Το συντριβάνι της κεντρικής πλατείας εμφανίστηκε με πράσινο νερό και εικόνα εγκατάλειψης. Η καρδιά της πόλης έδωσε λάθος μήνυμα. Δεν ήταν ατυχία. Ήταν σύμπτωμα συστημικής αμέλειας.
Το περιστατικό δεν στέκει μόνο του. Όλο το καλοκαίρι δημόσιοι χώροι έμειναν χωρίς φροντίδα. Στην πεζογέφυρα του Πύργου τα χόρτα κυριολεκτικά πήραν κεφάλι πριν από ανθρώπους και συνεργεία. Η συντήρηση χάθηκε στην πράξη.
Η ίδια η πλατεία παρουσιάζει κακοτεχνίες και προχειρότητες λίγο μετά την παράδοση. Μετά από μπόρες λιμνάζουν νερά. Η λειτουργία των σιντριβανιών διακόπτεται συχνά. Ο σχεδιασμός δείχνει αδύναμος απέναντι στη ζέστη και στην καθημερινή χρήση. Λείπει σκιά. Κυριαρχούν σκληρές επιφάνειες που ανεβάζουν θερμοκρασία.
Το πολιτικό βάρος είναι σαφές. Ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών και Πολιτικής Προστασίας Γιώργος Καταβούτας έχει την ευθύνη οργάνωσης, συντονισμού και ελέγχου έργων και συντήρησης. Όταν το έργο βιτρίνα της πόλης χωλαίνει, η ευθύνη δεν διαχέεται. Η πόλη ζητά καθαρή ανάληψη ευθύνης.
Υπάρχει και το οικονομικό σκέλος. Η ανάπλαση κόστισε εκατομμύρια από δημόσιο χρήμα. Έργο με τέτοιο ύψος δαπάνης οφείλει να λειτουργεί άψογα. Όταν η λειτουργικότητα χωλαίνει, η σπατάλη παραμονεύει. Αυτό λέγεται ανευθυνότητα. Αυτό λέγεται ανικανότητα. Αυτό λέγεται δημόσιο χρήμα που σπαταλήθηκε αν δεν υπάρξει άμεσα αποκατάσταση και μόνιμο σχέδιο συντήρησης.
Η δημοτική πλευρά κατά καιρούς μιλά για ευπρεπισμό και παρεμβάσεις. Με λόγια όμως δεν καθαρίζει νερό ούτε κρύβονται κατασκευαστικές αδυναμίες. Χρειάζεται σταθερή συντήρηση με δείκτες, έλεγχος ποιότητας και αντοχή στη χρήση και στον καύσωνα.
Το διακύβευμα είναι η πόλη. Η πλατεία οφείλει να προσφέρει σκιά, δροσιά, ασφάλεια κίνησης και υλικά που αντέχουν. Όχι πράσινα νερά, ρηχές δικαιολογίες και μόνιμα μπαλώματα.
Λογοδοσία τώρα. Είναι ανευθυνότητα, είναι ανικανότητα ή και τα δύο.
