Η Επικεφαλής του "Κινήματος Αλλαγής", αιφνιδίως ζητάει προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για «μείζον εθνικό ζήτημα».
Με επιστολή της προς τον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση, η επικεφαλής του «Κινήματος Αλλαγής», στο πλαίσιο του άρθρου 143 του Κανονισμού της Βουλής, ζητά την διεξαγωγή προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων με θέμα
την ενημέρωση, για το περιεχόμενο των κρίσιμων συζητήσεων με τους εταίρους και δανειστές.
Η Φώφη Γεννηματά αμφισβητεί την «καθαρή έξοδο» από το μνημόνιο που αναφέρει η κυβέρνηση και κάνει λόγο για «επιτήρηση και σκληρή εποπτεία» στο επόμενο διάστημα.
Πριν σχολιάσουμε αυτή καθαυτή την κίνηση της προέδρου του Κινήματος Αλλαγής (πλέον το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΣΥ δεν υφίστανται) να δούμε τι αναφέρει σχετικά το άρθρο 143 του Κανονισμού:
Για εθνικά θέματα ή θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος, o πρωθυπουργός μπορεί, κατ’ εξαίρεση της διάταξης τoυ άρθρου 62 παρ. 1, να ενημερώνει τη Boυλή και αμέσως επακoλoυθεί συζήτηση πρo ημερησίας διατάξεως. Κατά τη διάρκεια κάθε βουλευτικής συνόδου διεξάγονται υποχρεωτικά επτά συζητήσεις προ ημερησίας διατάξεως, εκ των οποίων μία αποτελεί δικαίωμα της κυβέρνησης, μία του προέδρου της Βουλής και οι υπόλοιπες πέντε της αντιπολίτευσης.
Tο θέμα της συζητήσεως που ανήκει στην επιλογή της κυβέρνησης πρέπει να αναφέρεται στην πορεία της χώρας με την Eυρωπαϊκή Ένωση και εάν είναι εφικτό να συνδυάζεται με την κατάθεση της σχετικής έκθεσης που προβλέπεται από το άρθρο 3 του ν. 945/1979, όπως ισχύει.
Τα θέματα των πέντε συζητήσεων που αποτελούν δικαίωμα της αντιπολίτευσης ως εξής: τα θέματα δύο συζητήσεων από την αξιωματική αντιπολίτευση, το θέμα μίας συζήτησης από τη δεύτερη σε δύναμη Kοινοβουλευτική Oμάδα της αντιπολίτευσης, το θέμα μίας συζήτησης από την τρίτη σε δύναμη Kοινοβουλευτική Oμάδα της αντιπολίτευσης και το θέμα μίας συζήτησης από την τέταρτη σε δύναμη Kοινοβουλευτική Oμάδα της αντιπολίτευσης με αίτησή τους, που υπογράφεται από τα 2/3 του αριθμού των βουλευτών, που υπάγονται κατά περίπτωση στην κάθε Kοινοβουλευτική Oμάδα ή από τον πρόεδρό της. H αίτηση κατατίθεται στο γραφείο του προέδρου της Bουλής και διαβιβάζεται αμέσως στον πρωθυπουργό.
H συζήτηση πραγματoπoιείται μέσα σε ένα μήνα από την υπoβoλή της κάθε αιτήσεως και σε κάθε περίπτωση μέσα σε είκοσι πέντε (25) ημέρες από τη διεξαγωγή άλλης προ ημερησίας διατάξεως συζήτησης. Επομένως η κ. Γεννηματά με την επιστολή της που κατέθεσε, ζητάει να γίνει συζήτηση στη Βουλή αρχές Ιουνίου ή περί τα τέλη Μαϊου, για ένα θέμα που ούτως ή άλλως ο πρωθυπουργός θα ενημέρωνε τη Βουλή!
Για πιο λόγο λοιπόν, κάνει αυτή την κίνηση; Πρόκειται καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους.
Πρωτίστως, η κ. Γεννηματά, θέλει να «κατοχυρώσει» και μέσω της Κοινοβουλευτικής διαδικασίας πλέον, το δεύτερο κατά σειρά διάδοχο πολιτικό σχήμα του ΠΑΣΟΚ που ονομάζεται «Κίνημα Αλλαγής».
Είναι ένα έμμεσο «προμόσιον» στο πιο ψηλό δυνατό επίπεδο, για το νέο πολιτικό κόμμα που δημιουργήθηκε. Αυτό επικοινωνιακά τουλάχιστον θα της δώσει νέους πόντους στο πολιτικό παιχνίδι και θα την αναβαπτίσει προκειμένου να διεκδικήσει μεγαλύτερο κομμάτι πίτας στις ερχόμενες εκλογές.
Ως προς αυτή την κατεύθυνση και στο πλαίσιο αυτό, η κίνηση της κ. Γεννηματά θεωρείται ενδεδειγμένη και ορθά αποφασίστηκε. Παράλληλα όμως, η πρόεδρος της πάλαι ποτέ Δημοκρατικής Συμπαράταξης, μέσω της προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή (πρόκειται εκ των κορυφαίων Κοινοβουλευτικών διαδικασιών να μην το ξεχνάμε) στέλνει σαφές μήνυμα στα στελέχη και στα μέλη του πολιτικού της χώρου και των συμμάχων της, ότι είναι και θα παραμείνει ο αρχηγός αυτού του νέου πολιτικού σχήματος.
Αν παρατηρήσει κανείς τη φρασεολογία αλλά και τα όσα αναφέρει στην επιστολή της η κ. Γεννηματά, θα διαπιστώσει απλώς ότι πρόκειται για μια τυπική «πολιτική φούσκα».
Και αυτό διότι, δεν προσφέρει απολύτως τίποτε στον πολιτικό διάλογο, ούτε βεβαίως και στους πολίτες. Χρησιμοποιείται ένας καταγγελτικός λόγος της περασμένης εποχής, με γενικολογία για να καταλήξει στο αιτούμενο, που είναι η προσφυγή στις κάλπες. Για πιο λόγο ζητάει πρόωρες κάλπες η κ. Γεννηματά;
Για να φύγει η κυβέρνηση Τσίπρα προφανώς και να έρθει μια άλλη κυβέρνηση, ει δυνατόν με τη συμμετοχή του νέου κόμματός της. Δηλαδή τι ακριβώς το καινούριο και τι το διαφορετικό θα έκανε από όσα επιχειρεί η τωρινή κυβέρνηση;
Δεν είναι υπόθεση εργασίας αλλά απόλυτη πραγματικότητα, με δεδομένη την εμπειρία και το τι σημαίνει συμβατική υποχρέωση της χώρας απέναντι στους δανειστές. Διότι, το ζήτημα «καθαρή έξοδος» ελάχιστη σχέση έχει με το μνημόνιο κατ’ ουσίαν. Έχει όμως με τις δανειακές συμβάσεις. Σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο των συμβάσεων, τι δύναται να πράξει η κ. Γεννηματά; Απολύτως τίποτε!
Και δεν είναι προσωπική αντίληψη αλλά νομοτελειακή κατάσταση που εκπορεύεται από την εποχή του 2010. Το ακόμη πιο εξοργιστικό όμως, είναι ότι ενώ η επικεφαλής του νέου πολιτικού σχήματος γνωρίζει πολύ καλά τα παραπάνω, διότι και η ίδια τα υπέγραψε (!) και το κόμμα της ήταν αυτό που τα έφερε προς επικύρωση στη Βουλή, με επικοινωνιακό ελιγμό και επιθετική ρητορική, προσπαθεί να πείσει ότι κατέχει την «μόνη αλήθεια»!
Όμως δυστυχώς ή ευτυχώς οι πολίτες αυτού του τόπου δεν έχουν τόσο κοντή μνήμη! Άλλωστε ούτε δέκα χρόνια δεν πέρασαν, όπως έλεγε και ένας αείμνηστος.
Απόστολος Ρόσσιος
