Με ιδιαίτερη ικανοποίηση διάβασα στον τοπικό τύπο πως το Δασαρχείο Τρικάλων σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων εισηγούνται στον Δήμο Τρικκαίων την κοπή 97 δέντρων έτσι ώστε να αναδειχθεί το Φρούριο της πόλης.
Το αίτημα αυτό το είχα εκφράσει δια του τύπου πριν αρκετό καιρό, με το σκεπτικό πως τα τείχη όλων των Φρουρίων και Κάστρων της Ελλάδας– Καβάλας, Πλαταμώνας, Φαναρίου, Αμφίσσης κλπ- είναι γυμνά και ορατά από μακριά. Το επανέλαβα δημοσίως πρόσφατα, κατά την παρουσίαση του βιβλίου του κ. Βατόπουλου.
Θέλω να ελπίζω πως οι δημοτικοί μας άρχοντες θα γνωμοδοτήσουν θετικά στο αίτημα των αρμόδιων υπηρεσιών έτσι ώστε το Φρούριο να ξαναβρεί την μορφή που είχε προπολεμικά.
Στην περίληψη της εισήγηση που δημοσιεύτηκε στον τύπο διάβασα πως ο λόφος του Προφήτη Ηλία αποτελεί ιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου. Αυτό νομίζω πως είναι λάθος. Η ιδιοκτησία του λόφου του Προφήτη Ηλία κανονικά θα πρέπει να ανήκει στο Δήμο Τρικκαίων. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με τον τοπικό τύπο της εποχής, ο Δήμος Τρικκαίων επί δημαρχίας Θεοδόσιου Θεοδοσόπουλου τον αγόρασε τμηματικά – αρχικά 60 στρέμματα αντί 60.000 δρχ. και στη συνέχεια 100 στρέμματα αντί 105.000 δρχ. («Εφ. Θάρρος» 8/5/1936 και 12/1/1937.) Στην έκταση που αγόρασε ο Δήμος από ιδιώτες ιδιοκτήτες περιλαμβανόταν και η Ντάπια. Μάλιστα η εφ. «Θάρρος» σημειώνει πως «δεν απομένει παρά ελάχιστη έκτασις την οποίαν θα αγοράση ο Δήμος διά να καταστή ολόκληρος η ως άνω τοποθεσία ιδιοκτησία του Δήμου και δεντροφυτευθή». (8/5/1936)
Πράγματι ο λόφος δεντροφυτεύθηκε με πεύκα και μολονότι η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1939 έκαψε 1000-1200 δεντρύλλια, το δάσος, χάρη στις φροντίδες της δημοτικής Αρχής αναπτύχθηκε και αποτελεί σήμερα πνεύμονα της πόλης.
Μαρούλα Κλιάφα
