Έπρεπε να τη διαβάσω κάπου για να τη θυμηθώ ξανά. Προσπάθησα στη συνέχεια να θυμηθώ πότε την είχα ξαναδιαβάσει ή την είχα ακούσει.
Μάταια. Πρέπει να έχει περάσει αρκετός χρόνος.
Βλέπετε, η λέξη δικαίωμα εκτόπισε τη λέξη καθήκον. Δεν της άφησε καθόλου χώρο να αναπνεύσει. Στην εποχή της αμφισβήτησης δε χωρούν στερεότυπα. Μόνο δικαιώματα, προσωπικές ελευθερίες και άρνηση.
Ποιός θέλει να έχει δασκάλους σήμερα όταν ο ίδιος είναι καθηγητής ; Ποιός μπορεί να δεχτεί την υποχρέωση όταν ξεπηδούν από μέσα του οι φωνές των γύρω του για τα δικαιώματα του;
Διδάξαμε στα παιδιά το δικαίωμα τους να μην είναι καλοί μαθητές αλλά όχι το καθήκον τους να είναι σωστοί μαθητές. Να σέβονται το χώρο που τους φιλοξενεί και να μη θυμίζει επέλαση βαρβάρων με σκουπίδια και βαμμένους χώρους.
Ζητήσαμε ένα καλύτερο μέλλον λέγοντας ότι το δικαιούμαστε γιατί είμαστε απόγονοι των αρχαίων ελλήνων που έδωσαν τα φώτα τους σε όλο το κόσμο . Δε μάθαμε όμως το καθήκον μας να υπερασπιστούμε αυτό το κληροδότημα. Καμαρώνουμε για τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στις ξένες χώρες όταν εμείς επιτρέπουμε στα παιδιά μας (όταν δεν το κάνουμε και εμείς) να χρησιμοποιούν τα greeklish ή λέξεις χωρίς φωνήεντα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή στα κινητά τηλέφωνα.
Μια γλώσσα που δεν υπάρχει αλλά την εφεύραμε εμείς.
Στην εποχή της δόξας των τραπεζών είχαμε το δικαίωμα να αποκτήσουμε μια θέση στον ήλιο που μας προσέφεραν τα δάνεια αυτά χωρίς να μας ενδιαφέρει το καθήκον μας να πληρώσουμε τη τράπεζα. Κάπως έτσι μάθαμε τις λέξεις στρατηγικός κακοπληρωτής, προστασία και κόκκινα δάνεια που μπήκαν στη καθημερινότητα μας αλλά και στο κάδρο της ειδησεογραφίας.
Η Ελλάδα της ναυτιλίας, της αλιείας, της γεωργίας αλλά και της κτηνοτροφίας κυνήγησε το όνειρο της μόρφωσης όχι για την ίδια τη μόρφωση αλλά με σκοπό να γίνει το κλειδί που θα άνοιγε τη πόρτα του δημοσίου για επαγγελματική αποκατάσταση.
Δεκάδες Τ.Ε.Ι ξεφύτρωσαν σε όλη τη χώρα δίνοντας τις θέσεις εργασίας εκμετάλλευσης της γης αλλά και της θάλασσας σε μετανάστες.
Ξεχάσαμε το καθήκον μας να δημιουργήσουμε εραστές αυτής της γης δημιουργώντας τους «white collar workers» που μεταφράζεται ως εργάτες με λευκό κολλάρο στο πουκάμισο. Χωρίς ιδρώτα δηλαδή. Χωρίς κόπο. Ανασφάλιστοι οι περισσότεροι ξενόφερτοι εργάτες ίσως και να έδωσαν τη χαριστική βολή στο ασφαλιστικό μας σύστημα αλλά και στην οικονομία με τη μεταφορά στη πατρίδα τους των αποταμιεύσεων που κέρδιζαν με τον ιδρώτα τους.
Μάθαμε για το δικαίωμα της ψήφου χωρίς να μάθουμε για το καθήκον της εμπλοκής στη πολιτική ζωή αυτού του τόπου. Το τελευταίο διάστημα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η απουσία κυρίως νέων ανθρώπων από τη διεξαγωγή των εκλογών αλλά μεγαλώνουν επίσης με τον ίδιο ρυθμό οι αντιδράσεις και οι κριτικές προς τις επιλογές που έκαναν αυτοί που άσκησαν το καθήκον της ψήφου.
Προσπαθήστε να θυμηθείτε πότε εκφράσατε τελευταία φορά παράπονα για τη στάση των άλλων προς εσάς και αναρωτηθήτε αν εσείς είχατε πράξει το δικό σας καθήκον αν θα είχαν υπάρξει τα πρώτα.
Ευάγγελος Δημ. Σαμαράς
