Φθηνοί στο αλεύρι και ακριβοί στα πίτουρα

Προτιμούν τα ακριβοπληρωμένα «μπαλώματα» παρά την οριστική λύση του προβλήματος.

Η διαχρονική απουσία μιας σοβαρής αντιπλημμυρικής θωράκισης του Νομού Τρικάλων, ήρθε στην επιφάνεια με εκκωφαντικό τρόπο καθώς μετά από δεκαετίες, υπήρξε «απειλή»  ακόμα και για «έξοδο» του Ληθαίου ποταμού (!!) με ότι αυτό θα συνεπάγονταν…

Πέρα από τις κλασσικές περιοχές που πλημμυρίζουν κάθε φορά που υπάρχει μια βροχόπτωση διάρκειας, είδαμε αυτή την φορά και περιοχές όπου πρόσφατα έγιναν (και πληρώθηκαν αδρά) αντιπλημμυρικά έργα τα οποία δεν βοήθησαν στην προστασία των περιοχών όπου έγιναν με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση επί της Οδού Μακεδονίας.

Κοίτες ποταμών μέσα στον πολεοδομικό ιστό που έχουν να καθαριστούν χρόνια, που καταστάσεις «ζούγκλας» έχουν καταγραφεί κατά κόρον σε ρεπορτάζ, αποτελούν μόνιμη απειλή σε περιόδους βροχοπτώσεων.

Και αν δεν καθαρίζονται ποτάμια στον πολεοδομικό ιστό της πόλης, δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να αντιληφθεί κανείς σε τι κατάσταση είναι οι κοίτες ποταμών περιφερειακά των Τρικάλων.

Εξάλλου η εικόνα του «αγριεμένου» Ληθαίου ήταν χαρακτηριστική για το πώς ένα «στολίδι» της πόλης μπορεί να μετατραπεί σε πλωτή …χωματερή μεταφέροντας προς την …θάλασσα ότι μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους.

Τα αγροτικά κανάλια ήταν κλασικά χωρίς καθαρισμό και σε περιοχές όπως το Μεγαλοχώρι, υπήρξαν πρόσθετα πλημμυρικά φαινόμενα.
Θεωρούμε ότι τον χειμώνα είναι λογικό να υπάρχει πιθανότητα βροχών διάρκειας αλλά οι …πολίτικοί αυτό το φυσικό φαινόμενο το ονομάζουν «θεομηνία» υποβαθμίζοντας πάρα πολύ τον όρο της λέξης…

Η μόνη «θεομηνία» που υπάρχει, είναι η προφανής ανικανότητά τους στο λιγότερο δαπανηρό προλαβαίνειν καθώς προτιμούν το ακριβότερο θεραπεύειν, αποδεικνύοντας ότι είναι φθηνοί στο αλεύρι και ακριβοί στα πίτουρα…

Απλές ενέργειες καθαρισμού δεν γίνονται και σε συνδυασμό με κακοτεχνίες που ποτέ κανείς από αυτούς που παραλαμβάνουν «έργα» δεν βλέπει με αποτέλεσμα με τις βροχοπτώσεις να υπάρχουν καθιζήσεις δρόμων, κατολισθήσεις σε βουνά (εκεί που στην μνημονιακή Ελλάδα η λαθροϋλοτομία έγινε εθνικό σπορ), καταπτώσεις βράχων, πλημμυρισμένες εκτάσεις δίπλα σε διαφημισμένα οδικά «έργα» (όπως ο Ε-65) και τελικά ανυπολόγιστο κόστος ζημιών που «αποζημιώνει» με ποσά συνεχώς ο κρατικός κορβανάς.

Αποζημιώσεις που αν τις προσθέσει κανείς, το νούμερο, υπερτερεί της δαπάνης πραγματικών επεμβάσεων για την αποφυγή τέτοιων καταστάσεων αν συνυπολογίσουμε και την κινητοποίηση κάθε φορά που … βρέχει του κρατικού μηχανισμού…
Όσο για αυτόν τον «κρατικό μηχανισμό» αν δει κανείς τα μηχανολογικά μέσα που χρησιμοποιεί και τα συγκρίνει με αυτά άλλων Ευρωπαϊκών χωρών θα …μελαγχολήσει…

Και τώρα, μετά και την νέα βροχόπτωση, θα γίνουμε θεατές στο ίδιο έργο με την καταβολή πολύτιμων πόρων της Εθνικής οικονομίας για «αποκατάσταση ζημιών», αντί ανάπτυξης, ρίχνοντας το χρήμα σε περιοχές όπου θα γίνουν πανάκριβα «μπαλώματα» που με την πρώτη επόμενη βροχή θα αποδειχθεί ότι έγινε «μια τρύπα στο νερό»…