Η 2 Δεκεμβρίου είναι η γενέθλια ημέρα της Μαρίας Κάλλας. Αυτή τη μέρα επέλεξε να κάνει πρεμιέρα το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κέρκυρας, στο μονόλογο του Μένη Κουμανταρέα «Θυμάμαι την Μαρία». Ένα έργο-αφιέρωμα στη Μαρία Κάλλας που διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στην Κέρκυρα και θα μεταφέρει τους θεατές στον φανταστικό κόσμο της Ντίβας, μεταξύ Τέχνης και πραγματικότητας. Η παράσταση θα παρουσιάζεται στην Ιόνιο Βουλή, από τις 2 έως και τις 16 Δεκεμβρίου. Η σκηνοθεσία είναι της Βαρβάρας Δούκα, καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κέρκυρας.
Πρόκειται για τον μονόλογος ενός 60χρονου Κερκυραίου ταβερνιάρη, του Αλφρέδο, ο οποίος στα νιάτα του ήταν γκαρσόν στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια και είχε συναντήσει την Μαρία Κάλλας, πηγαίνοντας της ένα ζεστό τσάι, στο δωμάτιό της, παραμονές του περιβόητου κονσέρτου που έδωσε τον Αύγουστο του 1957 στο Ηρώδειο. Ένα κονσέρτο που της κόστισε πολύ ψυχικά μετά την επάνοδό της στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα η Ντίβα να ξαναφύγει πολύ πικραμένη για δεύτερη φορά από την πατρίδα της , μετά την πρώτη, που ουσιαστικά οι συνάδελφοί της στην Λυρική Σκηνή την είχαν διώξει επειδή φοβήθηκαν το ταλέντο της.
• Μοιραίες συναντήσεις με πρωταγωνίστρια την Κέρκυρα
Στο έργο «Θυμάμαι την Μαρία» γίνεται μια πραγματική Συναστρία, καθώς συναντιούνται πολλές δυνάμεις μαζί.
Η Κέρκυρα συναντά την Κάλλας, η Κάλλας συναντά τον Αλφρέδο, τον ήρωα του έργου του Κουμανταρέα, που έχει το ίδιο όνομα με τον Αλφρέδο , τον αγαπημένο της Βιολέτας, ηρωίδας στην Όπερα Τραβιάτα, τον αγαπημένο ρόλο της Μαρίας Κάλλας!
Και οι μοιραίες συναντήσεις δεν σταματούν εδώ. Συνεχίζονται στους δυο «υιοθετημένους» Κερκυραίους καλλιτέχνες που έχουν βαθιά πίστη και σεβασμό στην Τέχνη τους και πραγματική αγάπη και γνώση για την πολιτισμική ταυτότητα του νησιού. Πρόκειται για την καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κέρκυρας – η οποία επέλεξε να αφήσει την Αθήνα για την Κέρκυρα – και του σκηνογράφου-ενδυματολόγου Νίκου Σαριδάκη, ο οποίος έχει μια ταύτιση με την Μαρία Κάλλας σχετικά με τον τρόπο που εκείνη αντιμετώπιζε την ζωή μέσα από την Τέχνη της, όσο και με την ίδια την Κέρκυρα καθώς είναι εκείνος που έκανε πριν χρόνια, την εκπληκτική εγκατάσταση στο Μον Ρεπό για την Αυτοκράτειρα Ελισάβετ Β΄ της Αυστρίας (Σίσσυ) με τα κοστούμια του από το Εθνικό Θέατρο.
Να θυμίσουμε ότι η Αυτοκράτειρα της Αυστρίας, είχε επιλέξει το νησί ως τόπο να χτίσει το ανάκτορό της το Αχίλλειο για να αποτραβιέται από τον κόσμο και να μένει μόνη με τον εαυτό της, με την ομορφιά της φύσης και το φως της Κέρκυρας.
Η καλλιτεχνική συνάντηση της Βαρβάρας Δούκα και του Νίκου Σαριδάκη στο νησί των Φαιάκων, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καρμική, καθώς η καλλιτεχνική δεινότητα των δυο καλλιτεχνών, παντρεύεται για την πραγματοποίηση μιας παράστασης που υπόσχεται μια ανοιχτότητα που σπάνια συναντιέται στο θέατρο, στις μίζερες και εύκολες μέρες μας, ακόμα και στα μεγάλα αστικά κέντρα Αθήνας-Θεσσαλονίκης.
• Δηλώσεις στο trikalanews.gr της καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΔΗ.ΠΕ. ΘΕ Κέρκυρας
«Εάν η Κάλλας είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, κατά πάσα πιθανότητα στην Κέρκυρα θα είχε γεννηθεί» δήλωσε στο trikalanews.gr η κ. Βαρβάρα Δούκα και σίγουρα έχει δίκιο, καθώς μια προσωπικότητα του καλλιτεχνικού ύψους της Μαρίας Κάλλας, ταιριάζει απόλυτα στο Μητροπολιτικό Κέντρο Πολιτισμού που αποτελεί η Κέρκυρα.
Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να δώσει ένας καλλιτέχνης μια καλλιτεχνική πρόταση για αυτό τον τόπο. Δεν χωράει τίποτα μέτριο στην πολιτισμική αύρα του τόπου.
Αρχοντική η Κέρκυρα, είναι το καταλληλότερο σημείο της Ελλάδας να συνταιριάσει με την αρχοντική Μαρία Κάλλας. Έτσι κι έγινε!
«Η Κέρκυρα είναι πρωταγωνίστρια στο έργο. Αλλάξαμε τον ρόλο του δημοσιογράφου που ψάχνει τον 60χρονο Αλφρέδο και βάλαμε στη θέση του φοιτητές από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο που τον ψάχνουν για να κάνουν μια εργασία για την Κάλλας. Έτσι ξετυλίγεται η μνήμη, την οποία με μικρές παρεμβολές διαταράσσει η Μπρούνα, η γυναίκα που υπηρέτησε την Κάλλας για 20 χρόνια» λέει η κ. Β. Δούκα και συνεχίζοντας, εξηγεί για την παράσταση:
«Εκμεταλλευόμενοι την τρομερή ομοιότητα της Ναταλίας Καποδίστρια με την Κάλλας, φτιάξαμε ένα οπτικοακουστικό υλικό σε σκηνοθεσία Δημήτρη Δελινικόλα που μας ταξιδεύει στο παραμύθι. Πρόκειται για ένα ολόκληρο ηχο-τοπίο μουσικής με την φωνή της Κάλλας αλλά και με πρωτότυπη μουσική που φτιάχτηκε για αυτή την παράσταση από τον Απόστολο Λουφόπουλο. Στο ρόλο του Αλφρέδο ο Ζαχαρίας Ρόχας και στο ρόλο της Μπρούνα, η Ναταλία Καποδίστρια».
• Δηλώσεις ενδυματολόγου – σκηνογράφου Νίκου Σαριδάκη στο trikalanews.gr .
«Θα ίπταται στο χώρο. Απούσα, παρούσα!»
Μιλώντας για την δουλειά του, ο κ. Ν. Σαριδάκης, δήλωσε: «Είναι μια κατασκευή-εγκατάσταση, που έχει το σχήμα της φιγούρας και τη στάση της Κάλλας, όπως τη βλέπουμε στη φωτογραφία από το κονσέρτο του Ηρωδείου. Άδειο όμως, κενό από σώμα. Ένα αόρατο σώμα.
Στο φόρεμα, φτιαγμένο από λευκό μεταξωτό ύφασμα, υπάρχουν πάνω του ρεαλιστικά οι κόκκινες παπαρούνες σαν πιστή αναπαράσταση του φλοράλ φορέματος που φόρεσε πραγματικά στο Ηρώδειο. Στο τέλος της σύνθεσης, χάνονται ξεβαμμένες σχεδόν, σε κάποια σημεία στον ποδόγυρο, απομεινάρια σκόρπιας στάχτης. Θα ίπταται στον χώρο. Απούσα, παρούσα».
• Η Δύναμη της Ευθραυστότητας της Μαρίας Κάλλας, το Άπιαστο και το Άπειρο
«…τη βρήκα ντυμένη με ένα μακρύ άσπρο φόρεμα με κόκκινα λουλούδια […] έμοιαζε με πριγκίπισσα του παραμυθιού. Τι ωραίο φόρεμα, είπα αμέσως. Με αυτό θα πρέπει να τραγουδήσετε τη Δευτέρα…»
Με αυτό τραγούδησε και ο νεαρός Αλφρέδο ήταν ανάμεσα στους θεατές στο Ηρώδειο, αλλά όταν τελείωσε το κονσέρτο δεν πήγε να την συγχαρεί. Ντράπηκε. Τι δουλειά έχει ένα γκαρσόν μέσα στους κοσμικούς; Σκέφτηκε. Την είχε δει να μιλά και να τραγουδά μόνο σε εκείνον, τον είχε εμπιστευθεί, ήταν γεμάτος κι έτσι γύρισε πίσω στο σπίτι του με τα πόδια και δεν την ξαναείδε.
Αυτά διηγείται ο 60χρονος Αλφρέδο αποτραβηγμένος στην Κέρκυρα…
Η Μαρία Κάλλας, λοιπόν, η μονάκριβη και πανάκριβη. Η γρανιτένια και ατσάλινη και ταυτόχρονα η ευαίσθητη και μη μου άπτου. Μα πάντα κατακόκκινη και πάντα εύθραυστη! Όπως οι παπαρούνες του φορέματός της όταν ξαναγύρισε στην Ελλάδα, που δεν κρατάνε αν τις κόψεις έστω κι αν τις βάλεις στο νερό και μαραίνονται πριν πέσουν τα πέταλά τους…
Ο Νίκος Σαριδάκης, ο ευαίσθητος καλλιτέχνης, δίνει μαγικά αυτή την Δύναμη της Ευθραυστότητας που χαρακτήρισε το Είναι της Μαρίας Κάλλας, με μια προβολή, μέσα από την οποία, οι παπαρούνες αναχωρούν από το φόρεμα, πετούν στον αέρα και ανακατεύονται με την τέφρα της στο Άπειρο… καθώς η ίδια θέλησε η τέφρα της να ριχτεί στο Αιγαίο.
Έτσι, η γυναίκα και καλλιτέχνιδα που με τα δάκρυα στη φωνή κατόρθωσε με το πέρασμά της από τη γη, να ξαναγεννήσει την Τέχνη της, χωρίζοντας συθέμελα την Όπερα στην Πριν και Μετά, Κάλλας Εποχή, πηγαίνει εκεί που πάντα Άνηκε. Στο Άπιαστο και στο Άπειρο!
