Γιώργος Παπασίμος: Η «ομηρία» της Ελλάδας και η «Πρωτοβουλία της 14ης Μαϊου» για νέο πολιτικό υποκείμενο ανατροπής

Η ψήφιση στη Βουλή, από την μειοψηφική στην κοινωνία κοινοβουλευτική «πλειοψηφία» των 153 βουλευτών των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ., των προαπαιτούμενων για το κλείσιμο της αξιολόγησης του Τρίτου Μνημονίου, που θα ισχύσουν μελλοντικά από το 2019, αποτελούν παγκόσμια κοινοβουλευτική «πρωτοτυπία», που είναι δύσκολο να συναντήσει κανείς στην Κοινοβουλευτική Ιστορία των Εθνών.

Και αυτό, γιατί κανείς δεν είχε διανοηθεί να δεσμεύει την Χώρα του προκαταβολικά για τα επόμενα έξι χρόνια, με δεσμά μνημονιακής «ομηρίας», με μέτρα, που, αφενός, θα τσακίσουν την, ήδη, γονατισμένη κοινωνία από τον επταετή, μέχρι τώρα, μνημονιακό «οδοστρωτήρα» (μείωση συντάξεων, μείωση της μισθωτής εργασίας, λόγω της μείωσης του αφορολόγητου, περαιτέρω εξοντωτικά μέτρα για τους ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι τίθενται πλέον σε απηνή διωγμό κ.λπ.) και, αφετέρου, απουσιάζει από αυτά η παραμικρή αναπτυξιακή πνοή ή έστω ακόμα και το «ψέλλισμα» ενός «οδικού χάρτη» ανάπτυξης αυτής της Χώρας.
 
Είναι προφανές, ότι τίποτα από αυτά δεν θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή Χώρα, με στοιχεία εθνικής κυριαρχίας. Συμβαίνουν, όμως, στην πατρίδα μας κατά συρροή, από μια «εξωνημένη» οικονομική ολιγαρχία και με ένα «ελλειποβαρές» πολιτικό προσωπικό εξουσίας, που, προκειμένου να διατηρήσει τα προνόμιά του, «κατακρεουργεί» κάθε συνταγματική πρόβλεψη και κάθε έννοια δημοκρατικής λειτουργίας και εθνικής αξιοπρέπειας.

Έτσι, η Χώρα μας βρίσκεται σε μια πρωτοφανή για τις Ευρωπαϊκές συνθήκες κατάσταση «εθνικής ομηρίας» και λαμβάνει χαρακτηριστικά μιας ιδιότυπης «Ευρωπαϊκής αποικίας χρέους», χωρίς κανένα σχέδιο αξιοποίησης των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων προς όφελος του Λαού, της παραγωγικής της ανασυγκρότησης και της δυνατότητάς της να υπερασπισθεί μακροπρόθεσμα τα εθνικά της δίκαια στον άξονα Θράκης – Αιγαίου – Κύπρου, που βρίσκεται στην «προμετωπίδα» του Αναθεωρητισμού του Τουρκικού κατεστημένου.

Έναντι αυτής της θλιβερής κατάστασης και εικόνας για την Ελλάδα, σε μια εποχή αφόρητης απογοήτευσης και υποχώρησης του Λαϊκού Κινήματος στο περιθώριο, εξαιτίας των «ληστρικών» μνημονιακών πολιτικών και του «τσακίσματος» της ελπίδας, με βασικό υπεύθυνο το υπάρχον πολιτικό προσωπικό εξουσίας, δημιουργείται η αναγκαιότητα να υπάρξει υπέρβαση από τους ενεργούς πολίτες των πάσης φύσης δεσμών της χειραγώγησης, με στόχο την δημιουργία ενός Νέου Πολιτικού Υποκειμένου Ανατροπής, έξω και πέρα από τις δομές του σημερινού πολιτικού συστήματος και του πολιτικού προσωπικού, που το υπηρετεί.

Αυτή την μέγιστη αναγκαιότητα για τη Χώρα υπηρετεί, αποτελώντας το πρώτο βήμα, η συγκρότηση της «Πρωτοβουλίας της 14ης Μάη», που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 14 Μαΐου, για την συσπείρωση των Δημοκρατικών, Πατριωτικών και Σοσιαλιστικών δυνάμεων.

Η συγκρότηση αυτή συνέπεσε χρονικά με την ψήφιση του Τέταρτου Μνημονίου, που ολοκληρώνει την πολιτική υποδούλωση της Χώρας και αποκαλύπτει, πλέον, και στους πιο καλόπιστους, τον αντιδραστικό ρόλο των σημερινών κυβερνώντων, άξιων συνεχιστών των υποτελών κυβερνήσεων, που προηγήθηκαν.

Η Σωτηρία της Χώρας περνάει μέσα από την ανασυγκρότηση της Ελληνικής οικονομίας και την αναδόμηση του πολιτικού συστήματος και του κοινωνικού σχηματισμού, κάτι, που απαιτεί τον ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό αναπροσανατολισμό της. Βασική, όμως, και άμεση προϋπόθεση για αυτό είναι η συγκρότηση αυτού του Νέου Πολιτικού Υποκειμένου Ανατροπής, που θα προτείνει μια ρεαλιστική στρατηγική εξόδου από την κρίση και θα απαλλάξει την Χώρα από το καθεστώς της «ξενοκρατίας» και της ραγδαίας αποσύνθεσής της.

Η πατρίδα και ο Λαός μας χρειάζονται μια νέα αναζωογονητική οραματική ώθηση, η οποία θα «ενταφιάσει» οριστικά το καθεστώς της «πολιτικής πατρωνίας» και των «πελατειακών» σχέσεων και θα αναμετρηθεί με το «παρασιτικό» πολιτικό και οικονομικό «κλεπτοκρατικό» κατεστημένο.

Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, που υπάρχουν από τις μεγάλες «πληγές», που έχει δημιουργήσει η μνημονιακή «ομηρία» και η αφόρητη διαπλοκή της «παρασιτικής» οικονομικής ολιγαρχίας και του πολιτικού προσωπικού εξουσίας, το οποίο είναι σημαντικά κατώτερο από τις εθνικές ανάγκες, οφείλουμε ως πολίτες να σπάσουμε τα δεσμά της απογοήτευσης και να πάρουμε ενεργά μέρος στην δημιουργία αυτού του Νέου Πολιτικού Υποκειμένου Ανατροπής, που επιχειρεί η «Πρωτοβουλία της 14ης Μάη».