Ολοένα και περισσότερο, τα «μαύρα σύννεφα» απλώνονται πάνω από την Ελλάδα.
Οι τελευταίες Τουρκικές εξτρεμιστικές ενέργειες στην περιοχή του Αιγαίου, τόσο στα Ίμια, όσο και στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ., με την στρατιωτική παρεμπόδιση του Ιταλικού πλωτού γεωτρύπανου, αυξάνει την ένταση στον άξονα Θράκης – Αιγαίου – Κύπρου, που αποτελεί στρατηγικό στόχο των Τουρκικών επιδιώξεων σε βάρος των δικαιωμάτων της Χώρας.
Η αναβάθμιση των Τουρκικών αξιώσεων, από τις «γκρίζες ζώνες» σε Τουρκικά εδάφη (Ίμια), συνιστά ένα σοβαρό άλμα σε βάρος της Ελλάδας και αποτυπώνει πλέον τους σοβαρούς υπαρκτούς κινδύνους. Πέραν, όμως, των τούρκικων επιδιώξεων, η Χώρα μας αντιμετωπίζει προβλήματα, τόσο από την πλευρά της Αλβανίας (άρνηση της οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ., επιμονή στο ανύπαρκτο ζήτημα των Τσάμηδων και συστηματική υπονόμευση των δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας), όσο και στο επίμαχο ζήτημα της πίεσης για παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στην F.Y.R.O.M.
Γίνεται αντιληπτό, ότι βρισκόμαστε σε όξυνση όλων των εθνικών θεμάτων, σε μια περίοδο έντονης γεωπολιτικής ρευστότητας, που συνδέεται με την υποχώρηση της Αμερικανικής παντοκρατορίας και την ανάδειξη διαφόρων πόλων πλανητικής εξουσίας. Είναι η εποχή του «Φθινοπώρου της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας», κατά την οποία θα ενταθούν οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί στον πλανήτη. Σε αυτή την περίοδο, η Χώρα μας βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία καθημαγμένη σε οικονομικό, κοινωνικό και θεσμικό επίπεδο, από την μνημονιακή κηδεμονία. Πρόκειται για βαθειά και επικίνδυνη παρακμή, αφού πάσχουν όλοι οι πυλώνες, που συγκροτούν την ισχύ και την ύπαρξη αυτού του Κράτους.
Η οικονομική ιθύνουσα τάξη, που χαρακτηρίζονταν πάντα από έντονο «παρασιτισμό και εξάρτηση, έχει πλέον απωλέσει κάθε αυτονομία και έχει παραδώσει τα πάντα στους ξένους δανειστές, θεωρώντας αφελώς, ότι θα μπορούσε να συγκρατήσει τα δικά της οικονομικά προνόμια. Σήμερα, όμως, εισπράττει τα επίχειρα αυτής της έλλειψης εθνικής συνείδησης, αφού, πλέον, το ξένο κεφάλαιο και οι δανειστές αφαιρούν και τις δικές τους περιουσίες.
Το πολιτικό προσωπικό εξουσίας «ζυγίσθηκε και βρέθηκε ελλιπές», τόσο για την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Ελλάδας και των ευκαιριών κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, μέσα από την θωράκιση και την παραγωγική ανασυγκρότησή της, όσο και για την διατήρηση των στοιχειωδών δομών της εθνικής κυριαρχίας. Αντίθετα, έχει μετατραπεί σε θλιβερή «θεραπαινίδα» των ξένων δανειστών και το μόνο μέλημά της είναι η αναπαραγωγή της και η διατήρηση των «τοξικών» για την χώρα προνομίων της.
Τέλος, η κοινωνία λόγω του μνημονιακού «σοκ», που υπέστη, σε συνδυασμό με την εκκωφαντική διάψευση της Ελπίδας από την κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., βρίσκεται σε κατάσταση «ημιληθάργου», αδυνατώντας να υπερκεράσει το ελλειμματικό και τοξικό σημερινό πολιτικό σύστημα και να επιβάλει ένα νέο πολιτικό υποκείμενο ανατροπής της παρακμής και «βύθισης» της Χώρας. Η αυθόρμητη αντίδραση στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό είναι μια ενθαρρυντική εξέλιξη, που δεν αναιρεί, όμως, την γενικότερη εικόνα.
Μοναδική ελπίδα αποτελεί η συνειδητοποίηση από όλους μας, ότι η συνεχιζόμενη «κάθοδος» του Ελληνισμού, δεν έχει «πάτο», εάν εμείς δεν αντιδράσουμε δυναμικά απέναντι σε αυτή την πορεία παρακμής. Αυτό μπορεί να αποτελέσει και το πρώτο σημαντικό εφαλτήριο, ως «ανάχωμα» και απαραίτητη προϋπόθεση της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού Υποκειμένου Ανατροπής.
