα ντρίλι παντελόνι κι ένα ζευγάρι γαλότσες….
Σεβαστείτε τη γενιά μας… που έκανε λάθη όμως έκανε και αγώνες…
Εμείς σεβόμαστε την δική σας!
Ευχαριστώ”
