Δεν ὑφίσταται Μακεδονικόν ζήτημα σήμερον.
Πρίν 100 χρόνια με την διάλυσιν και διαμελισμόν τῆς πάλαι ποτέ κραταιᾶς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, τῇ βοηθείᾳ βεβαίως τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ἔγινε ὁ διαμερισμός κατόπιν και πολεμικῶν συγκρούσεων μιᾶς μεγάλης γεωγραφικῆς περιοχῆς τῶν Βαλκανίων, καλουμένης Μακεδονία, μεταξύ τῆς Βουλγαρίας ,τῆς Ἑλλάδος και τῆς Σερβίας.
Χαμένη στη μοιρασιά βγῆκε ἡ Βουλγαρία και ἡ Σερβία οὔτε ἕνα λιμάνι δεν τους ἔδωσαν στο Αἰγαῖο να μεταφέρουν τά ἐμπορεύματά τους, τέτοια φιλία και συνύπαρξη εἰρηνική γειτονικῶν πληθυσμῶν.
Τά μυαλά τους ὅμως και μια λίρα, ὅλοι ἤθελαν να γίνουν μεγάλη δύναμις, Μεγάλη Ἑλλάδα, Μεγάλη Βουλγαρία, Μεγάλη Σερβία, Μεγάλη
Ἀλβανία.
Ρέ μεγάλε ποῦ θα χωρέσετε τόσοι μεγάλοι.
Με την παγκοσμίως πρωτότυπον και πρωτάκουστον ἀλγεινήν κατά ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων και παρά πᾶσαν ἔννοιαν φυσικοῦ δικαίου «ἀνταλλαγήν πληθυσμῶν» ( Mubadele) ἕνεκεν τῆς ὁποίας, ἐπιπαραδείγματι κάτοικοι τῆς Καππαδοκίας μετεφέρθησαν «στην πατρίδα τους» μεταξύ Φαρσάλων, Καρδίτσης και Σοφάδων, ἡ Ἑλλάδα ἐπλήρωσεν μέρος τῆς Μακεδονίας με πληθυσμούς προσφύγων.
Δια να μη μακρυγοροῦμεν και κινδυνεύομεν να θεωρηθῶμεν προφέσσορες τῆς ἱστορίας Βαλκανικοῦ τινος πανεπιστημίου ἐνῶ δηλώνουμε πλαστόν (ἐκ τοῦ ἐδέσματος πλαστός με τσκνίδια) φορολογητέον εἰσόδημα και ἐν τοῖς πράγμασι ἀνιστόρητοι, ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ σχεδιαζόμενου διαμελισμοῦ, τεμαχισμοῦ, ἀκρωτηριασμοῦ τῶν Νοτίων Βαλκανικῶν χωρῶν, ὑπό μορφήν χειροτέρων παρεμβάσεων ἀπο ὅσα ἔλαβον χώραν κατά την διάρκειαν τοῦ προσφάτου τεμαχισμοῦ τῆς Γιουγκοσλαβίας, χωράει σε δύο λέξεις: Ἠνωμένα Βαλκάνια.
Μία παιδεία, μία διοικητική πρωτεύουσα, ἕνα νόμισμα. Τα ὑπόλοιπα θάρθουν μόνα τους, τώρα προέχει ἡ ἑνότης τῶν Βαλκανικῶν πληθυσμῶν.
