Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Από το 1974, μέχρι και τις μέρες μας, όπου οι σχέσεις μας με την Τουρκία βρίσκονται για μια ακόμη φορά στη χειρότερη φάση τους, δεν έχω ακούσει όμως όλα αυτά τα χρόνια, Τούρκο πολιτικό να μιλάει για δικαιώματα της Ελλάδας, ούτε στο Κυπριακό, ούτε στο Αιγαίο, ούτε στην υφαλοκρηπίδα, ούτε στον Έβρο, ούτε στην Ανατολική Θράκη, αλλά ούτε και πουθενά. Δεν θα τολμούσε φυσικά να εκφράσει μια τέτοια άποψη Τούρκος πολιτικός, για δικαιώματα που μπορεί να έχει η Ελλάδα στα «κεκτημένα» της Τουρκίας.
Από την άλλη, στη χώρα μας, κάθε τρεις και λίγο, ανάλογα με τις πιέσεις που ασκούνται από τις συμμαχικές δυνάμεις και τις τεχνικές κρίσεις που δημιουργούν σε βάρος μας, ακούμε όλο και πιο συχνά να μιλούν Έλληνες πολιτικοί για παραχωρήσεις από την πλευρά μας, κυριαρχικών μας δικαιωμάτων προς την Τουρκία.
Σώνει και καλά, να μας πείσουν ότι εμείς είμαστε αυτοί που αδικούν τους γείτονές τους κι εκείνοι δικαιολογημένα διαμαρτύρονται και απειλούν κάθε τόσο Θεούς και Δαίμονες και συχνά πυκνά προειδοποιούν για ένα θερμό επεισόδιο, με το οποίο θα μας υφαρπάξουν δια της βίας, αυτά που δεν τους δίνουμε οικειοθελώς.
Στις μέρες μας αυτές οι φωνές, πληθαίνουν ανησυχητικά, λες κι έχουν βαλθεί να δείξουν ότι είναι σύμφωνο όλο το πολιτικό σύστημα για παραχωρήσεις άνευ όρων προς την Τουρκία, προκειμένου να μην μπλέξουμε σε ένα θερμό επεισόδιο και μας γυρίσει χρόνια πίσω.
Με τον τρόπο αυτό, προσπαθούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, ώστε να αποδεχθεί μια ενδεχόμενη υποχώρηση από την πλευρά μας και παραχώρηση στην Τουρκία Ελληνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ως κάτι το φυσιολογικό, αφού μας πείσουν πως επί δεκαετίες η χώρα μας παρανομεί σε βάρος του καλού μας γείτονα, ο οποίος δικαιολογημένα βρυχάται, αφού δεν λέμε να κατανοήσουμε τα νέα δεδομένα, που έρχονται να ακυρώσουν διεθνείς συνθήκες που έχουν υπογραφεί φαρδιά πλατιά όχι μόνο κι από τις δύο πλευρές, αλλά κι από τις μεγάλες δυνάμεις, τις λεγόμενες και εγγυήτριες τρομάρα τους. Μόνο που τώρα δεν αναγνωρίζουν όλες οι πλευρές που έβαλαν την υπογραφή τους και ζητούν να ξαναδούμε τα πράγματα από την αρχή.
Το κακό είναι πως η παραφωνία αυτή από Ελληνικής πλευράς, δεν έχει πολιτική απόχρωση. Απ’ όλα τα κόμματα που πήραν μέρος στην υπογραφή των μνημονίων, ακούγονται τα ίδια ανατριχιαστικά πράγματα, για το «δίκαιο» αίτημα των Τούρκων, για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Ελληνική ΑΟΖ.
Το ανησυχητικό επίσης είναι ότι, ο κόσμος παρακολουθεί απαθής, αυτό το θέατρο του παραλόγου που παίζεται από το ελιποβαρές πολιτικό προσωπικό της χώρας, στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού.
Ας τους πει κάποιος πως τέτοιες ενέργειες, δεν μπορεί να μείνουν ατιμώρητες σε περίπτωση που τα λόγια γίνουν πράξη.
